Safe house (DÜŞmani korurken) prodüKSİyon notlari

Güvenli Ev’in tasarımı ve Çekimler

Guggenheim’in senaryosunda da betimlendiği şekliyle Weston sivil bir kuruluş için çalışıyor gibi görünüyordu. Bu nedenle evin dışı – ya da jargona uygun olarak kamuya açık / güçlendirilmemiş alan da denilebilir- bu sahte sivil kuruluş yani sahte hastane tarafından bırakılmış gibi duran inşaat malzemeleri ve atıklarla doluydu. Oysa güçlendirilmiş alana girildiğinde göze çarpan her şeyin çok gizli sınıflandırmasına uygun, sadece CIA kullanımına açık olduğu hemen belli oluyordu.

Falcon görünmez olmanın işin bir parçası olduğunu anlatıyor: “ Deniz aşırı varlık gösterdiğimizde Birleşik Devletler Hükümetinin bulunduğumuz yerdeki CIA varlığını kabul etmeyeceğini herkes bilir. Orada bulunmak için başka bir nedenimiz olması gerekir. Adamlarımızın çoğu Birleşik Devletler Eyalet Bakanlığı, Ticaret Bakanlığı ya da Savunma Bakanlığı personeli olarak resmi ama gizli kimlikle dolaşır.”

Danışman güvenli evin her aşamasında Broch’la birlikte çalıştı; yapımda kullanılacak malzemeden mobilyaya, duvar kağıdına, giysilere ve tıbbi malzemelerin seçimine kadar. Sanat Yönetmeninin Weston’ın içinde yaşadığı dünyayı tam olarak anladığından emin olması gerekiyordu. Bilgisi olmayanlar küçük bir ekleme yapalım: elde tutulan yedek kana ek olarak, CCTV’ler, bilgisayarlar, monitörler ve bir yığın silah. Falcon ve Bloch bu güvenli evdeki her şeyin istikrarlı olması konusunda o kadar detaycı davrandılar ki, tüm elektronik aletler Greenwich saatine göre ayarlandı: CIA usulü.

Tamamlanmasından sonra güvenli ev seti 30’dan fazla oyuncuyu ve dublörü ağırladı. Washington, Reynolds, Patrick ve Fares ve tabii ki 10 günlük çekim için gelen diğer CIA elemanlarıyla Vargas’ın paralı askerlerini de. Her tarafı kablolarla döşenmiş ve benzeri donanımlarla dolu set ortamında çok sıkı bir cep telefonu, telsiz ve benzeri cihazları kullanma yasağı uygulanıyordu zira kablosuz sinyaller setin çevresine döşenmiş 1500’den fazla patlayıcıdan birinin harekete geçmesine neden olabilirdi. Bunun sonucunda hepsi birden havaya uçardı.

Bu anlamda sınırlamalar getirilmiş bir ortamda çalışmak yapımcılar için zorluk anlamına geliyordu ama yönetmen hiçbirinden şikayetçi değildi. Espinosa şöyle diyor: “ bu filmde koridorları çok sevdim çünkü karakterler de sonu öngörülebilen koridorlardan yavaşça yürüyerek geçiyor. Bu yüzden filmin her yeri yer yer aydınlık yer yer karanlık koridorlarla dolu; bu aslında görsel bir tema. Kimi zaman kareye tam olarak girdikleri de oluyor, bu nedenle koridorların bazılarında aksiyonu verebileceğimiz özel bölümler de hazırladık.”

Green Point Stadyumu

Yapım, son teknolojiyle donatılmış Green Point stadyumunda çekim yapabilme izni alabilecek kadar şanslıydı, bu stadyum 2008 Dünya Kupası için inşa edilmişti. Bir stadyumda çalışmak doğal olarak karmaşık bir meseleydi. Öncelikle Cape Town belediyesinden çekimlerin tamamlanması için stadyumu 4 günlüğüne kullanma izni almak yaklaşık 4 ay sürmüştü. Işıklandırma sorunu için Condor adı verilen 2 türbin, 4 jeneratör ve böyle bir projede kullanımı zaten şart olan sayısız iç mekan aydınlatma malzemesi kullanıldı. Bu kadarla da kalınmayıp bu ebatta bir stadyumu doldurmaya yetecek kadar taraftar ve yüzlerce de yedek taraftar izleyici kiralandı.

Kostümcü Matheson stattaki taraftarları ülkenin 2 büyük takımı Ajax Cape ve Orlando Pirates’ın renkleriyle giydirdi. Bu giysilere hayranlara özel bir başlık bile ekledi. Şöyle diyor: “gittiğim ilk maçta bu muhteşem, Viking başlığı gibi görünen başlıktan takan bir adam görmüştüm. Üstü el yapımı, elle boyanmış figürlerle süslenmiş bir madenci şapkasına benziyordu. Merak edip bunu nereden aldınız, diye sordum. Kendim yaptım, dedi. O şapkalara Makarapa deniliyormuş. Sonradan öğrendiğime göre bu kelimenin kaynağı şapkanın madenci şapkası olmasıymış, anlamı da “kazıcı”ymış. Yani geçimlerini toprağı kazarak ya da inşaat işi yaparak sağlayan kimseler içinmiş. Güney Afrika hayranı olmanın ve konuşma dillerine yakın olmanın güzel yanlarından biri de bu oldu. “

Matheson şapka işinde uzman birinin, Michael Souter’ın izini buldu. Souter da kentte bu işten anlayan herkesi bir araya toplayıp stadyum sahneleri için yüzlerce Makarapa yapılmasını sağladı.

