Şəhadət aşiqləri
Nə yaxşı! Sözlərimi deyəndən sonra bu motosikletlə qayıdaram. 659
Yüklə 9,35 Mb.
|
| Nə yaxşı! Sözlərimi deyəndən sonra bu motosikletlə qayıdaram. 659
Bunu öz-özümə deyib içəri girdim. Səngərin içində Nasir Dibayi görkəmimdən nə üçün gəldiyimi anlayıb dedi: "Ağa Mehdi, sən belə şeylərdən ötrü çox fikir eləmə". Lakin halım yaxşı deyildi. Bir saniyədən sonra qardaş Kaşani ilə üz-üzə dayanıb ürəyimdəkiləri deyirdim. Qardaş Kaşani də narahat olmuşdu və deyirdi: "Bu, əmr idi və yerinə yetirməli idik". Lakin cavab qaneedici deyildi. Son qərarımı vermişdim: “Əgər əmriniz yoxdursa, mən getmək istəyirəm”. 659 – Uzağa getməyin, sizinlə işim var. 659 Səngərdən çıxanda Nasir Dibayi də arxamca gəldi. Motosikleti axtarırdım, amma ondan əsər-əlamət qalmamışdı. 659 – Nasir, motosiklet hanı? 659 – Bilmirəm, gərək buralara baxaq. 659
– Vəziyyət necədir? 660 – Qardaş Kaşani sənin barəndə bəzi sözlər deyirdi... 660
– Dezfula. 660 – Onda məni də apar. 660
– Nə üçün enim? 660 – Get qərargaha, komandirlər oradadırlar. 660
Cəbhə uşaqlarının gözəl adəti belə idi: Hər hansı səbəbdən bir-birindən incisələr də, çox tezliklə elə görüşürdülər ki, inciklik insanın tam yadından çıxırdı və heç bir kin-küdurət qalmırdı. 661 - Xoş gəldin, ağa Mehdi. Necəsən? Hara getmişdin? 661 Onun əmrilə az qala ixrac olunduğumu demədim. Bu barədə ürəyimdə heç bir narahatlıq da qalmamışdı. Bilirdim ki, o hadisə yüksək rütbəli komandirlərin əmrindən irəli gəlmiş və müharibənin yekun məqsədi istiqamətində olmuşdu. 661 Gecikmədən bölgədə işə başladıq. Aşura diviziyasının Əli Əkbər batalyonu bölgədə müdafiə mövqeyi seçmişdi. Düşmənin saxladığı cinahdan yaranan problem get-gedə böyüyürdü. Hürr batalyonunun şəxsi heyətinin əksərinin şəhidliyi ilə nəticələnən əməliyyatda düşmən daha da irəliləmişdi. Belə ki duz zavoduna gedən yolda bizimkilərlə yalnız 10 metr məsafələri qalmışdı. Bu yol Fav-Bəsrə magistralını duz zavoduna birləşdirirdi, zavoddan sonra da Fav-Ümm əl-qəsr magistralına, yəni Şəhadət üçyoluna çatırdı. Düşmən Vəlfəcr-8 əməliyyatından öncə təmir məqsədilə duz zavoduna qədər yola hər 30 metrdən bir qum boşaltmış, amma yaymağa macal tapmamışdı. Bu səbəbdən, düşmən qüvvələri onların arxasında müdafiə mövqeyi seçə bilirdilər. 661 Əməliyyatdan öncə bu yol mütləq təmizlənməli idi. Tapşırığa əsasən, Kərbəla diviziyası Fav-Bəsrə magistralı istiqamətindən, Aşura diviziyası da duz zavodu istiqamətindən yolda kəşfiyyat aparmalı idi. 662 Təpələr duz zavodu tərəfdən nömrələnmişdi. 