Şəhadət aşiqləri
Yüklə 9,35 Mb.
|
| *** 500
Günlər ötürdü. Qardaşım məni tez-tez həkimə aparırdı. Get-gedə ayağım yaxşılaşırdı, lakin hər gün daha çox darıxırdım. Cəbhədə tapdığımın və daddığımın yerini nə məktəb, nə məscid, nə məhəllə, nə də ev verə bilirdi. Müharibənin yalnız xəbərlərini eşidən adi və yeknəsəq şəhər həyatı ilə müqayisədə cəbhə uşaqlarının mənəvi paklığını və səmimiliyini dərk etməyə başlamışdım. 500 45 gün idi Təbrizdə idim. Bəzən evdə getməkdən danışır, amma çox tez peşman olurdum. Düzdür, cəbhə barədə əvvəlki kimi acıqlılıq yox idi, yumşaq danışırdılar, amma əsas sözləri bu idi ki, hər dəfə cəbhəyə gedəndə yaralanıram və hər dəfə yaralarım pisləşir. Lakin bir gecə gördüyüm yuxu məni nəyin bahasına olursa-olsun, cəbhəyə getməyə vadar etdi. Yuxuda gördüm ki, məktəbdə çiynimə bir əl toxundu. Dönüb gördüm ki, Şəhid Mənuçöhr Simsaridir. O mənə dedi: “Sən nə üçün burada qalmısan?! Gəl, birlikdə gedək». Mən getmədim, amma Xəlil Səburi onunla getdi. 500 Yuxum Xeybər əməliyyatında çin çıxdı və Xəlil şəhidlər karvanına qoşuldu. Onun pak cəsədi illərlə itkin düşəndən sonra 1998-ci ildə Rəhmət vadisi məzarlığında, qardaşı Məhəmməd Səburinin qəbri yanında torpağa tapşırıldı. 500 Bir neçə gündən sonra cəbhəyə ezam xəbərini eşitdim. 1982-ci ilin dekabrında, şəhərdə iki ay davam gətirəndən sonra bütün sözlərə rəğmən, özümü cəbhə yolçularına çatdırdım. Bu dəfə məni başqa bir şey narahat etməyə başladı. Hamı Kürdüstandan danışırdı. Dua edirdim ki, şayiə olsun. Lakin deyəsən, ciddi idi və döyüşçüləri oraya göndərirdilər. Özümü Kürdüstana getməyə heç cür razı sala bilməyəndə ezam müdiri Əvəz Məhəmmədiyə yaxınlaşdım. 500 – Mən cənuba getmək istəyirəm... Mən Aşura diviziyasına qoşulmaq istəyirəm, əvvəl də orada olmuşam... 501 İsrarımın faydası olmadı. Nəticədə, hamı getdi, mənsə qəlbisınıq halda evə döndüm. 501 Yenə Məhəmmədin yanına getdim. Biz bir-birimizi yaxşı başa düşürdük. O, ailəsinin maddi problemlərinə görə işləməyə məcbur idi, mən də yalnız cənub eşqinə düşmüş ürəyimin əsiri olmuşdum. Danışdıq və qərara gəldim ki, təkbaşına cənuba gedim. Düşünürdüm ki, bəlkə mənim kimi başqaları da Kürdüstana getməkdən imtina edib bu günlərdə cənuba yollanarlar. Məhəmməd kömək etməyə hazır idi. Aşura diviziyasının Baxtəranın harasında yerləşdiyini asanlıqla öyrəndim. Öncəki planla, hamam bəhanəsilə cəbhəyə yola düşdüm. Yolda Məhəmmədin dözümlülüyü və məni dəli kimi özünə çəkən cəbhənin cazibəsi haqda düşünürdüm. 501 II 501 Avtobusla Baxtərana yola düşdüm. Mənim kimi bir neçə nəfər də Aşura diviziyasının eşqi ilə gedirdi. Xoşbəxtlikdən, təzəlikcə diviziyaya çevrilmiş qərargahın yerləşdiyi yeri tanıyırdım. Ora bir neçə ay öncə ratsiya təlimi keçdiyimiz məktəb idi. Gedib gecəni orada yatdıq. 501 Cəbhəyə ilk gəldiyimdə təlim yoldaşlarımdan biri Hüseyn Nuri olmuşdu. Onun kəşfiyyat bölüyünə getdiyini eşitmişdim. Tək qalmamaq, məktəb yoldaşım və dostumla bir yerdə olmaq üçün “kəşfiyyat bölüyü” sözünü əzbərləmişdim ki, haraya getmək istədiyimi soruşsalar, söyləyim. 501 Səhər çağı bölgü müdiri Qəhrəman Zareinin yanına getdim. Salamlaşandan sonra qovluğumu aça-aça soruşdu: «İndi haraya getmək istəyirsən?» 501 - Kəşfiyyata. Kəşfiyyat bölüyünə getmək istəyirəm. 501 Elə ciddi və əminliklə dedim ki, sanki uzun müddət kəşfiyyatda olmuşdum. Ürəyimdə deyirdim ki, kimsə məndən kəşfiyyat işinin nədən ibarət olduğunu soruşsa, nə deyəcəyəm? Kəşfiyyat işi haqda təsəvvürüm yalnız ondan-bundan eşitdiklərim idi: “Kəşfiyyatçılar əməliyyat yerini öyrənirlər və hücum gecələrində şəxsi heyəti aparırlar”. Vəssəlam. Qardaş Zarei qovluğumu vərəqləyir, mən də Allaha yalvarırdım ki, kəşfiyyat işindən soruşmasın. Allah mənimlə idi. O, yalnız bunu dedi: «Axı sən orada işləyə bilərsən?» 501 – Hə, niyə işləmirəm?! 502 Qovluğuma son dəfə baxıb dedi: «Həm də yaralanmısan?!» 