Salam olsun İbrahimə

Zorxana 
Şəhidin dostları 
İbrahim  doqquzuncu  sinifdə  oxuyanda  zorxana  idmanı 
ilə  tanış  oldu.  O,  axşamlar  Hacı  Həsənin  zorxanasına 
gedirdi. 
Nəccar  ləqəbli  Hacı  Həsən  Təvəkkül  çox  mənəviyyatlı 
insan idi, Əbu Reyhan liseyinin yaxınlığında bir zorxanası 
vardı. Onun fiziki və mənəvi mərkəzinin idmançılarından 
biri də İbrahim idi. 
Hacı Həsən idmana başlamazdan öncə bir və ya bir neçə 
Quran  ayəsi  oxuyur,  sonra  da  bir  hədis  deyib  tərcümə 
edirdi.  O,  çox  vaxt  İbrahimi  meydançaya  göndərirdi. 
İbrahim idman hərəkətləri ilə bir Quran surəsi, "Təvəssül" 
duası  və  ya  Əhli-beyt  haqda  şeir  oxuyur  və  mürşidə 
kömək edirdi. 
İdmanın  ortasında  şam  azanı  verilirdi.  Uşaqlar  idmanı 
saxlayıb  zorxana  meydançasının  içində  Hacı  Həsənin 
imamlığı ilə camaat namazı qılırdılar. 
Hacı  Həsən  bununla  inqilabdan  öncə  idmanla  yanaşı 
gənclərə iman və əxlaq dərsi də öyrədirdi. 
Yadımdadır, bir dəfə uşaqlar paltarlarını geyinir və bir-
biri  ilə  sağollaşırdılar.  Birdən  bir  kişi  qucağında  uşaq 
tələsik içəri girdi. Rəngi qaçmışdı və səsi titrəyirdi. 
-  Hacı  Həsən,  mənə  kömək  elə.  Uşağım  xəstədir. 
Həkimlər  heç  bir  şey  edə  bilmədilər.  Uşaq  əldən  gedir. 
Sizin nəfəsiniz pakdır. Siz Allah, dua edin, siz Allah... 
Bunları deyib ağlamağa başladı. 
İbrahim  ayağa  qalxıb  dedi:  “Paltarlarınızı  geyinin  və 
meydançaya girin”. 
Özü  də  meydançaya  keçdi.  Orada  uşaqlarla  birgə  bir 
idman dövrəsi edib Təvəssül duasını zümzümə elədi, sonra 

---

 
 
15 
da uşaq üçün ürəkdən dua etdi. Həmin kişi də uşağı ilə bir 
tərəfdə oturub ağlayırdı. 
İki  həftədən  sonra  Hacı  Həsən  idmandan  sonra  dedi: 
"Uşaqlar,  cümə  günü  nahara  dəvətlisiniz".  Təəccüblə 
soruşduq ki, haraya? 
– Xəstə uşağın atası hamınızı dəvət edib. Allaha şükür, 
uşağın  problemi  aradan  qalxıb.  Həkim  deyib  ki,  uşağın 
sağalıb. 
Dönüb  İbrahimə  baxdım.  Heç  nə  eşitməmiş  kimi 
getməyə  hazırlaşırdı.  Mən  əmin  idim  ki,  İbrahimin 
ürəkdən oxuduğu Təvəssül duası bəhrəsini vermişdi. 
*** 
İbrahimin görkəmcə dindar olmayan və dini məsələlərlə 
maraqlanmayan  uşaqlarla  yoldaşlıq  etdiyini  dəfələrlə 
görmüşdüm. Onları idmana cəlb edir, tədricən məscidə və 
heyətə aparırdı. 
Belə  uşaqların  biri  digərlərindən  çox  pis  idi,  həmişə 
araq  içməyindən  və  pis  işlərindən  danışırdı.  Din  barədə 
heç  nə  bilmirdi,  namaza,  oruca  –  heç  nəyə  əhəmiyyət 
vermirdi.  Hətta  deyirdi  ki,  indiyə  qədər  heç  bir  dini 
məclisə  getməmişəm.  Bir  dəfə  dedim  ki,  ağa  İbrahim, 
bunlar  kimdir  özünlə  gətirirsən?!  Təəccüblə  soruşdu:  "Nə 
olub ki?!" 
- Dünən axşam bu oğlan sənin arxanca məclisə girdi və 
mənim  yanımda  oturdu.  Hacı  ağa  İmam  Hüseynin  (ə) 
məzlumluğundan,  Yezidin  zülmündən  danışanda  hirslə 
qulaq  asırdı.  İşıqlar  söndürüləndə  isə  ağlamaq  əvəzinə 
Yezidə pis söyüşlər verməyə başladı. 
İbrahim təəccüblə qulaq asırdı. Birdən gülməyə başladı. 
-  Eybi  yoxdur,  bu  oğlan  indiyə  qədər  əzadarlıqda 
olmayıb,  ağlamayıb.  Əmin  ol  ki,  İmam  Hüseynlə  (ə) 

