Salam olsun İbrahimə

Xüsusiyyətləri

Hüseyn Cahanbəxş

Bizim fikir vermədiyimiz ən kiçik şeylərə də diqqət yetirirdi. Onun həyatında israf ola bilməzdi. Allahın yaratdıqlarına bacardığı qədər kömək edir, ömrünün hər anından maksimum bəhrələnməyə çalışırdı.

Yadımdadır, bir dəfə Sədra klubunun arxasında oturmuşduq. İbrahimin yanına bir parça quru çörək düşmüşdü. Çörəyi götürüb dedi: "Gör Allahın nemətinə necə hörmətsizlik edirlər!"

Çörək çox bərk idi. Yerdən bir daş götürüb oturduğu yerdə ovmağa başladı, sonra divarın dibinə səpdi. Bir neçə dəqiqədən sonra göyərçinlər oraya toplaşıb İbrahimin hazırladığı xörəyi yeməyə başladılar. Cəsarətlə deyə bilərəm ki, İbrahim o qədər güclü bədəni ilə hətta qarışqaya da ziyan yetirməzdi.

Qarışqa deyəndə yadıma bir hadisə düşdü. Bir gün evdən idman klubuna gedirdik. Mən bir qədər önə keçdim, İbrahim arxada qaldı. Dönüb ona baxdım.

– Nə olub, dadaş İbrahim?

– Bura qarışqa ilə dolu idi, bilmədən ayağımı qarışqaların üstünə qoydum.

Yolun o biri tərəfinə hoppanıb gəlməyə başladı.

– Sən də qəribə adamsan. Biz gecikirik, sənsə qarışqalara görə dayanırsan.

– Bunları da Allah yaradıb. Əgər vaxtım olsaydı, onlara bir ovuc buğda tökərdim, ayaqlarımla tapdamazdım.

***

Dostlardan hansınınsa qarşısına bir problem çıxdığını görəndə özü çətinliyə düşsə də, aradan qaldırmağa çalışırdı. O, digərlərinin problemini öz problemi bilirdi.

İdman yoldaşlarımızın biri inqilabdan sonra münafiqlərin tərəfdarı oldu. İbrahim çox narahat idi və tez-tez deyirdi: "Nə üçün belə oldu? Bəlkə mən haradasa səhlənkarlıq etmişəm!" Onu düz yola qaytarmaq üçün çox çalışdı.

Digər tərəfdən, idmançı uşaqlardan başqa birisi – Şəhid Rza Munisan inqilabdan sonra korpusa qoşuldu və mənəvi cəhətdən çox inkişaf etdi. İbrahim buna çox sevinir və onu tez-tez tərifləyirdi.

İbrahimin başqa bir xüsusiyyəti bu idi ki, digərlərinin önündə pis rəftar etməyi bacarmırdı. Onun bütün hərəkətləri yaxşı, düşünülmüş və xeyirxah idi.

Ondan kim nə istəsəydi, “yox” deməzdi. İnsanların könlünü almağı çox sevir, onların problemini həll etmək üçün əlindən gələni edirdi.

Yadımdadır, birlikdə İnqilab xiyabanına getdik, taxta körpünün ətrafından iki taxta parçası tapıb onlarla zorxana mili düzəltdi. Taxtaları Qiyam meydanında bir dülgərə verdi, bir müddətdən sonra zorxanaya gətirib idmana başladı. Onun milləri çox ağır idi və hər adam qaldıra bilmirdi. Özü onlarla asanlıqla idman edirdi. Hətta milləri bir neçə dəqiqə əllərində üfüqi vəziyyətdə saxlayırdı.

İbrahimin dostlarından biri dedi: "Bu milləri mənə verirsən?"

– Verirəm, amma sabaha qədər gözlə.

İdmandan sonra dedim: "Dadaş İbrahim, bu milləri hazırlamaq üçün o qədər əziyyət çəkmisən, indi asanlıqla vermək istəyirsən?!"

– Eybi yoxdur. O, seyiddir, Peyğəmbər övladıdır.

O vaxt məndə də İbrahimin millərinə oxşayan, amma ondan yüngül iki mil vardı. İbrahim öz millərini mənə verdi və mənimkiləri aldı.

- Bu Allah bəndəsi mənim millərimlə idman edə bilməz, ona ağırdır. Sənin millərini ona verəcəyəm.

***

İbrahim harada, nə vaxt və nə iş görməli olduğunu bilirdi. Zarafat edərkən ehtiyatlı olurdu ki, kiməsə hörmətsizlik etməsin. Ona da hamı hörmət edirdi.

İbrahim digərlərinin pisliyinə həmişə göz yumurdu. O mənə dəfələrlə demişdi: "Elə yaşa və dostluq elə ki, sənə hörmət etsinlər. Səbəbsiz heç kimdən heç nə istəmə".

O deyirdi: "Bu ailə problemlərinə, dalaşmalara bax. Ən çox ona görə olur ki, heç kim güzəştə getmək istəmir. Lakin dünya bu qədər əhəmiyyətə layiq deyil. Adam bu dünyada Allah üçün bir iş görə bilsə, dəyərlidir".

Ailə quranda mənə dolayı yolla nəsihət verir, dünyagörmüş adamlar kimi deyirdi: "Həyatda acı hadisələrlə rastlaşanda özündə saxla və bu məsələlərin kin-küdurət yaratmasına qoyma. Allahdan istə ki, Özü ən yaxşı şəkildə problemlərini həll etsin".