19 və 20-ci təpələrin yanında yanmış bir tank vardı. Düşmən orada pusqu qurmuşdu. Ora sutkalıq mərkəzi pusqu idi, hər axşam oradan qonşu təpələrə canlı qüvvə göndərilirdi. Bizim uşaqlar da bikar oturmurdular: Hər gecə bir neçə nəfər pusqu formasında üçüncü təpə istiqamətindən yola düşüb səhərin ala-toranlığında qayıdırdı. Əli Əkbər batalyonu öncədən bölgədə olan Yusif Sariminin bələdçiliyi ilə dördüncü təpəyə qədər ərazini təmizləyib orada yerləşmişdi. Onlar hər gecə bir-iki təpə irəliləyirdilər, lakin önəmli olan magistralın üzərində və təpələrin arasında tez bir zamanda əlaqə kanalı qazmaq idi. Bu, növbəti təpələrə doğru irəliləməni gecikdirirdi. Yalnız 200 metr aralıda yerləşən düşmənin güclü atəşi altında kanal qazmaq çox çətin idi. 662 Bölgədəki kəşfiyyatçılarla partladıcı bölük arasında iclaslar keçirildi. İlk təklif bu idi ki, Əli Əkbər batalyonu hər gecə bir təpəni ələ keçirsin və magistralın sağ tərəfində kanal qazsın ki, biz də günboyu orada qala bilək. Düşmən qısa müddətdə magistralın sol tərəfinə yerləşmişdi və kanal qazmaq işi geciksəydi, günboyu təpədə qalmaq mümkün olmayacaqdı. Partladıcı bölüyə kanal qazmaq üçün bir yol fikirləşmələri tapşırıldı. Onlar bundan ötrü Banqalor torpedindən istifadəni təklif etdilər. Bu, magistral üzərində yaxşı effekt verəcəkdi, amma yol qədər bərk olmayan kənar torpaqda onu partlatmaq böyük bir yer açacaqdı və daha kanal olmayacaqdı. Təxminən iki həftə ərzində uşaqlar sadə alətlərlə dördüncü təpəyə qədər kanal qazmışdılar və orada yerləşmişdik. Bölüyün bəzi uşaqları orada idilər, hər gecə iki nəfər irəliləyirdi ki, düşməndən öncə təpələri alıb yerləşsinlər. Bir az gecikmək düşmənin təpələrə qədər irəliləməsi demək idi. 662 Bir gecə Seyid Əli ilə Qəhrəman dördüncü təpədən beşinci təpəyə yola düşdülər. Onlar bir qədər gec tərpəndilər. Düşmən də on doqquzuncu təpədən irəliləməyə başlamış və bizim uşaqlarımızdan öncə təpələri tutmuşdu. Bizim uşaqlarımız öncəki gecələr kimi, yenə yaxınlıqda düşmənin olmadığını düşünüb arxayın halda təpəyə yaxınlaşdıqları yerdə birdən onlara atəş açılmışdı. Onlar dördüncü təpəyə qədər birnəfəsə qaçmışdılar. Seyid Əlinin bədənində iki-üç güllə vardı. Həmin gecə onu geriyə göndərdik. Bu hadisədən sonra hamı fikirləşirdi ki, iraqlılar təkcə gecələr deyil, gündüzlər də təpələrin başında olurlar. 662 Növbəti gecə Qəhrəman Məəttəli beşinci təpədən səkkizinciyə getdi, səhərə qədər orada qaldı və səhər qayıtdı. O, gələndən sonra əmin olduq ki, iraqlılar hər bir neçə gecədən bir bizim yaxınlığımıza qədər gəlirlər. 663 *** 663 Qardaş Seyid Fatiminin rəhbərlik etdiyi Həbib batalyonu bölgədə Əli Əkbər batalyonunu əvəzləmişdi. Təpələrdə yerləşmiş bölüyün komandiri də qardaş Sövdagər idi. Təpələri ələ keçirmək üçün təklif olunan bütün yollar nəticəsiz qalmışdı. Nə düşmənlər günboyu təpələrdə qala bilirdilər, nə də biz. Təpələrin üzərində səngər düzəltmək də bir gecənin işi deyildi. Bu baxımdan, gizlənqaç oyunu davam edirdi. 663 Bir gecə Yusif Sarimi ilə mən beşinci təpədə təzəlikcə düzəldilmiş səngərimizdən çıxıb qarşıdakı təpələrə yola düşdük. Yusif yolun solu, mən də sağı ilə gedirdim. Fikirləşirdik ki, birdən düşmən qarşı təpəyə qədər gəlib qaranlıqda pusqu qurmuş olar. Altıncı təpəyə qədər otuzmetrlik məsafəni qət etdik. Orada heç kim yox idi. Təpənin başında oturub rahat nəfəs aldıq. 663 – Yusif, bəlkə daha irəli gedək? 663 Yola düşdük. Təpələr bir-birindən 30-40 metr aralıda idi. Yeddinci təpəyə yaxınlaşanda məni qorxu bürüdü; bir neçə addımlığımızdan yavaş bir səs eşitdim. 663 – Yusif, deyəsən, yuxarıda kimsə var. 663 – Məncə də. 663