Reynolds ekibin burada çekim yapmak hakkında görüşlerini özetliyor: “ bu hiç bozulmamış stadyumda yapılan çekim filmin kendisiyle bir paralellik oluşturdu. Güney Afrika’nın bir dünya ulusu olduğunu gördüğünüz bazı sahneler var. Ancak bazı sahnelerde de 3. Dünya ülkesi koşulları görüyor, insanların hayatta kalmak için her gün canla başla mücadele ettiklerine şahit oluyorsunuz. Bu tuhaf kontrast, çekimleri başka bir yerde yapmış olsak asla elde edemeyeceğimiz bir görsel zenginlik yarattı.”

Langa vilayeti ve Cape Town varoşları

Cape Town’un en eski yerleşim yerlerinden biri de Langa vilayetinde. Burası Tobin Frost’un kaçmakta kullanacağı sahte belgeleri almak için Carlos Villar’la buluştuğu yer. Koordinatör Greg Powell bu sahneyi anlatıyor: “ Sahne Villar’ın evinde başlıyor. Frost geliyor, karşılıklı konuşuyorlar ve Villar ona yeni belgelerini veriyor. Ardından ev Vargas’ın paralı askeri tarafından baskına uğruyor. Frost bu çatının tepesine çıkarak kaçmayı başarıyor. Bu kaçış sahnesi için çatıların çoğunu güçlendirdik. Sürekli ateş edilen ve kovalamacanın bol olduğu çarpıcı bir sahne oldu.”

Langa çekimleri için cüruf betonu blokları kullanılarak 6 haftada 2 katlı bir ev inşa edildi ve burası hem Villar’ın evi hem de Frost’un kovalandığı sahnenin seti olarak kullanıldı. Villar’ın evi ve diğer ek yapılar Langa vilayeti sakinlerinin yardımı ve iş birliğiyle gerçek Langa evlerine bitişik inşa edildi. Bu sayede görsel devamlılık sağlandı ve yapıların kameraların, ekipmanların ve çatıda koşan adamların ağırlığına dayanmaları sağlandı. Bu sahnenin çekimi çoğu gece olmak üzere 7 gün sürdü, devam sahnelerinin çekimi de yine birkaç gün boyunca bitmedi. Bu çekimlerin çoğu bir kablo ağına asılan kameralarla yapıldı.

Yapım ekibi sadece çekimler için izin alınabilmesi açısından değil, bölge sakinlerinin katılımı açısından da şanslıydı. Bu insanlar hem figuran olarak işe alındılar hem de yapımın bazı noktalarında küçük görevleri oldu: asistanlık, lojistik, güvenlik ve mekan danışmanlığı gibi. Ekip Langa vilayetinde çekim yapmak için bölge sakinlerinin yardımına çok ihtiyaç duymuştu. Safe House’un öncü ekibi, çekim ekibi gelmeden önce 4 ay süren bir araştırma yaptı ve bu süre diliminde çekim hazırlıklarından tutun da kuruluma kadar bölge sakinlerinin çoğu sürece dahil edildi.

Filmin bir başka önemli sahnesi de Cape Town’dan kaçmalarından sonra Weston’ın Frost’u getirdiği ikinci güvenli ev. Bu yerin ne kadar ücra bir noktada olduğunun altını çizmek isteyen yaratıcı ekip kentsel bir görünümün tam aksini yakalamaya çalıştı. Çekimlerin gerçekleştirileceği alan kentten çok çok uzaktaymış gibi görünüyor olmalıydı. Yaratıcı ekip Moorreesburg’de bir çiftlik evi buldu; burası Cape Town’dan 90 dakikalık mesafedeydi. Çiftlik evine ulaşmak içinse, daha da ücra bir izlenim yaratan bozuk, toprak bir yoldan 9 mil kadar devam etmek gerekiyordu. Broch bu çiftlik evini gördüğünde aradıkları yeri bulduklarını hemen anladı. Sanat Yönetmeni o anı şöyle anlatıyor: “ Bulduğumuz çiftlik evi neredeyse bembeyaz tarlaların ortasında, soluk sarı renkte bir yapıydı. Fondaki dağ sırasıyla birlikte tam aradığımız gibi bir yerdi. Gördüğümüz diğer yerlerle kıyaslandığında durumu da oldukça iyi sayılırdı. Diğerlerinin çoğu 20. yüzyılın başlarında yapılmış olduğundan, çiftçilerin çoğu bunları ya yıkılmaya terk etmiş ya da daha modernlerini yaptırmıştı. “

Tasarım ekibi binaya kendi dokunuşlarını ekledi; duvar kağıdı ve badana gibi. Ayrıca bir de güçlendirilmiş alan inşa edildi - odanın içinde bir başka gözlem odası. Artık başlamaya hazırdılar.

Önlemli Yaklaşım: Filmin Tasarımı

Espinosa benzersiz sahne arkası yeteneğini ararken de en az kastı oluştururken olduğu kadar itinalı davrandı ve aksiyon türünün en büyük isimlerinin bazılarıyla görüşmeler yaptı. Uzun süre Paul Greengrass’la çalışan İngiliz sinemacı Oliver Wood sinematografide yepyeni bir tarz yaratmıştı. Hatta kariyerine yaratıcısı Michael Mann’ın 50 bölümden uzun süren Miami Vice’ını çekerek başlamıştı.

Espinosa Wood’la buluştuğunda aralarında bir arkadaşlık doğdu. Espinosa bunu şöyle anlatıyor: “ Oliver’ın hipergerçekçi tarzını seviyorum, ayrıca Paul Greengrass ve Doug Liman’ın da cidden hayranıyım. Onlarla aramdaki farkı net biçimde görebilmesi beni çok sevindirdi. Oliver benim takip ettiğim yolu görebiliyor ve benimle yürümek istiyor. İlerliyor, yolun ortasında durmuyor, birkaç kilometre önüme geçiyor. Ekiple birlikte çalışarak kendimize has bir senkronizasyon yarattık.”

