Salam olsun İbrahimə

Pəhləvan 
Hüseyn Allahkərəm 
Güləş üzrə dünya çempionu Seyid Hüseyn Təhami Hacı 
Həsənin  xətrini  çox  istəyirdi.  Bir  dəfə  bizim  zorxanaya 
gəlib  uşaqlarla  idman  elədi.  O,  bir  müddət  idi  yarışlara 
çıxmırdı,  amma  hələ  çox  güclü  bədəni  vardı.  İdmandan 
sonra  üzünü  Hacı  Həsənə  tutub  dedi:  "Hacı,  mənimlə 
güləşə bilən kimsə varmı?" 
Hacı  Həsən  uşaqlara  baxıb  dedi:  "İbrahim".  Sonra  da 
işarə ilə onun meydançaya girməsini istədi. 
Pəhləvan güləşində adətən, yerə yıxılan idmançı uduzur. 
Güləş  başladı.  Hamımız  tamaşa  edirdik.  Uzun  müddət 
güləşdilər, heç biri  yerə yıxılmadı. Hər ikisi çox yoruldu, 
amma  heç  biri  qalib  gələ  bilmədi.  Güləşdən  sonra  Seyid 
Hüseyn  ucadan  deyirdi:  "Bərəkallah!  Bərəkallah!  Necə 
cəsarətli gəncdir! Maşallah, pəhləvan!” 
*** 
İdman  bitmiş,  Hacı  Həsən  gözünü  İbrahimin  üzünə 
dikib  durmuşdu.  İbrahim  yaxınlaşıb  təəccüblə  dedi:  "Bir 
şey olub, hacı?" 
Hacı  Həsən  bir  neçə  saniyəlik  sükutdan  sonra  dedi: 
"Qədimdə bu Tehranda Hacı Seyid Həsən Rəzzaz və Hacı 
Sadiq Büllurfüruş adlı iki pəhləvan vardı. Onlar çox yaxın 
dost  idilər.  Güləşdə  heç  kim  onlarla  bacarmırdı.  Həm  də 
onlar  Allahın  saleh  bəndələri  idilər.  İdmanı  həmişə  bir 
neçə Quran  ayəsi və qısa bir rövzə ilə,  İmam  Hüseyn  (ə) 
əzasında  dolmuş  gözlərlə  başlayardılar.  Hacı  Məhəmməd 
Sadiqin və Hacı Seyid Həsənin isti nəfəsləri xəstələrə şəfa 
verirdi”. 

---

 
 
19 
Sonra  sözünə  davam  etdi:  "İbrahim,  mən  səni  onlara 
bənzədirəm". İbrahim də gülümsəyib dedi: "Yox, hacı, biz 
hara, onlar hara?!" 
Bəzi 
uşaqlar 
Hacı 
Həsənin 
İbrahimi 
belə 
tərifləməsindən narahat oldular. 
Ertəsi  gün  Tehranın  zorxanalarından  birindən  beş 
pəhləvan  gəldi.  Qərara  gəldik  ki,  idmandan  sonra  bizim 
uşaqlarımızla  güləşsinlər.  Hacı  Həsənin  hakimliyini  hamı 
qəbul etdi. İdmandan sonra yarış başlandı. 
Dörd  güləş  yarışı  baş  tutdu.  İkisində  bizim  uşaqlarımız 
qalib  gəldilər,  ikisində onlar.  Lakin  son  güləşdə  bir qədər 
ara qarışdı. 
Onlar Hacı Həsənin başına qışqırırdılar. Hacı Həsən də 
çox narahat olmuşdu. 
Növbəti  güləş  İbrahimlə  qonaqların  biri  arasında 
olacaqdı.  Onlar  İbrahimi  yaxşı  tanıdıqlarına  görə 
uduzacaqlarına əmin idilər. Buna görə aranı qarışdırırdılar 
ki, uduzsalar, günahı hakimin boynuna atsınlar. 
Hamı  hirslənmişdi.  Bir  neçə  saniyədən  sonra  İbrahim 
meydançaya  girdi.  Təbəssümlə  bütün  qonaqlarla  görüşdü. 
Səmimiyyət  yenidən  ortaya  hakim  oldu.  Sonra  dedi  ki, 
mən  güləşməyəcəyəm.  Hamı  təəccüblə  bunun  səbəbini 
soruşdu.  Bir  qədər  sükutdan  sonra  sakitcə  dedi:  "Bizim 
dostluğumuzun dəyəri bu işlərdən olduqca böyükdür". 
Sonra  da  Hacı  Həsənin  əlini  öpdü  və  bir  salavatla 
yarışın bitdiyini elan etdi. 
Həmin  gün  zahirən  qalib  və  məğlub  olmadı,  lakin  əsl 
qalib  İbrahim  idi.  Geyinib  getmək  istəyəndə  Hacı  Həsən 
hamımızı  çağırıb  dedi:  "Bildiniz  ki,  nə  üçün  İbrahimin 
pəhləvan olduğunu deyirdim?!" 
Hamımız  susduq.  Hacı  Həsən  sözünə  davam  etdi: 
"Baxın,  uşaqlar,  pəhləvanlıq  bu  gün  gördüyünüzdür. 

