İmam Həsən (ə) bölgəsi
Hüseyn Allahkərəm
Düşmən mövqelərində ilk partizan əməliyyatlarına
hazırlaşırdıq. Bu əməliyyat üçün İbrahim, Cavad
Əfrasiyabi, Rza Dəstvarə, Rza Çıraği, mən və başqa dörd
nəfər seçildik. Sonra yolları yaxşı tanıyan yerli kürdlərdən
ikisi bizə əlavə olundu. Daha çox xurma və çörəkdən
ibarət birhəftəlik azuqə götürdük. Çantalarımıza yetərincə
silah, partlayıcı maddə və avtomobil əleyhinə mina qoyub
yola düşdük.
Yüksəkliklərdən, sonra da İmam Həsən (ə) çayından
keçib İmam Həsən (ə) bölgəsinə daxil olduq. Düşmənin
bir briqadası oraya yerləşmişdi. Dərə-təpələrin arasında
gizləndik.
Düşmən bizim o yüksəklikdən keçə biləcəyimizi güman
etmirdi. Buna görə də, asanlıqla xəritə çəkməyə başladıq.
Üç gün orada qaldıq. Güclü yağıntı işlərimizə əngəl
törətsə də, uşaqların səyi ilə yaxşı xəritələr hazırlandı.
Kəşfiyyat və xəritə işləri bitəndən sonra hərbi yolda
avtomobil əleyhinə bir neçə mina quraşdırdıq, sonra cəld
öz mövqelərimizə qayıtdıq.
Hələ çox uzaqlaşmamış bir neçə partlayış səsi gəldi.
Düşmən maşınlarının yandığını gördük.
Biz sürətlə təhlükəli zonadan uzaqlaşdıq. Bir neçə
dəqiqədən sonra düşmən tankları piyadalarla birgə bizi
təqib etməyə başladı. Biz təpələrin arasından keçib
özümüzü İmam Həsən (ə) çayına çatdırdıq. Çaydan
keçəndən sonra isə tanklar bizi təqib edə bilmədi.
Çayın arxasında yaxşı bir yer tapıb istirahət etməyə
başladıq. Bir neçə dəqiqədən sonra uzaqdan helikopter səsi
gəldi.
97
Bu barədə düşünməmişdik. İbrahim dərhal xəritələri bir
çantaya yığıb Rzaya verdi və dedi: "Cavadla mən qalırıq,
siz tez gedin".
Başqa çarə yox idi. Əlavə daraqları və bir neçə
qumbaranı onlara verdik, narahat halda onlardan ayrılıb
yola düşdük.
Bütün bu əməliyyat həmin xəritələri əldə etməkdən ötrü
idi. Bu, növbəti əməliyyatlarda qələbəyə çox kömək
edəcəkdi.
Uzaqdan
İbrahimlə
Cavadın
tez-tez
yerlərini
dəyişdirdiklərini və J3 silahı ilə helikopterə atəş
açdıqlarını görürdük. Düşmən helikopteri də tez-tez dövrə
vurub onlara atəş açırdı.
İki saatdan sonra yüksəkliyə çatdıq. Daha səs gəlmirdi.
İbrahimi çox sevən uşaqların biri ağlayırdı. Bizim
onlardan
heç
bir
xəbərimiz yox idi, yaşayıb
yaşamadıqlarını bilmirdik.
Yadıma düşdü ki, bir gün öncə dərənin içində
gizlənəndə İbrahim xüsusi soyuqqanlılıqla yarış keçirir və
oyun oynayırdı. O qədər soyuqqanlı idi ki, düşmən
mövqelərində olduğumuz barədə əsla fikirləşmirdik.
Namaz vaxtı gələndə də ucadan azan vermək istəyirdi,
lakin uşaqların israrı ilə çox yavaşca azan verdi və xüsusi
mənəvi halla namaza başladı. O müddətdə İbrahim elə
cəsarətli idi ki, uşaqların heç birində qorxu qalmamışdı.
İndi isə axşam düşür və İbrahimlə son görüşümüzdən
saatlar ötürdü.
Təyin olunmuş yerə çatdıq. İbrahim və Cavadla
danışmışdıq ki, hava işıqlaşmadan öncə özlərini oraya
çatdırsınlar. Biz bir neçə saat istirahət etdik, amma
onlardan xəbər çıxmadı. Hava get-gedə işıqlanırdı. Oradan
getməli idik. Uşaqlar daim zikr deyir, dua oxuyurdular.
98
Yola düşmək istəyəndə uzaqdan səs gəldi. Silahları
hazırlayıb oturduq.
Bir neçə saniyədən sonra səsdən İbrahimlə Cavadı
tanıdıq. Hamının üzündə sevinc yarandı. Yorğunluğunu
çıxarmış uşaqlarla onlara yardıma getdik və tez oradan
uzaqlaşdıq.
Həmin əməliyyatda əldə olunan xəritələr sonrakı
hücumlarda çox işə yaradı. Bu isə qrupun cəsur
uşaqlarının, o cümlədən İbrahim və Cavadın qəhrəmanlığı
ilə mümkün olmuşdu. Ertəsi gün günorta İbrahimlə Cavad
həmişəki kimi hazırlıqlı və enerjili idilər. Rza ilə
İbrahimin yanına getdik. Mən dedim: "Dadaş İbrahim,
dünən helikopter gələndə nə etdiniz?"
Özünəməxsus soyuqqanlılığı ilə cavab verdi: "Allah
kömək etdi. Cavadla mən bir-birimizdən ayrıldıq. Tez-tez
yerlərimizi dəyişdirib helikopterə atəş açırdıq. O da tez-tez
dövrə vurub bizə atəş açırdı. Patronları bitəndə də dönüb
getdi. Biz də piyada qüvvələr gəlməzdən öncə tez oradan
uzaqlaşdıq. Əlbəttə, yadigar qalsın deyə bizə bir neçə
xırda qəlpə dəydi”.
|