Salam olsun İbrahimə

İlahi izdivac 
Rza Hadi 
Axşamüstü idi. İbrahim işdən qayıdırdı. Küçəyə girəndə 
gözü  bir  anlığa  qonşu  oğlana  sataşdı.  Gənc  bir  qızla 
danışırdı.  Oğlan  İbrahimi  görən  kimi  tez  qızla  sağollaşıb 
getdi. 
Bu hadisə bir neçə gündən sonra yenə təkrar olundu. Bu 
dəfə  də  qızla  sağollaşmaq  istəyəndə  İbrahimin  onlara 
yaxınlaşdığını  gördülər.  Qız  tez  küçənin  o  biri  tərəfinə 
keçdi və oğlan İbrahimin qarşısında qaldı. 
İbrahim  onunla  salamlaşdı,  halını  soruşdu.  Oğlan 
qorxurdu,  amma  İbrahim  həmişəki  kimi  gülümsəyirdi.  O, 
oğlanın  əlini  buraxmadan  xüsusi  aramlıqla  danışmağa 
başladı. 
–  Bax,  bizim  məhəlləmizdə  belə  şeylər  olmayıb.  Mən 
səni  və  ailəni  yaxşı  tanıyıram.  Sən  həqiqətən  bu  qızı 
istəyirsənsə, mən atanla danışaram... 
Gənc  İbrahimin  sözünü  kəsib  dedi:  "Yox,  sən  Allah, 
atama  heç  nə  demə.  Mən  səhv  etdim,  qələt  etdim, 
bağışla...” 
–  Yox,  məqsədimi  başa  düşmədin.  Atanın  böyük  evi 
var,  sən  də  mağazasında  işləyirsən.  Mən  bu  axşam 
məsciddə atanla danışaram, inşallah bu qızla ailə qurarsan. 
Gənc çox utanırdı, başını aşağı salmışdı. 
– Atam bilsə, çox hirslənəcək. 
–  Atan  mənlikdir.  Mən  Hacını  tanıyıram,  məntiqli 
adamdır. 
– Bilmirəm nə deyim, siz  necə məsləhət  görürsünüzsə, 
elə də olsun. 
Sonra sağollaşıb getdi. 

---

 
 
43 
Axşam  namazından  sonra  məsciddə  o  gəncin  atası  ilə 
danışdı.  Əvvəlcə  izdivacdan  danışdı,  ailə  qurmağa  şəraiti 
olan  və  münasib  həyat  yoldaşı  tapan  birinin  evlənməli 
olduğunu  dedi.  Bildirdi  ki,  evlənməyib  günaha  düşsə, 
Allah  qarşısında  cavab  verəcək.  Həm  də  dedi  ki,  bu  işdə 
gənclərə kömək etmək lazımdır. 
Hacı  İbrahimin  sözlərini  təsdiqlədi,  amma  mövzunun 
oğlu olduğunu biləndə üzünü turşutdu. 
–  Hacı,  oğlun  özünü  qoruyub  günahdan  uzaqlaşmaq 
istəyir, özü də belə bir mühitdə. Məgər pis iş görür?! 
Hacı bir neçə saniyə sükutdan sonra dedi: "Yox". 
Ertəsi gün İbrahimin anası o gəncin anası ilə danışdı və 
sonra da qızın anası ilə. 
İbrahim  bir  aydan  sonra  axşam  bazardan  qayıdanda 
küçənin  sonunda  rəngli  işıqlar  yanırdı.  O,  şeytani  bir 
dostluğu  ilahi  bir  izdivaca  çevirdiyinə  görə  sevinib 
təbəssüm  etdi.  Bu  izdivac  hələ  də  davam  edir  və  cütlük 
ailə həyatlarını İbrahimin gözəl təşəbbüsünə borcludurlar. 

---

 
 
44