---

 
 
20 
İbrahim bu gün öz nəfsi ilə güləşdi və qalib gəldi. İbrahim 
Allaha  görə  onlarla  güləşdən  imtina  etdi  və  bununla  kin-
küdurətin  qarşısını  aldı.  Uşaqlar,  pəhləvanlıq  gözlərinizlə 
gördüyünüz bu işdir”. 
*** 
İbrahimin pəhləvanlıq dastanları davam edirdi. Nəhayət, 
inqilabi proses başlandı. Uşaqların əksəri inqilaba qoşuldu 
və klassik idmanda iştirakları çox azaldı. 
Bir gün İbrahim təklif etdi ki, sübh namazını zorxanada 
cəm halda qılaq, sonra da idman edək. Hamı qəbul etdi. 
Ondan  sonra  hər  gün  sübh  azanı  vaxtı  zorxanaya 
toplaşırdıq.  Sübh  namazını  cəm  halda  qılıb  idmana 
başlayırdıq,  sonra  da  bir  qədər  səhər  yeməyi  yeyib 
işlərimizin ardınca gedirdik. 
İbrahim  buna  çox  sevinirdi.  Çünki  həm  uşaqların 
idmanı  tətil  olmurdu,  həm  də  sübh  namazını  cəm  halda 
qılırdılar. 
O,  əziz  İslam  Peyğəmbərinin  bu  hədisini  həmişə 
oxuyurdu: "Sübh namazını cəm halda qılmaq mənim üçün 
səhərə qədər oyaq qalıb ibadət etməkdən üstündür". 
Müharibə başlayanda zorxananın fəaliyyəti çox zəiflədi. 
Uşaqların çoxu cəbhələrə yollandı. 
İbrahim  də  Tehrana  az  gəlirdi.  Bir  dəfə  gələndə  öz 
idman  alətlərini  apardı  və  cəbhədə  zorxana  idmanı  təşkil 
etdi. 
Əsl  pəhləvan  yetişdirməkdə  Hacı  Həsən  Təvəkkülün 
zorxanası  dillər  əzbəri  olmuşdu.  Orada  İbrahimdən  başqa 
da  Allah  dərgahında  pəhləvanlıqları  isbat  olunmuş  çoxlu 
gənclər vardı. Onlar öz qanları ilə imanlarını qorudular. 
Hacı  Həsənin  zorxanasının  gözəl  və  mənəvi  dövrü 
müqəddəs  müdafiənin  ilk  illərində  zorxananın  mürşidi 
Şəhid  Həsən  Şahabinin,  Əmmar  briqadasının  komandiri 

---

 
 
21 
Şəhid  Əsğər  Rəncbəranın,  habelə  Seyid  Salehinin, 
Məhəmməd  Şahrudinin,  Əli  Xürrəmdilin,  Həsən 
Zahidinin,  Seyid  Məhəmməd  Sübhaninin,  Seyid  Cavad 
Məcdpurun,  Rzapəndin,  Həmdullah  Muradinin,  Rza 
Huryarın,  Məcid  Fəridvəndin,  Qasim  Kaziminin, 
İbrahimin  və  digərlərinin  şəhadəti,  Hacı  Əli  Nəsrullahın, 
Mustafa  Hərəndinin,  Əli  Müqəddəmin  əlilliyi  və  Hacı 
Həsən Təvəkkülün vəfatı ilə sona çatdı. 
Bir  müddətdən  sonra  isə  zorxananın  yerində  yaşayış 
binası  tikildi  və  bizim  klassik  idman  dövrümüz  tarixə 
qovuşdu. 

---

 
 
22