Şahlar həSƏNOĞLU
***** ***** *****
Yüklə 1,51 Mb. Pdf görüntüsü
|
| ***** ***** *****
Orxanın günü iş yerində həkimlər, xəstələr arasında, işdən sonra kitabxanalarda, evdə kitablar arasında keçirdi. Bunlar sırf professional təbabət kitabları idi. Yalnız dincəlib istirahət etmək istəyəndə bədii kitablar oxuyar, yaxud musiqi dinləyərdi. Bir gün belə bir istirahət zamanı Kuprinin bir hekayəsini oxuyurdu. Hekayə olduqca qəmli bir məhəbbət macərası haqqında olduğu üçün ona dərin təsir etmişdi. Öz qəmi gəlib yadına düşmüşdü. Birdən ağlına bir fikir gəldi; onun başına gələn heç bu hekayədəkindən az qəmli deyil. Qələmi əlinə götürüb yazmağa başladı. Qəlbinin bütün odu, hərarətiylə yazırdı. Bəzən elə cümlələr işlədirdi yazdıqca özünün gözü yaşarırdı. Hekayəni bitirib üstündə düzəlişlər apardı, üç gün arada qoyub dördüncü gün yenə oxuyub yenə düzəlişlər elədi. Bir ay sərasər hekayə üzərində işləyib, makinada yazdırıb özüylə iş yerinə, xəstəxanaya apardı: ya bir cavan qadın həkimə, ya da bir cavan xəstəyə oxutdurub hekayənin ona nə cür təsir elədiyini yoxlasın. Görsə onlar da bəyəniblər, onda aparıb ən çox oxunan kütləvi qəzetlərin birində dərc etdirsin. Başlıq "Sürəyya və Kamal" olduğundan yəqin hardaysa 180 Sürəyyanın da nəzərini cəlb edəcəkdi hekayə. Bir də, adını, sənətini qıza düzgün söyləmədiyində nə dərəcədə təqsirkar olduğu barədə oxuculara müraciətlə qurtardığından, bir sorğu erməklə bitdiyindən, hekayə bəlkə də disput açmalıydı qəzetdə. Bu da hekayənin Sürəyyaya da çatması üçün bir qarantiya kimi ön görülmüşdü. Lakin cürət edib hekayəni heç kimə oxumağa verə bilmədi. Ürəyinin gizlinc sirrinin kimsə başqa bir adam tərəfindən oxunması nədənsə ağır gəlirdi ona. Bir həftə də özündə gəzdirib sonra necə oldusa Bakıya da gətirdi. Semaşko xəstəxanasına bir professor dalınca gedib onu orada tapmayaraq geri qayıtmaq istəyəndə, ağlına gəldi hekayəni Natellaya versin oxumağa. Natelladan həssas oxucu heç düşünmək olmazdı. Əgər Natella bəyənəcəksə aparıb verər redaksiyaya. Natella ağ xalat geyinmişdi, o qədər gözəl yaraşırdı xalat ona, elə həmişə bu xalatda gəzə deyərdin Natellanı. Fikrini Natellaya açıb deyəndə Natella özü də bilmədən yenə qəlbinə dəydi: - Ə-ə, vallah başın xarabdı sənin, hələ unutmamısan o kolxozçu qızı? - Natella, sən oxu bunu, sənin rəyini bilmək üçün gəlmişəm buraya. Ya da oxumaq istəmirsən, ver mənə, nə deyirəm? - Sən çıx qapıda gözlə, mən indicə oxuyub gəlirəm. Orxan həyətə çıxıb may günəşinin ilıq şüaları altında gəzindi. Ürəyi elə həyəcanla döyünürdü deyirdi elə adamların yaxınlığında dayansa eşidib duyuxlanacaqlar onun halından, həyəcanından. Bir kənara çəkilib kölgəlikdə skamya üstündə əyləşdi. Bir də belə baxıb gördü Natella gülümsünə-gülümsünə gəlir, ancaq qəmli bir çalar ar gülümsünməsində. Lap yəqin hekayədəndi bu. Bunu bilincə hekayəni qızdan alıb üz çevirib get mək istəyəndə Natella qolundan tutub saxladı: - Bəs niyə soruşmursan, nətəhərdi ə-ə? - Üzündən oxuyub bildim. - Sənin nə gözəl duyğuların varmış Orxan, vallah böyük adam olassan sən! 181 - Demək yaxşıdı hekayə! - Yaxşıdı nədi ə-ə? Bir dərd gətirib saldın ürəyimə. Adam da belə ağır şey yazar ə-ə? - Çox sağ ol Natella. Bunu deyib tələsə tələsə uzaqlaşdı. Darazaya çata-çatda bir də belə baxdı ki, Natella yüyürə-yüyürə ardınca gəlmək- dədir. Natella ona çatıb qolundan tutaraq geri qaytardı: - Ürəyim acıdı, gəl bir az burda skamyada oturub dincələk sonra gedərsən. - Axı neynirsən məni? - Gəl otur Orxan. Partlayıram vallah, ürəyim az qalır çıxa yerindən. Gəlib bir dalda skamyada oturub onu da yanında əylə- şdirdi. Başını əyib pambıqlıqda bir axt etdiyi kimi onun çiyni üstünə yappadı. O zaman Orxanın qəlbində nələr vardı, indi nə haldadı. O vaxt Sürəyyanın sabahkı görüşünə hazırlaşırdı, qəlbində odlu duyğular çağlayırdı. Sabahına umudluydu, nikbundi o vaxt. - Orxan. - Nə deyirsən Natella. - Nə eşitmək istərdin məndən? - Xoş söz. - Dilimin ucundadı o söz, amma bilmirəm deyim, deməyim? - Xoş söz olacaqsa, söylə Natella. İndi bilirsən mənim nə halımdı. Mənə bir xoş söz söyləmək indi çox savab işdi Natella. - Deyirəm, kaş elə dönüb bircə hovurluğa Sürəyya ola biləydim! - Neyl ərdin onda? - Bax qollarımı boynuna dolayıb dodaqlarımla məst edərdim səni. Sən ki, bu qəlbin yiyəsisən odlu öpüşlərimlə ovudub sevindirərdim səni!.. - Sürəyya sevdiyi oğlanı öpə bilməz Natella. O ki, onun bir barmaq toxundurmasına dözməyib yıxılır, qucaqlamasına, 182 öpməsinə necə dözə bilərdi? Öpüş məhəbbəti ayaqlar altına atıb tapdalamaqdı Sürəyya üçün, təhqirdi, əskiklikdi!.. - Bir yana baxanda düz deyirsən elə... Amma bunun səbə- bi Sürəyya deyil Orxan, sən özünsən. Bax neçə dəfə istəmişəm sənin bu incə ürəyinə görə boynunu qucaqlayam, bəlkə lap bir busə də bağışlayam sənə, amma ürək eləməmişəm, utanmışam səndən. Heç indi də...eləmədim. Halbu ki, bir belə yolu ondan ötrü qaçıb gəlmişdim. - Çox sağ ol Natella. Dünya bağışladın mənə. İndi götür başını, mən gedim, bir azdan bağlanacaq redaksiyalar. - Yox, sən çək çiynini, qoy elə skamyaya çırpılsın başım. - Nə deyirəm, onda saxla məni yolumdan. Orxan çiynini çəkib qımıldanmadı da. İnciyə bilər axı Natella. Dəliliyi tutub yenə. Sataşır ona. Saçlarını yaxınlaşdırıb üzünə-gözünə toxundurur. Yoxsa onda bir şəhvət hissi, bir cinsi şəhvət duyğusu oyandırmaq istəyir? Yox, bu səyriyib titrəyən incə sifətdə belə fizioloji endirim, belə cismani bir arzu fitlənənə bilməzdi. Sadəcə xəyala dalmışdı Natella. Bəlkə gəncliyin lap o ilk bahar çağlarına qayıtmışdı? Bəlkə