Seçimlerde Sosyalist Politika (Seçim Yazıları)

Bloğun Birinci Parti veya İktidar Olma Olasılığı

Tarihte yirmi yılda yirmi günlerin aşıldığı dönemler vardır, tıpkı geçen yirmi yılda olduğu gibi, ama yirmi yılların yirmi günde aşıldığı dönemler de vardır. Muhtemelen şimdi böyle bir döneme giriyoruz. Her şeyin hızla eskidiği, günler, haftalar içinde toplumda, kitlelerin bilinç ve ruh halinde büyük değişikliklerin yaşandığı; bunu görmeyen ve anlayamayanların hızla ortalıktan silindiği bir döneme giriyoruz gibi görünüyor.

Toplumsal dönüşümlerin hızının arttığına dair veriler hızla çoğalıyor. Dün, barajı nasıl aşacağımızı tartışıyorduk. Artık bu tartışma eskimiş görünüyor. Şimdi, dün hayal bile edemeyeceğimiz bir olasılık var. Seçimlerden birinci parti olarak çıkmak. Bu artık zayıf da olsa bir olanak ve olasılık olarak ortaya çıkmış bulunuyor. Hem de bloğu oluşturanların ÖDP ve SHP’yi bloğa almayı başaramamalarına rağmen ve tam da bu nedenle. Barajı aşamama tehlikesi yaratan bir yanlışın sonuçları, eğer aşılacağı kanısı yeterince erken yaygınlaşırsa, seçimlerden birinci parti olarak, iktidar olarak çıkmanın yolunu açıyor. Anlaşılan, Tarih, Türkiye’nin devrimci ve demokratlarına, onların kendi hatalarına rağmen, zafer bağışlamayı, “yürü ya kulum” demeyi kafasına koymuş.

Zaaflar belli sınırların ötesinde, başka koşullarda avantajlar haline dönüşür. ÖDP ve SHP’yi bloğa kazanamamak bir hataydı, bir zaaftı, barajı riske ediyordu. Ama barajın aşılacağı garanti olunca, bu artık bir avantaj haline dönüşmüştür. Bunu görmek gerekiyor.

Artık, barajı aşmak için ne yapılacağı sorusu eskimiş bulunuyor büyük bir hızla. Artık seçimlerden birinci parti veya iktidar olarak çıkabilmek için ne yapmak gerektiğini tartışmak gerekiyor. Sadece bu da değil, birden bire devrimci ve demokratların çoğunlukta olduğu bir meclis ortaya çıktığı, yani Blok birinci parti olduğu takdirde, bu devrimci durumda yeterince kararlı davranabilmek için, devrimci ve demokrat güçlerin hızla kendilerini geliştirmesi gerekiyor.

Gerçekten, kitlelerdeki bir radikalleşme ve politikleşme dalgasının, yani bir devrimci kabarışın seçim öncesi dönemle çakışması olasılığı ortaya çıkmış bulunuyor.

Kitlelerin hızla politize olup radikalleşme eğilimi gösterdikleri devrimci dönemler, kitlelerin kavrayış gücünün yükselmesi, korku ve yılgınlığın atılması, bu yöndeki girişimlerin ters tepki yaratması ve görüşlerini günler haftalar içinde hızla değiştirmesi gibi belirtilere sahiptirler.

Kitlelerin böyle bir değişim içinde bulunduğunun verileri giderek çoğalıyor. Büyük bir depremin öncüsü küçük öncü depremler görülüyor. Kıyamet Alametleri çoğalıyor. Bir kaçına değinelim.

Birincisi, kitleler hızla görüş değiştirmeye başlamış bulunuyor. Bu onların siyasi olgunlaşma ve radikalleşmesinin hızlandığı anlamına gelir. Genç Parti’nin yükselişi budur. Genç Parti’ye yönelen oylar, daha önce, başta MHP’nin kontrolünde kalmış varoş ve işçi gençlerin, ondan kopuşlarının ve yavaş yavaş devrimci bir demokrasiye yönelişlerinin ifadesidir. Genç Parti, bu toplum kesimlerinin, bloğa gelebilmeleri için geçmeleri gereken bir aşamadır. Daha dün MHP’nin peşindekilerin bir anda devrimci demokrasiye geçiş yapmaları düşünülemezdi. Bunun için bir geçiş aşaması gerekir. Genç Parti muhtemelen bu işlevi görmektedir.

Ancak daha ilginç olan Tarhan Erdem’in şu değindiği şu eğilimde görülüyor:

“Bundan önceki seçim dönemlerinde, oy verme gününden iki ay önce yaptığımız

araştırmalar ile seçim sonuçları arasında yüzde 5'e, 8'e varan farklar görülmüştür. Bundan önceki (22 Temmuz) araştırma ile son araştırma arasında da, yüzde 10'dan fazla fark vardır. Bu değişimlere bakarak, önümüzdeki haftalarda da önemli değişiklikler olabileceği, her partinin oylarının değişeceği -azalacağı veya artacağı- unutulmamalıdır.”

Bu şu demektir, kitlelerin görüş değiştirme hızları hızlanmıştır ve daha da hızlanmaktadır. Çok kısa zamanda çok büyük değişiklikler mümkündür. Bu, bir radikalleşme, politikleşme ve siyasi olgunlaşma hızlanmasının ifadesidir. Yani bir devrimci kabarışın işaretidir.