Stuber yönetmenin çekimlerdeki renk kullanımından çok hoşlanmış: Daniel müthiş fotoğraf gözüne sahip ve bu nedenle görüntünün gücünü çok iyi anlıyor. Görüntünün de en az plandaki oyuncular kadar iyi olmasını istiyor ve bu nedenle bir bütünlük yaratabiliyor. Şayet ekibin bir üyesiyseniz ve size bir yön verilmişse, yaratıcı olma özgürlüğü hissedersiniz. Bizim elimizde hepsinin en iyisi var; Oliver Wood, Kurgu’da Richard Pearson, Sanat Yönetmenimiz Brigette Broch ve Kostüm Tasarımcımız Susan Matheson. Hepsi de birinci sınıf iş çıkarttı.”

Espinosa gizli motivasyonları olduğunu da itiraf ediyor: “ ben bir sinema delisiyim, birlikte çalıştığım insanlar da uzun zamandır hayran olduğum ve ötnek aldığım insanlar. Snabba Cash’in kavga sahnelerini çekerken oturup Oliver’ın Bourne serisi filmlerini seyrettik. Aynı görüntü etkinliğine nasıl ulaşabileceğimizi anlamak için geniş çaplı bir analiz yaptık. Elbette bu biraz utandırıcı da olabiliyor. Filmimi Brigette Broch’a izlettirdiğimde onun 21 Gram’ından renk anlamında nasıl etkilenmiş olduğumu hemen anladı.”

Oscar ödüllü yapım tasarımcısı Meksika’da yaşıyor ve sayede yapımcı Alejandro Gonzales Inarritu’yle uzun zamandır süregelen bir çözüm ortaklıkları var Broch için “entegrasyon” kelimesi Safe House’daki çalışma sürecini tanımlamak için en sık kullanılmış kelime. Şöyle açıklıyor:”Hangi seti yaratmamız gerekiyorsa öncelikle hikayesini konuştuk ve bu konuşmalar setin iskelet yapısının gerekliliklerinden tutun da – neyi taşıması gerekecek? Üstünde nasıl bir hareketlilik olacak? vs..- çevreyle uyumlu olmasına kadar gitti. Ama asıl yansıtılması gereken mekanların tarihi oldu.”

Cape Town’da yaşayanların kendilerini ifade etme şekillerini özellikle yansıtmak isteyen Kostüm Tasarımcısı Matheson – ki kendisi Wood ve Stuber’la daha önce de birlikte çalışmış- dikkat çekebilecek parlak renkleri kullanmaktan hiç kaçınmamış. Cape Town’un yerlisi ve Amerikan vatandaşı şöyle ifade ediyor: “ Normalde yapacağım şeyin tam aksini yaptım, özellikle de kalabalık sahnelerde. Afrika duygusu uyandırmak istediğimiz zaman daha fazla renk ekledim. Normalde renkleri soluklaştıracağım yerde özellikle belirginleştirdim. Kalabalık sahnelerde, özellikle stadyum sahnesinde, her şey çok parlak ve rengarenk oldu. Prostesto sırasında ve Langa’dayken de çok renkli olmasını sağladım ki izleyici Afrika’da olduğumuzu bilsin.”

Espinosa Matheson’u The Town’da çıkardığı işi gördükten sonra aramış ve aynı gerçekliği Safe House için de istemiş. Matheson şöyle diyor: Daniel’le çalışmak istedim çünkü belki daha önce milyon defa görmüş olduğunuz sahneleri kendi üslubuyla, şairane ve cesurca çekebilmek gibi bir yeteneği var. “ Tasarımcı şehri hem yerlilerin hem de yabancıların gözünden görebiliyor, çekim yapılacak olan alanın dünyanın başka yerlerinden farkının tespitine büyük önem veriyor. Şöyle diyor: “ İnsanlar normalde birlikte giyilmeyecek desenleri ve renkleri rahatça karıştırıyor, üstelik çok parlak renkler kullanıyorlar. Güney Afrika’ya has bazı desenler var, tıpkı özel kumaşlar olduğu gibi. Bunlardan biri de Shwe Shwe, bu genellikle kasabalarda kadınlar tarafından kullanılan bir kumaş.”

Espinosa’nın detaylara verdiği önem askeri manevraların, silahların, güvenli ev’in tasarımının ve CIA protokollerinin de ötesine geçip repliklerdeki küçük bir cümlenin söylenişinden kostümlerde kullanılan aksesuarlara kadar gidiyor. Paralı askerlerin ortama karışma yeteneğine sahip olmaları önemlidir. Matheson da bu durumu karakter yaratma arzusuyla dengelemiş. Şöyle açıklıyor: “ Bu sadece enteresan bir karakter yaratma isteğinin karışımı değil, oyuncunun neye sahip olduğu ve bundan nasıl bir gerçeklik çıkartılabileceğiyle ilgili. Paralı askerlerle ilgili olarak Güney Afrika’da olan ancak Amerika’da olsak bulamayacağımız bir etken olduğunu gördüm. Ayrıca burada insanlar sürekli örgü şapka ve değişik desenlerde süveterler giyiyorlar. Mekanın gerçekliğini bunlar gibi detayları da ekleyerek yansıtmak istedim. “

Arkanı kolla: Dublörler, Taktik ve Teknik destek:

Washington ve Reynolds için sete erken çağrılmaları – asıl çekimlerin başlamasından 1 ay kadar önce- tam bir lütuf olmuştu. Bu çaptaki bir filmin ön hazırlık safhasını hafifletmekle kalmayıp, bu oyuncuların ve meslektaşlarının canlandıracakları karakterlerin özelliklerini keşfetme imkanı da sağlamıştı.