gözləri önündə qəlbinə dəyilib künclərə atılmış bir qulaqlıpapaq kəndli oğlu gəlib dayanmışdı? - Sən o alnı sızaqlı, on yeddi yaşlı şəhər qızının canı qoy gedim Natella. Natella başını dikəldib mat-mat ona baxdı: - Nə bildin o vaxtlarıma qayıtmışam ə-ə? - O qədər ağsan Natella, o qədər incədi üzün, baxan kimi oxuyur adam duyğularını. Natella sıçrayıb ayağa qalxdı: - Du r yeri Orxan, uğur olsun sənə, yolun aydınlıq olsun! Natella gəldiyi kimi də yüyürə-yüyürə çıxıb getdi. Orxan da azadlığına qovuşub darazadan çıxaraq bir taksiyə minib məşhur qəzetlərdən birinin redaksiyasına gəldi. Nəsr şöbəsi yazılmış qapıdan içəri girərək 50-55 yaşlarında panamalı kişiyə 183 məramını söylədi. Ürəyi yenə guppa-gup atmaqdaydı. Görən bəyənəcəklərmi hekayəni, görən dərc edəcəklərmi qəzetdə? - Yaxşı oğul, oxuyun dinləyirəm. - Mən necə oxuyum? Alın siz özünüz oxuyun. - Sən özün yazmamısan hekayəni? Özün də oxu də! Orxan hekayəni əsil bir diktor məharətiylə oxumağa başladı. Əvvəlcə bir az qısılan kimi idi, bir az keçmiş o da ötüşdü. Hekayəni oxuduqca orada təsvir olunan aləm çəkib aparırdı onu. Redaksiyada olduğu da unudulmuşdu. Qarşısında rahat kreslo da əyləşib geriyə söykənmiş domba panamalı yumru sifətli, döyük gözlü, çeşməkli kişi də unudulmuşdu. Hekayənin lap o dəyimli yerinə çatıb bilmək istədi görsün necə təsir bağışlayıb hekayə nəsr şöbəsi müdirinə. Üzünə baxan kimi bil əcək, bilib də hesabını götürəcəkdi. Ürəkləri oxumağa fitri bir qabiliyyəti var Orxanın, üzünün təbəssümündən oxuyacaq, baxışının tərzindən anlayıb başa düşəcək, panamasının başındakı oturuşundan duyuqsulanacaq, yerində müdirin qurcalaxlanıb çabalamasından sərf-nəzər edəcək. Lakin heç bir duyğu işartısı oxuya bilmədi Orxan nəsr şö- bəsi müdirinin üzündən. Duyğu gerçəkdən gerçəyə yoxdu bu üzdə, duyğular bir dənizaltı axıntıya dönüb qeybə çəkilmişdilər kişinin üzündə. Bu yosmaca yumruca bəniz sahibini bom-boş bir səbət kimi, yumurta karobkası kimi, zibilxanalara atılmış konserv qutuları kimi, papiros qabları kimi boşca qoyub g etmişdilər. Yatmışdı panamalı kişi! Xurt düşüb yatmışdı! Orxan kağızları qatlayıb, qovluğuna qoyaraq ayağa durdu. Dəli bir nifrət oyanıb qəlbində, yumruğuyla bu domba panamalı kişinin panamasının tən ortasından bir dombuz endirib sonra getmək keçdi könlündən. Bu ləzzətli istəkdən özünü bir təhər saxlayıb dalı-dalı qapıdan çıxdı. Qapını yavaşca örtüb sürətlə pilləkənləri düçərək küçəyə qaçdı. Özünü insan axını içinə vurub bu binadan mümkün qədər tez uzaqlaşmaq, tez aralaşmaq, tez qaçmaq ehtiyacı duydu. 184 Və bir daha hər hansı bir redaksiyaya tərəf yönünü belə tutmadı, bir təhqir, bir əksiklik bildi bunu özünə. Sürəyyanı tapacağına olan bu ümidi də beləcə puça çıxdı. Yüklə 1,51 Mb. Dostları ilə paylaş:
|