Şahlar həSƏNOĞLU

 
*****         *****         ***** 
 
Cəmilə  yuxudan  ayılıb  saata  baxdı:  saat  düz  5-in 
üstündəydi.  Yınmış  kimi  atılıb  yerindən  paltarlarını  geyinərək 
həyətə düşdü. 
- 
Ana, hanı Zakir? 
- 
Gəlməyib işdən bala, neynirsən Zakiri? 
- 
Nərgizgilə  getməliyəm  ana,  xətrinə  dəydim  bayaq, 
acıqlıydım, o da küsüb getdi. Indi ağlım başıma gəlib görürəm 
pis iş tutmuşam, gərək gedəm könlün alam! 
- 
Ay bala dayan, qoy bir maşın tapaq! 
Bala qaçıb həyətdən çıxdı, balanın dayanacaq halı yoxdu. 
Doğrudan da ağlı başına qayıtmışdı Cəmilənin, öz-özünü dan-
layırdı ürəyində:  “Necə  olub bayaq bu  fikir  gəlməyib başıma, 
yıxılıb yatmışam rahatca. Nə gəlir başıma, elə bu ağılsızlığım-
dan 
gəlir!” 
İndi  bir  ümid  alışmışdı  içində:  gedib  Nərgizə  hər  şeyi 
danışacaq,  Nərgiz  gilin  maşınlarına  minib  düz  o  tarlaya  sürə-
cəklərdi.  Qardaşı  boş-bekar  adamdı,  deyən  kimi  aparacaqdı. 
Deyəcəkdilər,  Cəmilənin  qızıl  saatı  itib,  evlərində  deməyə 
qorxur, gedirlər onu axtarmağa. Bu gün də, sabah da, birisigün 
də  gedəcəklərdi.  Birisigün  axşam  qatara  oturub  tezdən  də 
olacaqlardı dərsdə. Kamalı tapandan sonra, ayrılığa dözməyə nə 
var? 
Şəhərə  gedən  avtobusa  minib  Nərgizgilin  həyətləri 
yanında  düşdü.  Nərgiz  onu  darvazaları  arxasında  üz-gözü 
titrəyib  əsən  gördükdə  küsüsü  yadından  çıxdı.  Heç  hal-əhval 
soruşmamış  başına  gələnləri  bacılığına  danışdı,  yalvarıb 
tapşırdı bir kimsəyə bildirməsin, açıb deməsin, amma başına bu 
əhvalat gəlibdi. Sonra da başladı qıza yalvarmağa: 

---

 
142 
-
Başına dönüm Nərgiz, kömək elə mənə, qurtar məni bu 
dərddən, qardaşına de tez olsun maşını xoddasın!.. 
- 
Başıboş olma Cəmilə, bir mexanizatordan ötrü... 
- 
Kəs  səsini  həyasız!  Heç  getmə,  ancaq  sirrimi  açsan 
boğub öldürərəm səni! 
Cəmilə ilan çalmış kimi geri qayıdıb taksiyə əl qaldıranda 
Nərgiz yüyürüb boynunu qucaqladı: 
- 
Axı  mən  nə  dedim  sənə?  Dayan  bu  dəqiqə  gətirirəm 
qardaşımı. Bircə dəqiqə burda gözlə! 
Nərgiz  bunu  deyib  darvazalarını  taybatay  açıb  qardaşını 
səslədi: 
- Fazil, Fazil. 
Cəmilə yol qırağında dik dayanıb içindən tir-tir titrəyirdi. 
Nədənsə ona elə gəlirdi ki, saat 6-yadək çatdırmasalar ora, bir 
daha görə bilməyəcək Kamalı. Saat 6-ya 20 dəqiqə qalırdı, on 
doqquz  dəqiqə,  on  səkkiz,  on  yeddi...  yola  düşdülər.  Maşının 
arxa  tərəfində  əyləşib  bir-birinə  qısılmışdılar:  pıçıldaşırdılar 
astaca,  eşitməsin  Nərgizin  qardaşı,  bilməsin  nə  danışırlar. 
Düzdü  qanmır,  uşaqdı  hələ,  9-cu  sinifdə  oxuyur.  Necə  olsa 
eşitməsin, bilməsin nə deyirlər: 
- 
Görən saat 6-yaca çata bilərik ora? 
- 
Yox ay qız, on altıca dəqiqə qalır altıya, hardan çatarıq? 
- 
Deynən qardaşına bərk sürsün maşını. 
- 
Nədi gərək elə saat altıyaca çataq ora? Qoy onbeş dəqiqə 
gec çataq, noolacaq! 
- 
Yox, Nərgiz saat altıda çatmasaq tapmayacayıq onu! 
- 
Nə bilirsən axı? Belə sözləşmisiniz? 
- 
Sözləşmişik heç? Ağlımız olub sözləşək? 
- 
Bərk sür Fazil maşını, lap bərk! 
- 
Lap bərk sür, başına dönüm! 
Faz
il güzgüdən baxıb ona zillənmiş gözlərdəki, yalvarışı, 
təmənnanımı  duydu,  qızın  gözəl  çöhrəsindəki  qəmginliyimi 
oxudu,  ya  elə  bacısının  təkidindənmi  qorxdu,  sürəti  artırmağa 
başladı. Yüz iyirmi,  yüz otuz,  yüz... otuz beş...  Palçıq qalxıb 