Ancak sağlanan motivasyonun yanı sıra, filmde rol alanların çoğu birinci sınıf aksiyon ve nefes kesici tehlikeli sahnelerin çekimi için özellikle davet edilmiş. Stuber şöyle diyor: “Silahlı çatışmalar, araç takibi, yumruk yumruğa dövüş ve bıçaklı kavga sahneleri vardı. Tüm bunları gerçekçi ve inanılır kılabilmek için her gün bıkmadan çalışacak bir sürü insana ihtiyaç duyuldu. Bu, hem oyuncular hem de dublörler için avantaj sayılır. Haftasonları dizliklerini ve göğüs koruyucularını takıp zor ve tehlikeli çalışma fırsatı buldular.”

Sürüş sahneleri

Yönetmen, bu karışık aksiyon sahnelerini büyük ölçüde hayat geçirdiğine inandığı kişiyi çok takdir ediyor: Stant Koordinatörü Powell. “Greg tam bir dahi.” diyor Espinosa. “Stant koordinatörlüğü işini damarlarında taşıyan bir nesilden geliyor ve hayal gücünün ucu bucağı yok. İnsanda çekim gücü yokmuş gibi bir his uyandırıyorlar, çok eğlenceli. Söz gelimi üstünde gösteri pilotu Lee William’ın durduğu bir arabamız vardı. Oyuncu da aracın içinde sürüyormuş gibi yapıyordu. Sonra bu arabaya ben de bindim, her an duvara toslayacakmışız gibi geldi ama her şey gayet güvenliydi.”

Weston ve Frost son model bir BMW’yle harabeye dönmüş güvenli evden çıktıktan sonra, Weston Cape Town yollarında Vargas’ı ve adamlarını atlatmaya çalışır. Ancak bu sahnenin çekiminden önce – ki kent merkezinin ortasında, Adderley Caddesindeki kavşak kullanılmıştı- Killarney Motor Yarışı pistinde denemeler yapıldı. Powell anlatıyor: “ Matt bagajına tıktığı Frost’la Vargas’dan kaçmaya çalışacaktı. Önce buraya gelip durum analizi yapalım dedik, zemine bakıp, olabilecek hızı görüp otobanda ne yapabiliriz onu anlamak istedik. Sahne hem olabildiğince görkemli, hem de emniyetli olmak zorundaydı. ”

Bu işi için İngiltere, Rusya, İngiltere, Yunanistan ve Güney Afrika’dan 40’dan fazla profesyonel sürücü kiralandı. Bu sürücüler çekim sırasında saatte 40-50 mil hızla kullandıkları araçlarla Weston’ın aracının çevresini saracaklardı. Powell, Reynolds’ın aracının ara ara saatte 65-70 mil hıza yükselmesiyle iftihar ediyordu. Çekim ekibi çekimleri Çarşamba günündense hafta sonu Cumartesi-Pazar yapmayı tercih etti çünkü hafta sonları halka açık alanlar daha az kalabalık oluyordu ve bu da güvenlik koşullarını olumlu etkiliyordu.

Yumruk yumruğa dövüş ve silahlar

Weston’ın güvenli evi saldırıya uğradığında, genç koruyucu kendini cehennemin kapısının eşiğinde bulur. Ancak Frost’u yeni bir güvenli eve salim ulaştırabildiği takdirde, üstlerinin tabiriyle kendi geçiş biletini kendi kesmiş olacaktır. Espinosa’nın bu planları çekerkenki amacı bunu bir aksiyon filmi değil de savaş gibi düşündürtmekti. Şöyle diyor: “ağır bir silahlı saldırıya uğradığınız zaman asker olmaktan çıkar, insana dönüşürsünüz. Ben de bu sahnelerde tam olarak bunu yansıtmak istedim.”

Dövüş koordinatörü Olivier Schneider filmin kadrosuna hemen uyum sağladı. Onun işi karakterlere göre dövüş teknikleri uydurmak. Genellikle dövüşün koreografisini hazırlar, ve Espinosa’ya göstermek üzere bu koreografiyi kayda alırdı. Yönetmen onun hakkında şunları düşünüyor: “ Olivier hiçbir şeyi kendi çıkarına olması amacıyla ya da ne kadar iyi olduğunu , hayal gücünün ne kadar kuvvetli olduğunu göstermek için yapmaz. Kaynağı hikayenin kendisi olan bir dövüş sahnesi yaratır ve gerisini de buna göre getirir. Hazırladığı planlar muhteşemdi. Açıkçası nasıl olacak da ben işi bu adamın yaptığından daha iyi göstereceğim diye kendime sordum. “

Washington da en az yönetmen kadar etkilenmişti. Eğitim sürecini şöyle anlatıyor: “ Olivier ve adamlarıyla çalışmaktan çok keyif aldım. İç mekanda geçecek dövüş sahneleri için haftalarca eğitim aldık. Ben hareketlerin bir kısmını daha önceden biliyordum, The Book Of Eli’de öğrenmiştim. Burada bir sonraki seviyeye taşıdık ve hoşuma gitti. Olivier de adamları da hem çok iyi hem çok tehlikeli.”

Reynolds Schneider tarafından geliştirilen ham ve gelişmemiş tekniğin eleştirisini yapıyor: “ Çok hareketli bir sahnenin bir anlamda doğaçlama bir hali olması gerekir. Olivier’nin kavga sahnelerine olan yaklaşımı çok hoş, hiçbir abartı göremezsiniz. Kimse Kung-Fu yapmaz. Matt eğitimli bir dövüşçü değil. İnsanların boyunlarından damarlarının göründüğü çok yoğun sahneler var. Hem çirkin hem de adice; ya öleceksin ya öldüreceksin. Böyle şeyler yapmaya zaten meyilli birini izlemektense dövüşmeyi hiç istemediği halde buna mecbur kalan birini izlemek çok daha ilgi çekici.”

