Adi həyat hadisəsindən çıxış edən şair insanları elmə, biliyə, özünü dərk etməyə, jəhalətdən, nadanlıqdan uzaqlaşmağa çağıran aforizmlər yaratmışdır. Başqa bir beytində özünü məzlum kimi göstərən zalımların nejə qəddar olduqlarını göstərmişdir:
Saib elmsiz, biliksiz, lovğa, paxıl insanları tənqid etmiş, onları düzgün yola, həyatı, insanları sevməyə dəvət etmişdir. Saibə görə, dünyanı bəzi adamların gözündə qiymətdən salan onların daxilindəki paxıllıq hissidir:
