İxlas
Abbas Hadi
İdmandan söhbət edərkən dedi: "İdmana və yarışa
gedəndə həmişə dəstəmazlı olurdum. Güləş yarışından
öncə də həmişə iki rəkət namaz qılırdım”.
– Nə namazı?
– İki rəkət müstəhəb namaz qılıb Allahdan istəyirdim
ki, yarışda kiminsə qəlbinə dəyməyim.
İbrahim əsla günaha yaxınlaşmazdı. Elə buna görə
bütün dostlara örnək idi. Hətta günahdan söz düşəndə tez
mövzunu dəyişdirirdi.
Uşaqların kiminsə qeybətini etdiyini görəndə tez-tez
deyirdi: "Salavat deyin". Və ya başqa bir yolla mövzunu
dəyişdirirdi. O heç vaxt kiminsə pis əməlindən
danışmazdı.
İbrahim heç vaxt dar köynək geyinməzdi, həmişə özünü
ağır işlərə verərdi. Bunun səbəbini soruşanda deyirdi: "Bu
işlər insan nəfsi üçün lazımdır".
Şəhid Cəfər Cəngru deyirdi: "Əzadarlıq bitəndən sonra
oturub birlikdə söhbət edirdik. İbrahim isə başqa bir
otaqda öz halında idi. Uşaqlar gedəndən sonra İbrahimin
yanına keçdim. O hələ mənim gəlişimi duymamışdı, hər
neçə saniyədən bir iynəni üzünə və kirpiyinin arxasına
vururdu. Birdən təəccüblə dedim: "Nə edirsən, dadaş
İbrahim?!"
Orada olduğumu bilib yerindən qalxdı və özünə gəldi.
Bir az sonra dedi: "Heç nə, heç nə. Bir şey deyil".
– Sənin canın üçün olmaz, gərək iynəni nə üçün üzünə
vurduğunu deyəsən.
Bir az sükut etdi və qəhərli adamlar kimi çox sakitcə
danışmağa başladı.
173
– Naməhrəmi görən gözün cəzası budur.
O vaxt İbrahimin nə dediyini və bu sözün mənasının nə
olduğunu anlamadım, amma sonralar böyük insanların
tarixini oxuyanda gördüm ki, onlar da günaha düşməmək
üçün özlərini tənbeh edərmişlər.
Onun şəxsiyyətinin əsas xüsusiyyətlərindən biri də
naməhrəmdən uzaq gəzmək idi. Hətta qohumlardan bir
naməhrəm qadınla danışanda əsla başını qaldırmazdı.
Dostları deyirdilər ki, İbrahimin naməhrəmə allergiyası
var.
Və İmam Baqir (ə) necə gözəl buyurmuşdur:
"Naməhrəm qadınla danışmaq şeytanın oxlarındandır".
***
İbrahim ehsan verməyə də çox əhəmiyyətli yanaşırdı,
həmişə dostlarını yeməyə dəvət edirdi.
Yaralanıb evdə müalicə aldığı dövrdə hər gün yemək
hazırlayır və ziyarətə gələnləri süfrəyə dəvət edirdi. O bu
işdən hədsiz həzz alır, dostlarına deyirdi: "Biz vasitəçiyik.
Bu, sizin ruzinizdir. Möminlərin ruzisi bərəkətlidir".
Əzadarlıqda və dini məclislərdə də belə idi. Ev
sahibinin ehsan verməyə çətinlik çəkdiyini görəndə heç bir
söz demədən bütün qonaqlara xörək təşkil edirdi. O
deyirdi: "İmam Hüseyn (ə) məclisi hər cəhətdən gözəl
olmalıdır".
Cümə axşamları Bəsicin proqramından sonra uşaqlara
şam yeməyi hazırlayırdı. Yeməkdən sonra kollektiv
şəkildə həzrət Əbdüləzimin ziyarətinə və ya Behişti-Zəhra
(ə) məzarlığına gedirdik. Bəsic və heyət uşaqları o dövrü
heç vaxt unutmazlar. Hərçənd o gözəl və unudulmaz dövr
çox sürmədi.
174
Bir dəfə İbrahimə dedim: "Dadaş, bu qədər pulu
haradan gətirirsən? Məktəbdən ayda 2000 tümən maaş
alırsan, amma dəfələrlə artığını digərlərinə xərcləyirsən".
Üzümə baxıb dedi: "Ruzini yetirən Allahdır. Mən bu
işlərdə yalnız vasitəçiyəm. Mən Allahdan istəmişəm ki,
cibim heç vaxt boş olmasın, Allah da güman etmədiyim
yerdən xeyir işlərə şərait yaradır".
|