Salam olsun İbrahimə

Mustafa Hərəndi

Çox gərgin idi, üzündən narahatlıq yağırdı. Nə baş verdiyini soruşanda dedi: "Axşam uşaqlarla kəşfiyyata getmişdik. Qayıdanda Maşallah Əzizi¹ minaya düşüb şəhid oldu. İraqlılar atəş açdıqlarına görə biz də qayıtmağa məcbur qaldıq”.

Narahatlığının səbəbini anladım.

Hava qaralanda getdi və gecənin yarısı sevinclə qayıtdı. Dayanmadan qışqırırdı: "Həkim! Həkim! Tez gəl, Maşallah sağdır".

Uşaqlar sevinib Maşallahı təcili-yardım maşınına qoydular. İbrahim isə bir tərəfdə fikirli oturmuşdu. Mən də yanında oturdum.

– Nə fikirləşirsən?

Bir qədər sükut etdi.

– Maşallah iraqlıların səngərinin yanında minaya düşmüşdü, mən gedəndə isə orada deyildi. Onu bir qədər geridə tapdım, düşməndən uzaqda, təhlükəsiz yerdə. Oturub məni gözləyirdi.

***

Ayağımdan çoxlu qan axmış, bədənim keyimişdi. İraqlılar əmin idilər ki, sağ deyiləm. Qəribə halda idim, yalnız dodaqaltı deyirdim: "Ya Sahibəzzaman! İmdada yet!"

Hava qaralmışdı. Nurlu bir gənc başım üstə gəldi. Gözlərimi çətinliklə açdım. Məni yavaşca qaldırıb minalanmış sahədən çıxardı və təhlükəsiz bir yerdə yavaşca yerə qoydu.

Mən ağrı hiss etmirdim. O ağa mənimlə çox söhbət etdi və sonra buyurdu: "Bir nəfər gəlib səni xilas edəcək. O, bizim dostumuzdur".

Az sonra İbrahim həmişəki vüqarı ilə göründü. Məni çiyninə atıb yola düşdü. O nurlu gənc İbrahimi öz dostu adlandırmışdı. Xoş onun halına!

Bu sözləri Maşallah Gilanqərb cəbhəsinə dair xatirələrində yazırdı.

***

Maşallah Gilanqərbin ixlaslı və təqvalı müəllimlərindən idi. O, müharibənin ilk günündən sonuna qədər cəsarətlə döyüşdü, bütün əməliyyatlarda iştirak etdi və müharibədən sonra avtomobil qəzasında şəhid dostlarına qovuşdu.