170
Fəqət yoxdur qəmin sonu
Gedər biri, gələr onu,
Ömrün
fəna olduğunu
Anlayıram çilə-çilə
Sürəyyanın xatirat dəftərçəsindən yarpaq:
Oyum-
oyum oyalanıb oldürəcək bu qəm məni!
Öz qanıma qəltan edib öksüz qoydu nəğməm məni!
Qayğısız bir bülbül ikən "Sona bülbüllər oxudum"
Elə bildim bu nəğməmlə tapacaqdır həmdəm məni.
Həmdəm gəlib çıxar oldu üç an kimi üç gün keçdi
Bu üç günün fitrətindən alışdırdı sinəm məni
Bihuş oldum sözlərinə,
bihuş oldum gözlərinə,
Apardı bir röya kimi ala yaşıl aləm məni.
Gözlərimi bir də açıb gördüm o yox, gedibdi o,
Pörşələyib ərşə çəkdi köksümdəki naləm məni!
Üç günə bax: intizarı ay çəkərmiş, il çəkərmiş,
Bu
üç günün intizarı eyləyəcək vərəm məni.
Mən
bir sona bülbüləm ki, ayrılmışam budağımdan,
Xan Əsli bir xanımam ki, tərk edibdir Kərəm məni
Fəqət günah öz başımda,
fəqət günah özümdədir
Mən elə bir quşcuğazam, Quzğun çala öləm məni!
Sürəyyanın gördüyü şirin bir yuxuda oxuduğu şən mahnı: