Seçme nükteler

3- LEYLA’YA MECNUN’UN GÖZÜYLE BAKMAK

Eski İran padişahlarından birisine; “Leyla o kadar zarif, güzel bir kızdır ki, onun güzelliği Mecnun’u deli divane etti. Onu arayıp bulmak için, yalın ayak, başı açık çöllere düşürdü” demişler.

Leyla’nın güzelliğini çok merak eden sultan, hem Leyla’nın hem de Mecnun’un bulunup huzura getirilmesini emretmiş!

Huzura çıkarılan Leyla’ya ve onun için aklını kaybeden Mecnun’a dikkatlice bakmış, kendi kendine; “mecnunu deli divane edip çöllere düşüren Leyla’da bu muymuş” diye düşünürken, Leyla’nın kara, kuru, zayıf bir Yörük kızı oluşuna şaşırıp kalmış.

Sultanın bakışlarını ve içinden geçen düşünceleri okuyan Mecnun demiş ki;

—“Sultanım, anlıyorum! Leyla’yı çok güzel görmediniz. Belki de Mecnun’un aklını başından alan bu kız mı? diye beni de ayıplıyorsunuz. Ancak, Leyla’yı güzel görebilmek için Mecnun’un gözüyle bakmak gerekir” demiş.¹³⁴

4- İŞİN YARISINI HALLETTİM

Nasrettin Hoca’yı dünürlüğe, göndermişler. Gitmiş gelmiş ama hiçbir olumlu netice alamamış.

Bir gün evlenecek delikanlının babası;

—“Hocam! Eğer bu işi bitirirsen sana en pahalı kumaştan bir takım elbise diktireceğim” vaadinde bulunmuş.

Sürekli kız evine gidip gelmeye devam eden Hoca Efendi, bir gün delikanlının evine gelmiş ve müjdeyi vermiş;

—“İşin yarısını hallettim, çarşıya gidelim, kumaşı alalım, terziye daha sonra veririz.”

Bunu duyan delikanlı sevinçle Hoca Efendinin ellerini öptükten sonra telaşla;

—“Hocam ne oldu! Kız evi ne dedi? İşimiz tamam mı?” diye sormuş. Gayet soğukkanlı bir şekilde Hoca Efendi;

—“Evet, işin yarısını hallettim, onun için elbiselik kumaşı alalım diyorum” cevabını vermiş. Bunu üzerine hem delikanlı hem de ailesi telaşla;

—“Hocam! Bizi meraktan çatlatmayın. Allah aşkına! Heyecandan nerede ise kalbimiz duracak! Nasıl oldu? Kız tarafını gerçekten ikna ettiniz mi?” diye sormuşlar.

Nasrettin Hoca geriye doğru yaslanıp nükteyi kondurmuş;

—“İşin yarısını hallettik. Yani anlayacağınız oğlan tarafının gönlü var, kız tarafının da gönlünü yaptık mı bu iş tamam! Onun için kumaşı alalım, terziye sonra veririz dedim.”

5- HEM AĞLARIM HEM GİDERİM

Kızı gelin etmek üzere hazırlamışlar! Çeyizler yüklenmiş, kız süslenmiş, gelinlik giydirilip ata bindirileceği esnada, kız hıçkırıklarla ağlamaya başlamış. O kadar içli ağlıyormuş ki yakınları ne dediyse bir türlü susturamamışlar. Bunun üzerine;

—“Kızım zorla güzellik olmaz. Gönlün yoksa, istemiyorsan vermeyelim” demişler.

Kız bir yandan ata biniyor, bir yandan da;

—“Siz bana bakmayın! Hem ağlarım, hem giderim” demiş.

6- BANA GÖRÜNME DE KİME GÖRÜNÜRSEN GÖRÜN!

Nasrettin Hoca’yı, gönülsüz olarak, çelimsiz, çirkin bir hanımla evlendirmişler. Hanımı iki de birde;

—“Hoca Efendi, akraba ve yakınlarından kime görüneyim. Kime görünmeyeyim” diye sorup duruyormuş.

Hoca Efendi;

—“Bre hatun benim gözüme görünme de, kime görünürsen görün” cevabını vermiş.

7- BİRDE ÖBÜR SAYFAYA BAKSAN

1973 yılında Gaziantep’te müftü yardımcısı olarak görev yaptığım esnada, bir gün müftülüğe yanında delikanlı oğlu olduğu halde yaşlı bir teyze geldi;

—“Evladım bir sorum var” dedi.

—“Teyzeciğim buyur, sor” dedim.

Bunun üzerine yaşlı kadın;

—“Evladım, bir yeğenim var. Onu şu biricik evladıma gelin almak istiyordum ama bebekken emzirmişim. Acaba sütkardeşi olurlar mı? Oğluma düşer mi?” diye sordu

Ben de o esnada masamda okumakta olduğum “Hidâye” adlı fıkıh kitabını göstererek;

—“Bak teyze tam bu sayfada yazıyor. Oğlunla, yeğenin sütkardeşi olurlar. Dinen öz kardeş gibi, birbirleriyle evlenmeleri caiz değildir” cevabını verdim.

Yeğenini illâ da oğluna almayı kafasına takan yaşlı kadın cevabımı yeterli bulmamış olacak ki, yalvarırcasına;

—“Ha yavrucuğum! Olmaz deyip kestirip atma, ne olur? Bir de arka sayfaya baksan olmaz mı?” diye sordu.

Ben ise teyzenin bu sorusuna;

—“Teyzeciğim! Cevabın hepsini bu sayfada yazıyor. Arka sayfaya hiçbir şey bırakmamışlar” diye latife yaptım.

Oğlu “Ne yapalım hocam. Atalarımız; “Şeriatın kestiği parmak acımaz” demişler derken, cevaba razı olmuş gözüküyordu. Ama annesi kalkıp gitmeye davranırken bile hâla;

—“Ha benim canım evladım! Bir de öbür sayfaya baksaydın. Başka kitapları da karıştırsaydın. Kızcağızın eli ayağı düzgünceydi, endamı güzelceydi, yaban ellere mi gitsin güzel kızım?” diye mırıldanıyordu.

8- HEP HAYIRLI ŞEYLERDEN BAHSETSEN OLMAZ MI?

1982 Ramazan ayında Almanya’nın Mancheim şehrinde Ramazan görevlisi olarak, görev yapıyordum. Oldukça kalabalık olan Ramazan cemaatinin yarısını da hanımlar teşkil ediyordu. Birkaç kez, hanımların da camiye geldiği belirtilerek Teravih sohbetlerinde aile hukukuna, çocuk ve karı koca haklarına, komşuluk hukukuna daha ağırlık vermemi talep ettiler.

Ben de Ramazanın son haftasında iki gün üst üste hanımların kocalarına karşı görevlerini çarpıcı misallerle, üstüne basa basa anlatıp vurgulamaya çalıştım.

Bir gün gittiğimiz iftardan erkence döndük. Caminin açılmasını bekliyorduk. Biz, caminin erkeklere tahsis edilen kapısı önünde beklerken hanımlar da belki 5–6 metre ötedeki diğer giriş kapısında bekliyorlardı.

Orta yaşlı bir cemaatimiz sordu;

—“Hocam! Bu gün neden bahsedeceksiniz? Allah razı olsun, sohbetleriniz çok etkili oluyor” dedi.

Ben de;

—“Madalyonun öbür yüzünden, yani erkeklerin hanımlarına karşı olan görevlerinden bahsedeceğim” deyince, caminin öbür kapısında bekleyen hanımlar arasından yaşlı bir teyze sesini yükselterek;

—“Ha! İşte oldu! Allah razı olsun evladım! Hep o hayırlı şeylerden bahsetsen olmaz mı?” diyerek hepimizi güldürdü. Anlaşılan teyze, bu hususta ya kocasından dertli ya da bir gün önce anlattıklarımızdan pek hoşlanmamış olacak ki erkeklerin hanımlara karşı görevlerinden bahsedeceğimi söyleyince “Hep o hayırlı şeylerden bahsetsen olmaz mı” diyerek herkesi kahkahaya boğdu.