---

 
 
16 
dostlaşandan  sonra  dəyişəcək.  Biz  bu  uşaqları  dinə 
gətirsək, böyük iş görmüş olarıq. 
İbrahimin həmin oğlanla dostluğu elə bir həddə çatdı ki, 
o,  bütün  yanlış  işlərini  kənara  qoyub  yaxşı  idmançılardan 
birinə çevrildi. Bir neçə aydan sonra idmandan çıxanda bir 
qutu şirniyyat paylayıb dedi: "Dostlar, mən sizin hamınıza 
borcluyam.  Mən  ağa  İbrahimə  borcluyam.  Allahdan  çox 
razıyam.  Sizinlə  tanış  olmasaydım,  Allah  bilir,  indi 
haradaydım..." 
Biz  təəccüblə  ona  baxırdıq.  Uşaqlarla  bayıra  çıxdıq  və 
yolda İbrahimin işləri haqda danışdıq. 
O,  çox  gözəl  şəkildə  uşaqları  bir-bir  idmana  cəlb  edir, 
sonra  məscidə  və  əzadarlığa  aparıb,  özü  demiş,  İmam 
Hüseynə (ə) təhvil verirdi. 
Peyğəmbərin  (s)  həzrət  Əliyə  buyurduğu  bir  hədis 
yadıma düşür: "Ey Əli, əgər bir nəfərin hidayətinə vasitəçi 
olsan, sənin üçün günəşin saçdığı hər şeydən üstündür".
1
 
*** 
Zorxana  idmanının  adətlərindən  biri  budur  ki,  uşaqlar 
kollektiv  şəkildə  digər  zorxanalara  gedib  idman  edirlər. 
Ramazan ayında bir axşam biz də Kərəcdəki bir zorxanaya 
getdik. 
O axşam yadımdan çıxmaz. İbrahim şeir və dua oxuyur, 
idman  edirdi.  Uzun  müddət  idi  meydançada  zorxana 
hərəkətləri  edirdi.  Meydançadakı  uşaqlar  bir  neçə  dəfə 
dəyişildilər,  İbrahimsə  hələ  idman  edir  və  heç  kimə  fikir 
vermirdi. 
Yuxarıda bir kişi oturub uşaqların idmanına baxırdı. O, 
mənə  yaxınlaşdı,  İbrahimi  göstərib  narahat  halda  dedi: 
"Ağa, bu cavan kimdir?" 
                                                 
1
 "Bihar əl-ənvar", c. 5, s. 28. 

---

 
 
17 
– Necə məgər? 
–  Mən  bura  gələndə  idman  edirdi.  Təsbehlə  onun 
idmanını saydım. İndiyə qədər 700 dəfə dövrə vurub. Sən 
Allah, onu yuxarı qaldır, indi özündən gedəcək. 
İdman  qurtaranda  İbrahim  əsla  yorğun  görünmürdü, 
sanki dörd saat idman etməmişdi. 
İbrahim  bu  işləri  güclənmək  üçün  görür  və  həmişə 
deyirdi:  "Allaha  və  Onun  bəndələrinə  xidmət  etmək  üçün 
bədənimiz  güclü  olmalıdır”.  O,  daim  dua  edirdi  ki,  İlahi, 
Sənə xidmət etmək üçün bədənimi gücləndir.
1
  
İbrahim  həmin  günlərdə  özünə  bir  cüt  mil  və  çox  ağır 
bir səng daşı aldı. Çox dillərə düşmüş və məşhurlaşmışdı. 
Bir müddətdən sonra isə daha uşaqların yanında belə işlər 
görmədi.  O  deyirdi:  "Bu  işlər  insanın  lovğalanmasına 
səbəb olur. Camaat kimin daha güclü olduğuna baxır. Mən 
digərlərinin  önündə  ağır  idmanlar  etsəm,  dostlarımın  zəif 
görünməsinə  və  özümü  göstərməmə  səbəb  olar  ki,  bu  da 
düzgün deyil". 
Ondan  sonra  miyandar  olanda  birinin  yorulduğunu  hiss 
edən kimi idmanı dəyişdirirdi. 
İbrahimin güclü bədəni bir dəfə özünü göstərdi - güləş 
üzrə  dünya  çempionu  Seyid  Hüseyn  Təhami  zorxanaya 
gəlib uşaqlarla idman edəndə. 
                                                 
1
 Dua Kumeyl duasındandır. 

---

 
 
18