Salam olsun İbrahimə

İnsan haqqı

Məhəmmədsəid Saleh

Evimiz Sədra klubunun arxasında yerləşirdi. Mən İbrahimin qardaşı Abbas Hadi ilə bir sinifdə oxuyurdum. Qonşuluğumuzda mehriban və hörmətli bir ailə vardı, biz onlarla get-gəl edirdik. Sonra öyrəndim ki, bu ailənin xanımı Abbas Hadinin xalasıdır.

Qardaşımla mən əkiz idik və Abbasa görə İbrahimlə dostlaşdıq. Onu hər dəfə görəndə bizi çox yaxşı qarşılayır, bizə bir ovuc püstə və badam verirdi. Sonra gördüm ki, hamı ilə belədir. Onunla bir dəfə ünsiyyətdə olan hər kəs onu sevirdi. İndi yaşım altmışa az qalıb. Həyatımda, xüsusən də gəncliyimin əvvəlində Özünün yaxşı bəndələrindən birini qarşıma çıxardığına görə Allaha şükür edirəm.

İnanın ki, biz insaniyyətin, yaxşı insan olmağın mənasını İbrahimdən öyrəndik. Mənim bütün həyatım həmin bir neçə ildən təsirlənib. Övladlarım İbrahimlə bağlı xatirələri dəfələrlə məndən eşidiblər. Mən məhəlləmizin bir çox şəhidləri ilə yaxın münasibətdə olmuşam. Onların hamısı böyük insanlar idilər, İbrahim isə tamam başqa idi.

Yadımdadır, bir dəfə onunla dağa getdik. Elə əvvəllərdə ayağım burxuldu və İbrahim məni kürəyində apardı. Yol çox uzun və çətin idi. Onun yerinə kim olsaydı, deyərdi ki, burada qal, bizi gözlə. O isə həm ayaqlarını gücləndirirdi, həm də yarımçıq yoldaş olmaq istəmirdi.

Kulkəçala doğru çox sərt yoxuşu olan bir zirvə var. İnsan orada yüksüz də yorulur. İbrahim oraya məni kürəyində qaldırdı. Həm xəcalət çəkdim, həm də onun fiziki qüvvəsinə “afərin” dedim.

Ağa Fəxxari adlı bir dostum var, mağazasına ağa İbrahimin şəklini vurub. Bu hadisə bir dəfə də onun başına gəlib. O da bundan sonra İbrahimi çox sevib.

Qısası, məhəllədə İbrahimlə dostluğumuz davam edirdi. Qardaşımla mən evdə həmişə İbrahimdən danışırdıq. Valideynlərimiz də onu tanıyır və oğullarının belə bir gənclə yoldaşlıq etmələrinə sevinirdilər. Əminliklə deyirəm ki, biz dini inancları da İbrahimdən öyrəndik. Təxminən 17 yaşı vardı, amma dini məsələləri elə bilirdi ki, heç bizim böyüklərimiz elə bilmirdilər.

Bir dəfə voleybol oynamaq istəyirdik. Mənim ketim yox idi. İbrahimin yoldaşlarının birinin ayağında qədim çin keti vardı. Ona dedim: "Oynamırsansa, ketini ver, mən oynayım". Öz çəkələyimi verib ketini aldım. Oyundan sonra onu tapmayıb həmin ketlə evə qayıtdım. Bir qədər sonra İbrahim bizə gəldi. Sevincək qapıya çıxdım. Məni görən kimi dedi: "Səid, Allah qiyamət günü hər şeydən keçər, amma insan haqqından keçməz. Buna görə də, çalış həyatda heç bir insanın sənin boynunda haqqı qalmasın".

Sonra sözünə davam etdi: "Bacardığın qədər sənin olmayan bir şeyə yaxınlaşma, çox ehtiyatlı ol. Əgər birindən əmanət almısansa, özün onu qaytarmağa çalış".

Mən dedim: "Ağa İbrahim, baş üstə. Düzü, ketini aldığım dostunun harada olduğunu bilmirdim, oyun bitmədən getmişdi..."