| İç politika daha traji-komik: AKP, İslamcılık’ı birleştirici tutkal olarak algılıyor.
1) Birleştirici tutkalı din olan gelişmiş ülke hiç duydunuz mu? Çünkü din, tarım toplumlarının birlik-beraberlik ideolojisidir (cohesion ideology); Türkiye şu anda sanayi-sonrası toplumunu yaşıyor yahu. AKP 2010 sonuna kadar başarılı olduysa, İslamcılık sayesinde değil, 1930’lar Kemalizmi’nin 21. Yüzyılda uygulanmasına karşı çıkmak ve askerî vesayeti sona erdirmek sayesinde oldu.
2) Abdülhamit İslamcılığı o dönemde çok büyük iki avantaja sahipti. Birincisi, Kürtler özellikle 1839’da Gayrimüslimlerin eşit ilan edilmesinden sonra Ermenilere bir yandan diş biliyor, bir yandan da onların devlet kurmasından korkuyorlardı. İkincisi, Kafkas ve Rumeli muhacirleri Hıristiyanlardan gördükleri eziyetin acısını Anadolu’daki Gayrimüslimlerden çıkartmak için sabırsızlanıyorlardı.
Bu durumda Abdülhamit, İslamcılık politikasını Erdoğan gibi yukarıdan empoze etmeye ihtiyaç duymadı; aşağıdan zaten şiddetli bir talep geliyordu. Oysa şimdi ne Ermeni (+ Rum ve Süryani) kaldı, ne de gasp edilecek Gayrimüslim malı; Müslümanların bu politikayı talep ettikleri falan yok.
3) Hatta, bugün durum tam tersine döndü. Bir kere, Kürtler artık tam bir etnik bilince sahip. İkincisi, Ermeni korkusu ve düşmanlığının bittiği bir ortamda onları İslam’dan soğutacak çok şey var: İslamcı terör örgütleri. Hani Erdoğan “Özellikle son yıllarda İslam ile terörü bir arada anma gibi bir gayret ortada. İslami terör ifadesine tahammül edemiyorum” (http://www.radikal.com.tr/haber.php?haberno=96774) ve “Bir Müslüman soykırım yapamaz” (http://www.ntvmsnbc.com/id/25018860/) demişti ya, o işte.
Dostları ilə paylaş: |