---

 
143 
maşının qabaq şüşəsini buladı. Qarşıdan gələn maşınlar qoymur 
sürəti  artırmağa,  yol  da  yaşdı  quru  deyil,  xətadı  bu  sürətlə 
maşın sürmək belə gündə. 
- 
Yavaş ə-ə, batırassan bizi! 
- 
Yox Nərgiz, qoy belə sürsün! 
Saat 6 oldu, yeddiyə beş dəqiqə işləyib, on dəqiqə işləyib, 
onla
r sola dönüb bir kənd içindən keçib həmin asfalt yola çıxır-
lar.  Gözlərini  maşının  pəncərəsinə  zilləyib.  Gözləri  önündən 
evlər,  adamlar,  maşınlar,  traktorlar  qaçırlar,  inəklər,  qoyunlar, 
qazlar qaçışırlar. Yol dirəkləri, telefon dirəkləri qaçışırlar. Enli 
bir dərəyə enirlər, dərə də deyil bu, nə təhərsə düzün ortasında 
əmələ gəlmiş çox enli bir taladı. Talanın o biri başından həmin 
tarla başlanacaq. Amma asfalt yoxdu bu tala içində, təzə çınqıl 
töküblər, asfalt düzəltmək üçün. Maşın heç otuzla gedə bilmir 
b
urda,  nə  qədər  ləng  gedir  maşın.  Iki-üç km-lik  bir  yol  qalıb 
tarlaya.  Budur  göründü  narla.  Bir  ZİL  maşın  dayanıb  irəlidə, 
haman  yerdə,  haman  yerin  tuşunda.  Nəsə  bir  yük  qaldırıb 
qoyurlar  elə  bil  maşının  kabinəsinə.  Kaş  onlar  çatanadək 
tərpənməyəydi  maşın.  Soruşardılar  onlardan.  Nə  soruşacaq-
dılar,  deyəcəkdilər  siz  bu  tarlada  dim-dik  dayanmış  bir  oğlan 
görmədiniz ki? Nərgizin qardaşının yanındamı elə? ZİL maşın 
da  tərpəndi,  sağa  dönüb  geri  qayıtdı,  onlar  maşına  çatanda 
Cəmilə ixtiyarsız çığırdı: 
-Saxla burda, saxla burda. 
-
ZİL  ötüb  keçdi.  ZİL  elə  bil  Cəmilənin  baxışlarını  da 
dartıb  aparırdı.  Tez  maşından  düşüb  baxışlarından  asılı  qaldı 
qız. 
- 
Nə var, nə baxırsan ZİL-in ardınca? 
- 
Nərgiz sən o tərəfdəydin bir iri kepkalı oğlan görmədin 
ZİL-də? 
- 
Heç baxdım ZİL-ə görəm? Tarlaya baxırdım mən. 
- 
Kamal o ZİL-də getdi Nərgiz!.. 
Sevən  ürəklərin  möcüzə  duyğuları  var!  Adi insan 
ölçüləriylə  ölçülməz  bu  duyğular,  adi  insan  yaşantısı, 

---

 
144 
qavrantısıyla izah edilməz bu hisslər! Başqa cür, başqa qanıyla 
duyulyb  dərk  edilər  olub  bitənlər,  hadisələr,  işdəkilər,  olub 
bitməyənlər, baş verməyib baş verəcəklər, olub bitəcəklər. Adi 
insan duyğusunca əfsanə kimi görünən şeylər, olacaqlar sevən 
ürəklərcə bir həqiqət kimi, bir gerçək kimi duyular, dərk olunar. 
- 
Cəmilə  titrəyə-titrəyə  Moskviçdən  bir  az  aralaşaraq 
dərəyə enib görünməz olan ZİL-in ardınca pıçıldadı. 
- 
ZİL-də getdi Kamal... 
Nərgiz  əlini  qaldırıb  bacılığının  alnına  qoydu:  xəstədi 
bəlkə qız, sayıqlayır bəlkə, noolub bu qıza belə? 
- 
Nə  axmaqlayırsan  Cəmilə?  Indi  də  o  maşının  dalınca 
sürək?  Fazil  soruşmaz  neynirsiniz  o  maşını?  Biabır  olarıq 
vallah! 
- 
Nə deyirəm, sürməyək... amma vallah o maşında getdi 
Kamal! 
- 
Axı, nədən bildin e-e, gördün gözünlə? 
- 
Yox,  görmədim  Nərgiz,  amma  elə  bil  ürəyimi  dartıb 
apardı o maşın... 
Cəmilə dayana bilməyib ağladı. Nərgizin də gözləri yaşla 
doldu.  Indi  neyləsin  yazıq  Nərgiz,  necə  kömək  etsin  bu  qıza? 
Vallah dəli olmasa yaxşıdı Cəmilə.