– Qumbara at. 663 Yusif bir əl qumbarası atdı. Bir neçə saniyədən sonra qumbara partlayışı düşmənin atəşinə calandı. Var gücümüzlə geri qaçmağa başladıq. Güllələr ətrafımızda yerə dəyirdi. Tez beşinci təpədəki səngərimizə çatdıq. İraqlılar da arxamızca altıncı təpəyə qədər gəldilər. Ləhləyə-ləhləyə səngərdəki minomyotçuya dedim: "Qalx, qalx, altıncı təpəyə bir raket at". O, tələsik səngərdən çıxdı. Bir neçə saniyədən sonra raketin səsini və dərhal da öz qışqırtısını eşitdik: "Yandım... Əlim yandı". 663 Cəld bayıra çıxıb gördüm ki, raketi atarkən dəstəkdən tutmaq yerinə lülədən tutmuş və əli çox yanmışdır. Onu da geriyə göndərdik. 663 Bir neçə dəqiqədən sonra düşmənin bizim səngərimizə doğru RPG atəşi açıldı. Hər tərəfi toz-torpaq bürüdü və Yusif Sariminin "ax" səsi gəldi. Yanağına bir qəlpə dəymişdi. O, əli ilə üzünü sıxıb deyirdi: "Ox... ox... Mən də yaralandım". Özümü saxlaya bilməyib gülməyə başladım. Yusif hirsləndi: "Sən nəyə gülürsən?!" Zavallı necə danışdığını bilmirdi. Yusifi də təcili yardıma apardım və həmin gecə əməliyyat bu hadisələrlə bitdi. 663 Sonralar Yusifin yaralandığını danışıb deyirdim: "Bəli, Yusifə qəlpə dəyəndə qışqırmağa başladı: "Ox... ox... Qara Rəsul, haradasan, mən yaralandım!" Yusiflə Rəsulun arası yaxşı deyildi və bu sözü eşidəndə hər ikisi narahat olurdu. 664 Ertəsi gün səhər qədim dostum Həmid Allahyari peyda oldu. O, israr edirdi ki, gecə onu da irəliyə aparaq. Ona dedim: "Baba can, kim irəli gedir, vururlar!" 664 – Yox, məni vurmazlar. Sən hələ məni tanımırsan. 664 Bölgə ilə tanış olsun deyə, əvvəlcə onu üçüncü təpəyə gətirdim, oradan düşmənin mövqeyini və öz mövqelərimizi göstərdim. 664 – Hər gecə biz də, iraqlılar da təpələrdə irəliləməyə başlayırıq. Dünən onlar on doqquzuncu təpədən altıncı təpəyə qədər gəlmişdilər... 664 Bunu eşidən Həmid təəccübdən qaşlarını çatıb dedi: "Oğlan, bura aşdan da qarmaqarışıqdır, kim-kimədir!" 664 – Mən dedim ki, vəziyyət belədir. 664 Sakit otura bilmədi. 664 – Qoy bir də baxım. 664 Başını yuxarı qaldıran kimi üzünün yanından bir güllə keçib burnunu və yanağını siyirdi. Oturanda Yusif kimi onun da əli üzündə idi. Gözüm üzünə sataşan kimi yenə məni gülmək tutdu. 664 – Və deyirdin ki, səni vurmazlar?! 664 Həmidi Ərvəndə qədər apardım. Yolda mən gülürdüm, o da hirslənirdi. Ərvəndin sahilində onu qayığa mindirib özüm geri qayıtdım. Yolda bölgə haqda fikirləşirdim. Ötən 24 saatda baş verənlər uşaqları həqiqətən, narahat etmişdi. Qədim və bacarıqlı kəşfiyyatçıların əksəri orada deyildi və duz zavodunda döyüş ağır vəziyyətə gəlib çıxmışdı. Həm düşmənlər çox qorxurdular, həm də biz. Bu ikitərəfli qorxu və narahatlıq aydın hiss olunurdu və mən düşünürdüm ki, tez bir zamanda əsaslı bir çıxış yolu tapmalıyıq. 664 Bölgəyə çatanda partladıcı bölüyün uşaqlarından xoş xəbər eşitdim. Dedilər ki, Banqalor torpedini yolun üstündə sınaqdan keçiriblər; üstünə bir kisə qoyublar və çox yaxşı bir kanal açılıb. 664 – Çox yaxşıdır. İnşallah, bundan sonra hər gün iki təpə ala bilərik. 664 Gecə Qəhrəmanla birgə beşinci təpədən çıxıb heç bir problemsiz yeddinci təpəyə çatdıq. Yeddinci təpənin o tərəfində tikanlı məftil çəkmişdilər. Qorxurdum ki, tikanlı məftillərin arxasında minalanmış sahə olar. Lakin iş yeni başlanmışdı və bu ehtimallarla ləngidə bilməzdik. 664 Özümüzlə partladıcı batalyonun uşaqlarından ikisini götürmüşdük. Bizim işimiz bitmişdi və növbə onların idi. Onlar Banqalor torpedini 40-50 metr uzunluğunda bir yerdə dolayıb beşmetrlik məsafələrlə üstünə torpaqla dolu kisələr qoydular. Partlayışdan sonra kanal formasında açılmış yeri təmizlədilər. Bu, təpələrdə kanalqazma üsulu idi. Canlı qüvvə səhərə qədər o kanalda qalırdı, gecə isə oradan hərəkət başlayırdı. Torpedlərin köməyi ilə sürətlə kanal hazırlanırdı. Bir neçə gün ərzində uşaqlar həmin minvalla irəliləyib tezliklə on dörd və on beşinci təpələri ələ keçirdilər. Fikirləşdim ki, əməliyyat istiqamətlərinin bölgüsü və kəşfiyyat işinə başlamaq vaxtı gəlmişdir. Təpələri ələ keçirəndən sonra bir istiqamət açılırdı və biz təpələr tərəfdən hücuma keçə bilərdik. 664 Bu müddətdə duz zavodunda bizə verilmiş üstüörtülü səngərdə partladıcı uşaqlarla birgə qalırdıq. Partladıcı bölüyün uşaqlarının cəsarəti və mənəvi paklığı uzun müddət öncədən hamımıza sübut olunmuşdu. 665 Rəhim Xıdır hamı ilə zarafatlaşırdı, hazırcavablığı çox yüksək idi. Səngərin gecə namazı qılanları həmişə onun diqqət mərkəzində idilər və onları çox utandırırdı. Əlirza Ətayi, Əhəd Baharlı, Kazim Afaqi, Höccət Şəriəti, Əbdülvahid Məhəmmədi və Hüseyn Xudayi də bizim səngərimizdə qalan partladıcılardan idilər. Adətən, namazlar camaat namazı şəklində qılınırdı və qardaş Xudayi pişnamaz olurdu. Partladıcı bölüyün bütün uşaqları təxminən eyni əhval-ruhiyyədə idilər, Təvəssül duasına və gecə namazına böyük əhəmiyyət verirdilər. Camaat namazından sonra qardaş Xudayi şeir və münacat oxumağa başlayırdı: "Gecələr tək olanda..." Rəhim onların hamısını yadda saxlayıb duadan sonra Hüseynə yaxınlaşır və deyirdi: "Baba can, bunu namazdan sonra oxuma, yaxşı deyil! Sənin oxuduğun bu şeir şah dövrünə aiddir..." Və yenə hamı gülür, zarafat məclisi qızışırdı. 665 O, Kərbəla-5 əməliyyatında şəhadətə qovuşdu. 665 Həbib batalyonunun və partladıcı bölüyün uşaqlarından əlavə, bölgədə təxminən on diviziyadan ibarət iri və dözümlü siçan ordusu da səmimi şəkildə işləyirdi. Elə şoranlıqda siçanların necə davam gətirdiyi təəccüblü olsa da, hər halda, bizim aramızda yaşayırdılar. Siçanların komandir səngərinin içində və ətrafında daha aktiv fəaliyyətləri oranın digər yerlərlə fərqini anladıqlarına dair versiyanı gücləndirirdi. Raket və mərmi partlayışlarından çoxlu siçan yaralanırdı. Hər bir atəşdən