Salam olsun İbrahimə

Yədulla

Seyid Əbülfəz Kazimi

İbrahim bazarda bir mağazada işləyirdi. Bir gün onu görüb çox təəccübləndim. Belində iki böyük qutu aparırdı. Bir mağazanın önündə dayanıb qutuları yerə qoydu. Təhvil verəndən sonra yaxınlaşıb onunla salamlaşdım.

- Ağa İbrahim, yaxşı deyil, bu iş fəhlələrə görədir.

Mənə baxıb dedi: "İşləmək ayıb deyil, işsizlik ayıbdır. Gördüyün bu iş də mənə görə yaxşıdır, heçkim olduğuma əmin oluram, qürurumun qarşısını alır".

- Sən idmançısan, çoxları səni tanıyır. Səni belə görmələri yaxşı deyil...

Gülüb dedi: "Həmişə çalış Allahın xoşu gəlsin, camaatın yox".

***

Bir neçə nəfər oturub İbrahim haqda danışırdıq. Onu tanımayan bir dostum şəklini alıb baxdı və təəccüblə dedi: "Sən əminsən ki, onun adı İbrahimdir?"

Təəccüblə dedim: "Hə. Necə məgər?"

– Bir qədər əvvəl mənim Sultani bazarında mağazam vardı. Bu adam həftədə iki dəfə bazarda dayanıb fəhləlik edir, yük daşıyırdı. Bir dəfə ondan adını soruşdum. Dedi ki, mənə Yədulla deyin. Bir dəfə bir dostum bazara gəlmişdi. Onu görən kimi təəccüblə dedi: "Bu ağanı tanıyırsan?"

Dedim ki, yox, necə məgər? Dedi: “O, voleybol və güləş üzrə çempiondur, çox imanlı insandır, nəfsini məğlub etmək üçün bu işi görür”.

Onun sözləri məni çox düşündürdü. Nəfslə belə mübarizə aparmaq ağlıma batmırdı.

***

Bir dəfə qədim dostlarımdan biri ilə İbrahim haqda danışırdıq. O dedi: "İnqilabdan qabaq bir gün ağa İbrahim yanıma gəldi. Məni, qardaşımı və başqa iki nəfəri restorana aparıb ən yaxşı xörək, salat və içəcək sifariş verdi.

Çox dadlı idi. O vaxta qədər elə xörək yeməmişdim. Yeyəndən sonra ağa İbrahim dedi: "Necə idi?"

– Çox əla idi. Əllərinə sağlıq!

– Bu gün səhərdən indiyə qədər bazarda işləmişəm. Bu xörək çəkdiyim zəhmətə görə dadlıdır.