Filmin taktik danışmanı, eski İngiliz Ordusu mensubu ve profesyonel dublör Dan Hirst, kullanılan taktik ve silahların uygunluğunu onaylamak için Stant Koordinatörü Powell’la birlikte çalıştı. Hirst, dünyanın farklı noktalarından gelen askerlerin eğitildiği Sandhurst Kraliyet Askeri Akademisinden mezun. Güncel stratejiler konusunda taze bilgi sahibi olmak içinse, özel askeri eğitim kurslarına ve global eğitim çalışmalarına katılıyor.

Safe House’daki her karakterin akademi eğitimli bir profesyonel olması gerekmiyor. Hirst şöyle açıklıyor: Weston gibi daha resmi CIA personeli hükümetin tipi eğitim almışken – örneğin SWAT, Quentico ya da akademide- paralı askerler farklı devletlerin ordularının, özel güvenlik şirketlerinin ya da polis gücünün adamları olur. Bu hikayedeki paralı askerlerin çoğu da Afrikalı, yani Afrika’da ormanda savaşmışlar ve çetin cevizler, ama bağlılıkları az. Bazıları Güney Amerikalı, yani Kolombiya gibi yerlerde savaşmışlar. Vargas Avrupalı yani Sırbistan, Kosova ya da Arnavutluk gibi yerlerde hareket görmüş olabilir. Artık özel sektör için çalışıyor ve pis-acımasız bir iş içi kiralanmış: öldürmesi istenilen kişiyi öldürmek ve bilgi toplamak. Bu adamların hepsinin dövüş ve savaş teknikleri birbirinden farklıdır. “

Hirst’ün acemi kampı boyunca amacı, oyuncuları karakterlerine uygun yeteneklerle donatmaktı. Söz gelimi, güvenli eve yapılan saldırı sırasında koruma ateşi açmalılar mıydı? Kent içinde ya da Langa vilayetindeki bir çatıdan ateş açılmalı mıydı? Farklı silah platformlarını ve etkin kullanımı işini nasıl çözeceklerdi? Coğrafya ve yüzey şekilleri sıkıntılıydı, bu nedenle geçici korunma amacıyla köşelerin kullanılıp kullanılamayacağının değerlendirilmesi, herhangi bir ateşli saldırıda binaların korunma sağlayıp sağlamayacağının bilinmesi gerekiyordu.

Weston ve Frost’u ortadan kaldırmak isteyen paralı askerlerle CIA personeli arasında geçen sahnelerde kullanılan prosedürlerin doğruluğunu onaylamak için Taktik Danışman Falcon’a güveniyordu. Sağduyu gerekiyor, diyor Hirst. “ Eğer askeriyede bulunmuşsanız, saldırı manevrası kullanmak, gizlenmek ve aleni hatalardan kaçınmak bazı projelerde gördüğüm şeyler. Taktikler hakkında Luis’e pek çok soru sordum ve gördüğünüz her şey hakkında fikir birliğine vardık. Ama tabii ki hikayeyi anlatabilmek için sanatsal bir yanı da var.”

Fares Fares rolüne 2 aylık dojo eğitimiyle hazırlandı, sadece acıya alışabilmek amacıyla haftada 8 kere dövüş eğitimi alıyordu. Şöyle diyor: Daniel bize oynamayın, derdi. Gerçekçi olun. Karakterlerinin hepsinin gerçek insanlar olmasını istedi. Bu fikirden hoşlandım çünkü Daniel’e de dediğim gibi Vargas’ı kötü biri olarak göstermek istemiyordum. O, mecbur kalmadıkça kimseyi öldürmüyor. Bu başkasının gözüne kötülük gibi görünebilir ama benim karakterimin gözünde böyle bir şey değil.”

Oyuncuların kamera karşısında gösterdikleri performans aynı anda pek çok uzman göz tarafından takip ediliyordu. Robert Patrick güvenli evin düştüğü sahnenin çekimini anlatıyor: “ Bunu stratejik açıdan doğru yapmam gerekir diye düşündüm. Teknik Danışman Stant Koordinatörüyle birlikte beni izliyordu. Oyunumla hepsini tatmin etmeye ve üstünde çalıştığımızı şeyleri sergilemeye çalışıyordum. Sonra Daniel şöyle bir şey söyledi: izleyicinin seni hissetmesini istiyorum. Bu onun titizliğinin, her bir karaktere verdiği önemin açık bir göstergesiydi. Böyle detaylar filmin çok daha büyük bir keyifle izlenmesini sağlar.”

********

Universal Pictures Relativity Media işbirliğiyle sunar. Bir Bluegrass Film yapımı: Safe House. Başrollerde Denzel Washington ve Ryan Reynolds. Ayrıca starring Vera Farmiga, Brendan Gleeson, Sam Shepard, Ruben Blades, Nora Arnezeder, Robert Patrick. Film müzikleri Ramin Djawadi, Kostüm Tasarımcısı Susan Matheson. Editör Richard Pearson, Prodüksiyon Tasarımcısı Brigette Broch.