sonra hər tərəfdə ölü siçanlar görünürdü. Zərbə dalğasına məruz qalmış siçanların yol yeriməsi çox maraqlı idi; bəzən quyruqları ayaqlarının altında qalırdı və başı üstə yerə yıxılırdılar. Buna baxmayaraq, siçanların sayında dəyişiklik hiss olunmurdu. Bu böyük qoşunun mənfi nəticələrindən biri də siçan qaraları idi. O zaman bu problemi həll etmək üçün heç bir tədbir nəticə vermədi. Hər yer, hətta kauçuk soyuducunun içi və süfrə də siçan qarası ilə dolu olurdu. 665 *** 665 Bölgədə kəşfiyyat işi üç istiqamətdən başlandı. Uşaqları üç yerə böldüm. Yusif Həqqayi, Qəhrəman Məəttəli, Rza Sultanzadə və mən bir saylı istiqamətdən və on beşinci təpənin yanından, Rəsul Rzazadə, Əmir Əsədullahi və Möhsün Əqdəmi iki saylı istiqamətdən, Əli Qəffarpur və Möhsün üçüncü istiqamətdən başlayacaqdıq. Kəşfiyyat müddəti iki gün idi. 666 O bölgənin özünəməxsus xüsusiyyətləri vardı. Şoranlıq idi və ötən 45 gün ərzində düşmənin daimi atəşi altında qalmışdı. Atəş zərbələri yeri elə şumlamışdı ki, partlayışlardan çoxlu çala əmələ gəlmişdi. Həmin çalalara görə biz daha fişənglərdən qorxmurduq, təhlükəli anlarda gizlənmək üçün onlardan istifadə edirdik. Lakin çalaların çoxuna şor su yığılmışdı; girəndə islanır və dibindəki duza batırdıq. 666 Oranın başqa bir xüsusiyyəti bu idi ki, bədənimizin hansısa hissəsində yüngül bir yara olsaydı, şor su ilə təmasdan get-gedə daha da dərinləşib böyüyürdü. 666 İlk kəşfiyyatda Rza Sultanzadə ilə birgə təpələrin qarşısından yola düşdük. Orada düşmənlə məsafəmiz təxminən 250 metr idi. Yolun 200 metrini xüsusi bir hadisə yaşamadan getdik. Düşmənin əllimetrliyində daha diqqətli və ehtiyatlı olmamız lazım idi. Düşmənin oradakı imkanları barədə yetərli məlumatımızın olmaması işi çətinləşdirirdi. Bütün bunlar birinci kəşfiyyata aid problemlər idi. Get-gedə fişənglər arasındakı zaman fasiləsi də azaldı. Rzaya dedim: "Sən burada qal, mən irəli gedirəm. Mən oturanda sən hərəkətə başla və məndən qabaqda dayan". 666 Bu şəkildə müəyyən həddə bir-birimizi qoruya bilirdik. Hələ yerimdən tərpənməmiş başqa bir fişəng səmanı işıqlandırdı. Yerə uzanıb yavaşca Vəcəəlna ayəsini oxudum. Hər gecə olduğu kimi, yenə hədəfsiz işıqlı atəşlər açılırdı. Bu güllələr yeni döyüşçülərdə qorxu yaratsa da, biz atəş açılan yeri təyin edə bilirdik. Mən oturmuşdum. Rza yanımdan keçib məndən öndə oturdu. Mənim növbəm idi. Hərəkətə başladım və Rzanın yanından yenicə keçmişdim ki, fişəng tapançası açıldı. Səsi eşidən kimi çalaya uzandım. Fişəngin səmanı işıqlandırmasını görmək üçün gözümü göyə dikdim, amma səma işıqlanmadı. Birdən məndən bir metr aralıda yerə bir şey düşdü. Fişəng idi. İşığı və tüstüsü məni qorxutdu, ürəyimin döyüntüsü sürətləndi. Vəcəəlna ayəsini dilimlə və qəlbimlə oxuyurdum, amma düşmənin gözləri önündə uzandığıma və onların indi mənə baxdığına dair fikir bir an da beynimdən çıxmırdı. Özümü Allaha tapşırdım və fişəng sönənə qədər ayə dilimdən düşmədi. Yenidən hər tərəfə qaranlıq çökdü. Düşmənin məni görmədiyinə inanmırdım. Rza yanımdan keçib bir neçə addım irəlidə oturdu. Ona baxdım. İkimizin də qorxduğumuza baxmayaraq, hələ işimizi düzgün yerinə yetirdiyimizə sevindim. "Ya Əli" deyib yola düşdüm. Təxminən otura-otura gedirdim. 