Elə tapşır, çıxdılar yoldan əgər yoldaşlar. * * *
Saib Təbrizinin bir sıra şerlərində rast gəldiyimiz «Ömür qısalığından anjaq qafillər şikayət edirlər…» və ya «Biz on günlük həyatdan jana gəlmişik, yazıq Xızr ömürlük olaraq bu zindanda qalajaq…» kimi bədbinlik əhvali-ruhiyyəsi heç də orta əsrlərin fəlsəfi görüşündən deyil, bəlkə, həyatdan, feodal-mütləqiyyət dünyasının ziddiyyətlərindən doğan əhvali-ruhiyyədir. Həm də bu bədbinlik hissi şairin yaradıjılığının mahiyyətini təşkil etmir. Çünki şair özü də dünyanı ziddiyyətləri ilə birlikdə sevir, ondan əl çəkməyin qeyri-mümkün olduğunu söyləyir.
Saib başqa bir şerində bu kədərinin (həyatdan doymasının) mənasını açıq-aydın izah etmişdir:
