RüSTƏM İbrahiMBƏyov ultimatum iki hissəli ölüm dastanı Başlıca iştirakçılar: O, bir də Onun üç Məni

O. Sən də çox dəyişmisən.

Kolombina. Demək istəyirsən, qocalmışam?

O. Mən xarici görkəmini demirəm.

Kolombina. Aktyor olmaq mənim çoxdankı arzum idi.

O. Peşən bu olmasa da.

Kolombina. Burada qəribə nə var ki?

O. Sən necə çox dəyişdiyini duyursanmı barı?

Kolombina. Duyuram. Mən indi müdrikləşmişəm.

O. Bəs sənin prinsiplərin necə oldu? Onları həyata keçirə bildinmi?

Kolombina. Hə, sən bayaqdan bunu demək istəyirmişsən! Tutaq ki, hə. Əgər bu, məni atıb getməyinə görə, səni öz gözündə doğrultmağa kömək eləyirsə, belə də düşünə bilərsən.

O. Sənin həyata baxışların mənim doğrudan da xoşuma gəlmirdi. Yadına salsana.

Kolombina. Mənim baxışlarım sadəcə elə arzularımdan ibarət idi. Elə səninki kimi, həyata keçirilməkdən çox uzaq olan diləklər. Mənim də başıma sənin başına gələnlər gəldi, hansısa məqamda mən həyata baxışlarımın sadəlövhlüyünü, onların insanın gerçək imkanlarına sığmadığını anladım. Mən, belə demək olarsa, ayıldım.