666 Tezliklə suya çatdıq. Su düşmən mövqeyindən təxminən 10-15 addım aralıda idi. Dərinliyi təxminən yarım metr idi. Bir müddət öncə düşmən yol çəkmək üçün oradan torpaq götürmüşdü və istehkamın önündə bir çala kimi qalmışdı. Oradan keçmək çətin deyildi, istehkam boş idi, amma sağ-solumuzda düşmənin pulemyot səngərləri görünürdü. 667 Qərara gəldik ki, bacardıqca irəliləyib özümüzü istehkama çatdıraq. 667 Sudan keçəndən sonra birinci addımımı yerə qoyanda bütün planlarımız pozuldu. Orada yer duzla örtülmüşdü və əmin idim ki, ayağımın izi qalacaq. Daha ondan irəli getmək məsləhət deyildi. Ayağımı götürdüm və ayaqqabımın izini itirməyə çalışdım. Gəldiyimiz yolla sakitcə geri döndük. Qayıdanda xüsusi bir hadisə baş vermədi. Mən düşmənin bölgədə heç bir maneə yaratmadığına təəccüblənirdim. 667 Tezliklə öyrəndim ki, düşmən həmin istehkamı bir maneə və bəlkə də keşik postu kimi nəzərdə tutmuşdur. İranlıların inanılmaz şəkildə Ərvənd çayından keçib Favı tutduqlarını və duz zavoduna qədər irəlilədiklərini görmüş düşmənin belə qorxu içində olması təbii idi. Düşmən proqnoz verirdi ki, İslam döyüşçüləri gec-tez oraya da hücuma keçəcəklər. Bu baxımdan, o bölgədə ciddi bir iş görməmiş, hətta bir cərgə tikanlı məftil də çəkməmişdi. 667 Əməliyyatdan sonra gördüm ki, onlar özlərinə səngər də düzəltməmiş, yolu qazıb kanal kimi bir yer açmış və orada keşik çəkirmişlər. 667 *** 667 Kəşfiyyatın ikinci günü idi. Mahir kəşfiyyatçılardan olan qardaş Əbdürrza Əkrəmi kəşfiyyat komandiri olaraq, oraya gəldi. Əməliyyatın həssaslığından yaxşı xəbərdar olduğum üçün Əbdürrzanın gəlişinə çox sevindim. Əvvəlki planları pozmadan və iş tərzini dəyişmədən razılaşdıq ki, mən təpələrlə məşğul olum, o da ikinci və üçüncü istiqamətlərlə. Kəşfiyyat zonası daraldığına görə işimiz asanlaşdı və diqqətimizi daha yaxşı toplayıb işləyə bildik. 667 Kəşfiyyat zamanı bölüyə yeni gəlmiş döyüşçüləri yoxlamaq üçün əlverişli fürsət yaranırdı. Adətən, təcrübəli kəşfiyyatçılar kəşfiyyat əsnasında yeni qüvvələrin işini dəyərləndirib gələcəyə planlar qururdular. Çalışdığım qrupda bəzilərini gözüm tutmuşdu. Fikirləşirdim ki, gələcək əməliyyatlarda onlara yaxşı tapşırıqlar vermək olar. Qəhrəman Məəttəli, Yusif Həqqayi, Əli Qəffarpur və Əmir Əsədullahi belələrindən idilər. Onların sualları, diqqətləri, bölgəni izah edərkən əsaslandırmaları, bacarıqları və kreativlikləri məni çox ümidləndirirdi. Bu uşaqlara görə bölüyün gələcəyinin yaxşı olacağına əmin idim. 667 Onların dördü də şəhadət məqamına nail oldular. 667 Biz adətən, bu dəyərləndirmələri komandirlərə ötürürdük və bölüyün bütün kəşfiyyatçıları keyfiyyət baxımından daim yoxlanırdılar. 668 Yüklə 9,35 Mb. Dostları ilə paylaş:
|