Safe House’un Görüntü Yönetmeni Oliver Wood. İdari Yapımcılar Denzel Washington, Scott Aversano, Adam Merims, Alexa Faigen, Trevor Macy, Marc D. Evans. Yapımcı Scott Stuber. Safe House’un senaryosu David Guggenheim tarafından yazılmış. Yönetmeniyse Daniel Espinosa. © 2012 Universal Studios. www.nooneissafe.com

OYUNCU KADROSU HAKKINDA :

İki Oskar ödüllü Denzel Washington, (Tobin Frost / İdari Yapımcı) yerinde saymaktan hiçbir zaman hoşlanmamış bir adamdır. Washington, ne kendini ne de önceki başarılarını tekrar etmekten de hiç bir zaman hoşlanmaz. Bu yüzden her zaman yeni mücadeleler peşinde koşar. Görev aldığı birbirinden farklı çok sayıda film ve tiyatro oyunu da, işte bu özelliğinin bir sonucudur. Washington, “Glory” (“Zafer”) filmindeki hırçın kaçak köle Trip’ten “Cry Freedom” (“Özgürlük Çığlığı”) filmindeki Güney Afrika özgürlük savaşçısı Steve Biko’ya, Shakespeare’in tarihi karakteri Üçüncü Richard’dan “Training Day”deki (“İlk Gün”) sert dedektif Alonzo Harris’e kadar birbirinden bu denli farklı her role bürünerek bizi şaşırtmayı ve eğlendirmeyi başarmıştır.

Sinema izleyicileri 2010 yılında Washington’ın birbirinden çok farklı iki ayrı yönünü görme mutluluğunu yakaladı. Bunlardan biri, Tony Scott’ın son derece hareketli gerilim filmi olan “Unstoppable” (“Durdurulamaz”), diğeri ise Hughes kardeşlerin son derece karamsar bir bakış açısıyla çektiği “The Book of Eli” (“Tanrının Kitabı”) idi. Washington The Book of Eli filminin aynı zamanda yapımcılığını da üstlenmişti. The Book of Eli, daha ilk haftasında 38 milyon Doların üzerinde bir gişe hasılatını yakalamayı başardı.

Washington, 2009 yılında, yönetmenliğini Tony Scott’ın yaptığı ve beğeni toplamış bir yeniden çevrim olan “The Taking of Pelham 1 2 3” (“Metrodan Kaçış”) filminde baş rolü John Travolta ile paylaştı.

2007 Aralığının sonlarındaysa, yine Oskar ödüllü aktör Forest Whitaker’le beraber rol aldığı “The Great Debaters” (“Muhteşem Münazaracılar”) adlı filmin yönetmenliğini de üstlendi. Bu filmin senaryosu gerçek bir hikayeye dayanıyordu. 1935 yılında Teksas’taki Wiley Üniversitesi’nde öğretim görevlisi olan Melvin B. Tolson’ın, okulun münazara ekibini cesaretlendirerek Harvard’da yapılacak ulusal münazara yarışmasına hazırlaması konu ediliyordu.

Washington, 2007 yılının Kasım ayında Ridley Scott’ın yönettiği “American Gangster” (“Amerikan Gangsteri”) filminde Russell Crowe’la beraber kamera karşısına geçti. Film gösterime girdiği ilk hafta sonunda 43,6 milyon Dolarlık bir gişe geliri elde etti ve Washington’ın o tarihe kadarki tüm açılışları arasında en büyüğü olmayı başardı.

Washington 2006 yılının Mart ayında Spike Lee’nin “Inside Man” (“İçerdeki Adam”) adlı filminde rol aldı. Baş rolü Clive Owen ve Jodie Foster’la paylaştığı film, gösterime girdiği ilk hafta sonunda 29 milyon Dolarlık bir hasılat yakalayarak, Washington’ın o güne kadarki ikinci en büyük açılış rekorunu da elde etmiş oldu.

2006 yılının sonuna gelindiğinde, Washington yönetmen Tony Scott’la tekrar bir araya geldi ve Touchstone Pictures’ın “Déjà Vu” (“Deja Vu”) adlı filmine imza atarak izleyenlerini bir kez daha büyüledi. Geri dönüşlerle çekilen bu romantik gerilim filminde, Washington bir kadının cinayete kurban gitmesini engellemek için zamanda geri yolculuk ediyor ve bu süreç içinde kurtarmaya çalıştığı kadına aşık oluyordu.

Washington, 2004 yılında yönetmen Tony Scott’la bir kez daha bir araya gelerek “Man on Fire” (“Gazap Ateşi”) adlı filmi çekti. Washington bu filmde de, Dakota Fanning’in canlandırdığı genç kız karakterini onu kaçırmaya çalışanlardan koruma görevini üstlenen eski bir denizciyi oynuyordu. Washington, aynı yıl içinde The “Manchurian Candidate” (“Mançuryalı Aday”) adlı filmle de izleyicinin karşısına çıktı. 1962 yılında Paramount Pictures tarafından çekilmiş bir klasiğin güncel bir yeniden çevrimi olan bu filmin yönetmen koltuğunda Jonathan Demme oturuyordu ve başrolleri Meryl Streep ile Liev Schreiber üstlenmişti. Washington’sa, filmde Frank Sinatra’ya sahip olduğu ünü kazandıran rolü üstlenmişti.

Washington, Antoine Fuqua’nın yönettiği “Training Day” (“İlk Gün”) adlı filmde sergilediği hayranlık uyandıran performansıyla, Oskar ödülü almaya layık görüldü. Bu film, 2001 yılında gişelerde iki hafta üst üste birinciliği koruyan iki filmden biri olma başarısını da yakalamıştı.

Washington, 2003 yılında Carl Franklin tarafından yönetilen “Out of Time” (“Zaman Tükeniyor”) adlı filmde baş rolleri Eva Mendes ve Sanaa Lathan ile paylaştı. MGM yapımcılığında çekilen Out of Time, bir cinayet ekseninde geçen gizemli bir gerilim filmiydi.

