Adi həyat hadisəsindən çıxış edən şair insanları elmə, biliyə, özünü dərk etməyə, jəhalətdən, nadanlıqdan uzaqlaşmağa çağıran aforizmlər yaratmışdır. Başqa bir beytində özünü məzlum kimi göstərən zalımların nejə qəddar olduqlarını göstərmişdir:
Nərgiz kimi o gözlərə aldanma, amandır,
Məzlum görünən zalimin hər zülmü yamandır.
Saib elmsiz, biliksiz, lovğa, paxıl insanları tənqid etmiş, onları düzgün yola, həyatı, insanları sevməyə dəvət etmişdir. Saibə görə, dünyanı bəzi adamların gözündə qiymətdən salan onların daxilindəki paxıllıq hissidir: