Salam olsun İbrahimə

Sübh namazı

Şəhidin dostları

İbrahimlə birgə bir minik maşını ilə Tehrandan Kermanşaha getdik. Gecə idi, hələ Kermanşaha çatmamışdıq. İbrahim tez-tez yuxudan diksinib qol saatına baxırdı.

Təəccüblə dedim: "Nə olub, ağa İbrahim?"

– Kermanşahda sübh azanı saat dörddədir, gərək namazımızı əvvəl vaxtda qılaq.

Bir neçə dəqiqədən sonra yenidən oyandı, daha yatmadı və sürücüdən bir çayxananın önündə saxlamasını xahiş etdi. Sübh namazını ilk vaxtda cəm halda qıldıq, sonra arxayınlıqla yolumuza davam etdik.

1982-ci ilin yayı idi. İbrahim Tehranda müalicə olunurdu. Hər gün birlikdə harasa gedirdik. O vaxt İbrahimin gördüyü əsas iş Allah bəndələrinin problemlərini həll etmək idi.

Bir axşam birlikdə heyətə getdik, sonra Bəsic uşaqları ilə oturduq. Gecə məhəllə gənclərindən bir neçəsi ilə danışmağa başladı və çox dolayı yolla onlara nəsihət verdi.

Təxminən gecə saat iki idi. İbrahim kimi mən də yorulmuşdum. Səhərdən bayırda idik. Dedim ki, evə gedib yatmaq istəyirəm, sən nə fikirləşirsən?

– Mən getmirəm. Qorxuram yuxuya qalım və sübh namazım qəzaya getsin. İstəyirsənsə, sən get.

Sonra ətrafa baxdı. Küçənin başında yerə bir soyuducu kartonu düşmüşdü. Onu götürüb Məhəmmədi məscidinə getdi. Məscidin girişində təxminən ikimetrlik bir yer vardı. Kartonu sərib üstünə uzandı.

- İki saatdan sonra sübh azanıdır. Məscidə camaat namazına gələnlər məcbur qalıb məni oyadacaqlar.

Sonra sevincək əlavə etdi: "Beləcə həm namazım qəzaya getməyəcək, həm də camaat namazında iştirak edəcəyəm".

Sonra arxayın şəkildə orada yatdı.

Onun sübh namazına bu qədər əhəmiyyətli yanaşması mənə qəribə gəlirdi. O, yeniyetmə çağında da sübh namazını cəm halda qılmaq üçün Salman məscidinə gedirdi.

O hadisədən illər ötdü. İbrahimin sübh namazı məsələsi məni dəfələrlə düşündürmüşdü. Biz hər axşam televizorun qarşısında oturub saatlarla film və futbol izləyir, sübh namazımızın qəzaya getməsinə fikir vermirik, sonra da şəhidlərin yolunu davam etdirdiyimizi iddia edirik.

Sonralar bir yerdə belə oxudum: "Bir nəfər İmam Sadiqin (ə) yanına gəlib dedi: "Mən böyük bir günah eləmişəm, nə edim?" İmam buyurdu: "Əgər dağ boyda olsa, Allah bağışlayar". O adam "dağdan da böyükdür" – deyib hansı günahı etdiyini dedi.

Günahı çox böyük idi, amma İmam Sadiq (ə) cavabında buyurdu: "Mən düşündüm ki, bəlkə sübh namazın qəzaya getdiyi üçün belə deyirsən".