Washington, 2002 yılının Aralık ayında “Antwone Fisher” (“Antwone Fisher “) adlı filmi çekerek, uzun metraj film yönetmenliğine de ilk adımını atmış oldu. Bu film, sorunlu bir denizci olan genç Fisher’in gerçek hikayesinin anlatıldığı “Finding fish” (“Fish’i Ararken”) adlı otobiyografik romandan esinlenmişti. Geçmişiyle bir hesaplaşma yaşayan bu sorunlu genç denizci karakterini, o dönemde adı pek duyulmamış bir aktör olan Derek Luke canlandırdı. Eleştirmenlerin övgüsünü kazanan film, Amerika Yapımcılar Birliği tarafından verilen Stanley Kramer ödülünü almaya hak kazandı. Antwone Fisher ayrıca NAACP Image Ödülleri tarafından da en iyi sinema filmi ve Washigton’ın oynadığı rolle yine sinema filmi kategorisinde En İyi Yardımcı Aktör ödüllerine layık görüldü. Washington 2002 yılında ayrıca “John Q” adlı filmle de izleyicisinin karşısına çıktı. Washington bu filmde kalp nakline ihtiyaç duyan oğlu için mücadele eden talihsiz bir babayı canlandırıyordu. Amerika’nın ulusal tatil günü olan Presidents’ Day’de gösterime giren film, 24.1 milyon Dolarlık bir gişe hasılatı yakalayarak, yeni bir rekora da imza attı. Washington yine NAACP Image Ödülleri tarafından, bu filmiyle de sinema filmi kategorisinde En İyi Erkek Oyuncu ödülüne layık görüldü.

2000 yılının Eylül ayında, yine gişe rekortmeni bir Jerry Bruckheimer filmi olan “Remember the Titans”ta (“Unutulmaz Titanlar”) rol aldı. Bu film de ülke sınırları dahilinde tam 115 milyon Dolarlık bir gişe hasılatını yakaladı. Washington aynı yılın başlarında Universal Pictures çatısı altında yönetmen Norman Jewison’la da tekrar bir araya gelerek, “The Hurricane” (“On altıncı Raunt”) adlı filmi çekti. Bu filmde sergilediği performans, Washington’a Altın Küre’de sinema filmleri – dram kategorisinde En İyi Erkek Oyuncu ödülünü ve dördüncü Oskar Ödülü adaylığını getirdi.

1999 yılının Kasım ayında, yine bir Universal yapımı olan “The Bone Collector” (“Kemik Koleksiyoncusu”) adlı filmde rol aldı. Bir seri katilin peşinde yaşanan olayları konu edinen Jeffery Deaver’ın romanından uyarlanmış olan filmin diğer baş rol oyuncusu Angelina Jolie’ydi ve yönetmen koltuğunda da Phillip Noyce oturuyordu.

1998’de, Gregory Hoblit’in yönetmenliğinde Warner Bros. yapımı bir suç gerilim filmi olan olan “Fallen”la (“Cani Ruh”) kamera karşısına geçti. Aynı yıl rol aldığı Touchstone filmi “He Got Game”in (“Oyunun Galibi”) yönetmen koltuğundaysa, Spike Lee oturuyordu. Yine 1998 yılında yapımcılığını 20^th Century Fox’un, yönetmenliğini Edward Zwick’in üstlendiği “The Siege” (“Kuşatma”) filminde, baş rolleri Annette Bening ve Bruce Willis’le paylaştı.

Washington 1996 yılı yazında da, eleştirmenler tarafından çok beğenilen bir askeri dram olan “Courage Under Fire”da (“Ateş Altında Cesaret”), “Glory” (“Zafer”) filminin de yönetmenliğini yapmış olan Edward Zwick’le beraber çalıştı. Ve yine aynı yıl, Penny Marshall’ın “The Preacher’s Wife” (“Aşk Meleği”) adlı filminde Whitney Houston’la beraber kamera karşısına geçti.

1995 yılında Gene Hackman’la karşılıklı rol aldığı “Crimson Tide” (“Denizde İsyan”) filminde deniz binbaşısı Ron Hunter’ı canlandırdı. Yine Tony Scott’ın yönettiği bu film, su altında geçen bir aksiyondu. Yine 1995 yılında fütürist bir gerilim filmi olan “Virtuosity”de (“Sanal Gerçek”) bilgisayar ürünü bir suçluyu takip etmesi için hapishaneden tahliye edilen eski polis rolünü canlandırdı. Aynı yıl görev aldığı bir diğer filmse “Devil in a Blue Dress” (“Mavi Elbiseli Şeytan”) oldu. Bir romantik gerilim olan bu filmse 1940’lı yıllarda geçiyordu ve Washington, İkinci Dünya Savaşı gazisi “Rahat” Rawlins’i canlandırıyordu. Devil in a Blue Dress’in yapımcılığını Washington’ın kurduğu Mundy Lane Entertainment ve Jonathan Demme’nin Clinica Estetico’su beraber üstlenmişlerdi. Eleştirmenlerce ayakta alkışlanan bir diğer performansı ise, Spike Lee’nin yönettiği biyografik bir eser olan “Malcolm X”de (“Malcolm X “) hayata geçirdiği Malcolm X karakteri oldu. Washington bu rolle, aralarında En İyi Erkek Oyuncu Oskarı adaylığı da bulunan çok sayıda övgüye ve ödüle layık görüldü.

Washington 2000 yılında, kamera önündeki başarılarına ek olarak çok farklı bir rolle daha karşımıza çıktı. Bu kez, bir HBO belgeseli olan “Half Past Autumn: The Life and Works of Gordon Parks”ın (“Sonbaharı Çeyrek Geçe: Gordon Parks’ın Hayatı”) yapımcılığını üstlenmişti. Bu belgesel de iki ayrı dalda Emmy ödüllerine aday gösterildi. Ayrıca TBS için çekilen biyografik bir belgesel olan “Hank Aaron: Chasing the Dream” (“Hank Aaron: Hayallerin Peşinde”) adlı yapımın da idari yapımcılığını üstlendi. Bu belgesel de aynı şekilde Emmy ödüllerine aday gösterildi. Bunlara ek olarak, Washington’ın anlatımıyla piyasaya çıkan John Henry efsanesi, 1996 Grammy ödüllerinde aktöre Çocuklar İçin Hazırlanmış En İyi Albüm dalında adaylık getirdi. Washington, yine 1996 yılında görev aldığı “Happily Ever After: Fairy Tales for Every Child” (“Onlar Erdi Muradına: Tüm Çocuklara Masallar”) adlı yapımla da NAACP Image Ödüllerinde ödüle layık görüldü.

New York – Mt. Vernon doğumlu olan Washington, Fordham Üniversitesi’ne girdiğinde tıp alanında ilerlemeyi hayal ediyordu. Ama o dönemde bir yaz kampında rehberlik yaptığı sırada, kamp bünyesinde sahneye koyulan bir tiyatro oyununda görev aldı. Washington artık sahnenin tozunu yutmuştu. Fordham’a döndüğünde, okulun önde gelen öğretim üyelerinden olan Robinson Stone’un rehberliğinden yararlanmaya başladı. Washington Fordham’dan mezun olduğunda, San Fransisco’da çok prestijli bir okul olan Amerikan Tiyatro Konservatuarı’na kabul edildi. Burada bir yıllık yoğun bir tiyatro eğitimi gördükten sonra kısa bir süre Los Angeles’a uğrayan Washington, sonuç olarak tekrar New York’a döndü.

Washington, New York’taki profesyonel tiyatro kariyerine Joseph Papp’ın halka açık Shakespeare oyunlarında görev alarak başladı. Bunu, kısa süre sonra çok sayıda Broadway dışı oyun izleyecekti. Bu oyunlar arasında Ceremonies in Dark Old Men,¹ Malcolm X’i canlandırdığı “Came Home to Roost”², “One Tiger to a Hill”³, “Man and Superman” (“İnsan, Üstün İnsan”) ve “Othello” sayılabilir. Aynı dönemde rol aldığı “A Soldier’s Play”⁴ adlı oyunla da bir Obie ödülü kazandı.

Washington, 2010 yılında, Broadway’deki Cort Tiyatrosunda sahnelenen August Wilson’ın Fences⁵ adlı oyununda, Troy Maxson rolünü üstlendi. Rekor kıran bu oyun, Tony Ödüllerinde tüm zamanların en fazla adaylığını getirdi. Ve Washington, tiyatro kategorisinde En İyi Erkek Başrol ödülünü alarak ilk Tony’sine de sahip olmuş oldu. Washington’ın o dönemde rol aldığı Broadway oyunlarından biri olan Checkmates and Richard III⁶, 1990 yılında New York’ta Joseph Papp’ın Halk Tiyatrosunda sahnelenen Shakespeare oyunları serisinin de bir parçasıydı.

Washington, 1979 yılında rol aldığı Flesh & Blood adlı televizyon filmiyle beraber Hollywood’un dikkatini çekmeyi başardı. Ama bir NBC dizisi olan “St. Elsewhere”in (“Başka Bir yer”) yapımcıları, aktörü, ona ödül de kazandıran A Soldier’s Play adlı tiyatro oyununda fark etti. Washington, kısa süre sonra, bu uzun soluklu ve popüler televizyon dizisinde Dr. Philip Chandler olarak görev almaya başlayacaktı. Televizyona yaptığı işler arasında ayrıca The “George McKenna Story” (“George McKenna’nın Öyküsü”) , “License to Kill” (“Öldürme Yetkisi”) ve “Wilma” (“Wilma”) adlı filmleri de saymak mümkün.

Washington A Soldier’s Play’de canlandırdığı rolü, 1982 yılında Norman Jewison’ın film versiyonu için tekrar hayata geçirdi. “A Soldier’s Story” (“Bir Askerin Öyküsü”) adıyla çekilen filmde oynadığı er Peterson rolü, eleştirmenler tarafından çok beğenildi. Washington, Sidney Lumet’nin yönettiği Power, Richard Attenborough’nun yönettiği “Cry Freedom” (“Özgürlük Çığlığı”) (Bu filmle ilk Oskar adaylığını kazanmıştır), “For Queen & Country” (“Kraliçe adına”), “The Mighty Quinn” (“Kudretli Quinn”), “Heart Condition” (“İç Sıkıntısı”), “Glory” (“Zafer”) (Bu filmle de En İyi Yardımcı Erkek Oyuncu Oscar’ına layık görülmüştür) ve Spike Lee’nin yönettiği “Mo’ Better Blues” (“İki Kadın Arasında”) adlı filmlerde rol alarak, yıldızlar arasında katıldı. Washington yine bu yıllarda bir aksiyon macera filmi olan “Ricochet” (“Kara Koyun”) ve Mira Nair’in yönettiği tatlı acı bir komedi filmi olan “Mississippi Masala”da (“Mississippi Masala“) da başrolü üstlendi.

Aktörün filmografisinde bunlara ek olarak “Much A do About Nothing” (“Yok Yere Yaygara”) adındaki Kenneth Branagh filmi, Jonathan Demme’nin yönettiği ve boşrolü Tom Hanks’le paylaştığı “Philadelphia” (“Philadelphia“) ve John Grisham’ın romanından yola çıkılarak çekilen “Pelican Brief” (“Pelikan Dosyası”) sayılabilir.

Washigton’ın sıradaki filmi ise Robert Zemeckis yönetmenliğinde bir duygusal gerilim olan “Flight” (“Uçuş”) olacak.