İkinci belirti, önceden yıldıran ve kaçırtan baskı ve tedbirlerin şimdi ters tepki yaratmasıdır. Örneğin AKP ve Bolk adaylarına uygulanan vetolar, bu partilerde oy kaybına yol açmamış, aksine, sahiplenme, çoşku ve hatta oy artışına yol açmıştır. Bloğa yönelecek devletten gelecek saldırılar kadar belli bir sınırı aştığı görüldükten sonra diğer partilerden de gelecek saldırılar, bloğun hızla güçlenmesine yarayacak demektir.

Şimdi veriler bunlar olduğunda, yani kitlelerde bir radikalleşme, hızlı bir değişim olduğu ve bloğun yüzde onu aştığının belli olduğu ve bu kanının yeterince ve erken yaygınlaştığı koşullarda, barajı riske eden, ÖDP ve SHP’nin olmaması, bir avantaja dönüşmekte, iktidar yolunu açmaktadır.

Birincisi, CHP’nin yükselişi durmuştur. AKP varacağı en yüksek noktaya varmıştır. Şu an yarışa yeni giren, yükselme eğilimi içinde olan, enerji ve coşku dolu biricik parti, DEHAP yani bloktur. Artık onların inişi ve Bloğun yükselişi başlayacaktır.

Blok, yüzde on barajını aştığı kanısı ve bilgisi kitleler arasında yayıldığında, CHP’ye oy verecek Baykal ve Derviş’e tepki duyan geniş bir kesimi etkiler ve ondan oy alır. Yani CHP’den oy akışı için, yüzde on barajını aştığı görüşünün kabulü, yaygınlaşması ve bunun yeterince erken olması gerekiyor. Bu olduğu an CHP’de iniş, blokta yükseliş başlar ve Blok hızla ikinci parti durumunu alır.

Ancak, blok kendisine birinci parti ve iktidar yolu açacak esas oyu, AKP ve Genç Parti’den alacaktır. Bu partilere şehirlerin yoksul kesimleri ve işçilerin oyları akmıştır. AKP’yi destekleyen geniş işçi kesimi, ekonomizme duyulan sağlıklı bir tepkiye sahiptir. Onun için sol örgülerin ekonomist, işçici reformist çizgisine soğuk durmaktadır. Kürt hareketi ile yaptığı ittifak, bloğu oluşturan Türk sosyalist parti ve eğilimlerinin bu ekonomizme eğilimini törpülemekte, onları devrimci demokrasiye yöneltmektedir.

Pahalı, baskıcı bürokratik ve askerci devlet cihazını tasfiye noktasına yönelmiş, iktidarın gerçek halkın temsilcilerinin elinde olduğu bir demokratik cumhuriyet projesi, AKP içinde bu devlete tepki duyan işçilerin memnuniyetsizliğini, politik islamı bayrak yapan burjuvazinin etki alanından çıkarır. Ayrıca bu eğilimi, AKP’ye yönelmiş, ulusal baskıya karşı savunmayı İslam’da arayan geniş bir Kürt işçi oyunun bloğa kayması da güçlendirir.

Önde gelen simaları bir Karayalçın, bir Uras olacak orta sınıf, Kemalist, Devletçi damgalı blok, hiçbir ne gerekli demokratik tutarlılığı gösterebilir ne de gereğince radikal olabilirdi. Bir AKP’ye oy veren işçinin veya Genç Partinin peşine takılmış Müslüm Gürses dinleyen varoş yoksulunun böyle kişilerin sembolü olduğu bir bloğa yaklaşması düşünülemezdi. Ama bunların olmadığı, aslında 68’in Dev Genci’nin yeniden doğuşu ile plebiyen Kürt hareketinin özgün bir birleşmesi olan bloğa bunlar gelebilir.

Eğer bu demokratik cumhuriyet ağırlık noktası yeterince radikal bir söylemle gerçekleştirilirse ve bloğun birinci parti olması olasılığı ortaya çıkarsa, Genç partinin tabanı da hızla bloğa kayabilir. Böylece Blok birinci parti olabilir veya tek başına iktidar çoğunluğu sağlayabilir.

Tekrar edelim. Yüzde onu aşıldığı yargısı CHP’den; Demokratik Cumhuriyet vuruş yönü AKP’den ve gayrı memnun yoksulların isyanına ve hizlerine tercüman radikal bir söylem Genç Partiden kitlesel akış sağlar ve devrimci bir durum doğabilir.

Bütün bunlar artık bir olasılıktır, hem öyle soyut değil, güçlü olasılıklar.

Ve bu olasılığı yaratan, yüzde on barajı kadar, bizzat bloğun yüzde on barajını riske eden ÖDP ve CHP’siz olması.

Tarih yüzde on barajı ile, solun hatalarıyla ve yanlışlıklarıyla, onları demokratikleşmenin araçları yaparak Türkiye’de kitlelere bir fırsat tanıyacakmış gibi görünüyor.

Sorun bizim buna hazır olmamamızda. Tehlike bloğun kendi başarısından korkmasında. Biz kitleleri eğitemeyeceğiz, belki onlar bizi eğitirler.

01 Ekim 2002 Salı

[e-mail]

http://www.comlink.de/demir/