502 – Yaralanmışdım, artıq sağalıb, problem yoxdur. 502 Qovluğu bağlayıb yenidən mənə baxdı və təqdimatımı yazdı. Ürəyim rahat oldu. Soruşdum: «Kəşfiyyat bölüyü haradadır?» 502 – Gərək Dezfula gedəsən. Kəşfiyyat bölüyü Dezfulun Səfiabadında yerləşir. Çantamı götürüb Dezfula gedən maşına mindim. Səfiabada çatana qədər beynimdə kəşfiyyat haqda təsəvvürlər uydurdum, amma yenə də Hüseyn Nurini tapmağı düşünürdüm. Avtomobil dayananda hamımız endik. Ətrafımı süzəndən sonra kəşfiyyat bölüyünü axtarmağa başladım. Bir-bir qapıları döyüb deyirdim: «Salam əleyküm. Kəşfiyyat buradır?» 502 – Yox, kəşfiyyat zirzəmidədir. 502 – Bağışlayın, qardaş, kəşfiyyat buradır? 502 – Kəşfiyyat?! Yox. Məncə, yuxarı qalxmalısan... 502 – Bağışlayın, bilmirsiniz kəşfiyyat haradadır? Yəni Hüseyn Nuri... 502 Əlimdə çanta hər bir otağa girdim. Bəziləri lütfkarlıq edib cavab verəndə başlarını qaldırırdılar. Nəhayət, sonradan qərargah rəisinin müavini olduğunu bildiyim bir adam bir tərəfi göstərib dedi: «Onlar qardaş Əsəd Qurbaninin adamlarının yanına gedirlər. Onlarla get. Oradan kəşfiyyat bölüyünü asanlıqla tapa bilərsən». 502 “Necə sirli bölük! Burada bu qədər adam var, amma biri də kəşfiyyat bölüyünün yerini bilmir! Əgər bu Allah bəndəsi peyda olmasaydı, mən nə edəcəkdim?!” Bunu düşünür və bilmirdim ki, elə əslində, kəşfiyyat bölüyünün işindən kimsə baş açmamalıdır. 502 Toyotanın yanında iki nəfər dayanmışdı. Ətrafda onlardan başqa heç kim yox idi. 502 – Bağışlayın, qardaş, siz kəşfiyyat bölüyünün yerini bilirsiniz? 502 Bunu deyib təqdimatımı göstərdim. Bir qədər qürur qarışmış səslə əlavə etdim: «Məni kəşfiyyat bölüyünə vermişlər». 502 Mənə və təqdimata baxıb dedilər: «Bir saatdan sonra burada ol». 502 Bir saatdan sonra üçümüz toyotaya mindik və maşın yerindən sıçradı. Dezfuldan Şuşa getdik. İlk dəfə Daniyal peyğəmbərin ziyarətgahını gördüm. Dayanmadan Şuşdan keçib Fəthülmübin əməliyyatında azad edilmiş dördüncü və beşinci sahələri arxada qoyduq. Növbəti yer Çənanə adlı bir kənd idi. Çənanədən keçəndən sonra gördüklərimlə Fəthülmübin əməliyyatından yadımda qalanları müqayisə eləyə bildim. Fəthülmübin əməliyyatının keçirildiyi bölgəyə çox oxşayırdı. Qumları görüb həmin gecəni xatırladım; kilometrlərlə piyada yol, mina sahələri, minanın partlaması... Bildim ki, Riqabiyyə bölgəsinə gəlmişik. Çənanədən 2-3 kilometr uzaqda təxminən 2 kv. kilometr ərazinin ətrafında istehkam qurmuşdular. Toyota orada dayandı. 502 – Gəl, bura Aşura diviziyasının düşərgəsidir. 503 Bu söz də mənə yeni idi. Aşura diviziyasının düşərgəsi iki çadırdan və bir komandir səngərindən ibarət idi! Sonradan öyrəndim ki, oradan şərqə doğru təxminən üç kilometr gedəndən sonra Riqabiyyə boğazına və İraqın Fəthülmübindən öncə əks-hücuma keçdiyi yerə çatmaq olar. Rəzil düşmənin Fəthülmübin əməliyyatından sonra necə böyük və əhəmiyyətli bir ərazini əldən verdiyini görüb sevindim. 503 Qərargahda əməliyyat planına məxsus çadıra girdik. Öncədən adını eşitdiyim Əsəd Qurbani gəldi və uşaqlar məni ona təqdim etdilər. Mənə dedi ki, burada gözlə. Gözlədiyim müddətdə o və başqa iki-üç nəfər bir kağızın üzərinə tez-tez əyri-üyrü xətlər çəkirdilər. Onların nə etdiklərini bilmir, soruşmağa da cürət etmirdim. 503 Günəş səmanın ortasına çatmışdı. Səngərin yanında sakitcə və məzlum kimi oturmuşdum. Birdən kəşfiyyat bölüyünə yemək apardıqlarını gördüm. İntizar sona çatmışdı. 503 – Gəl, gedək, qardaş, kəşfiyyat bölüyü irəlidədir. 503 Öz-özümə deyirdim ki, İlahi, bura nə üçün belədir? Hərdən də düşünürdüm ki, görəsən, Hüseyn də buranı tapmaqdan ötrü bu qədər əziyyət çəkib, ya yox? 503 Kəşfiyyat bölüyünün qərargahı diviziyadan bir qədər öndə, Mışdağ yüksəkliyinin şimalında, təxminən Riqabiyyə boğazındakı qum təpələrinin arasında idi. Hündür hissəsində böyük bir ağac olan bir qum təpəsi, bir neçə çadır və sükut! Günorta idi və payız havasında küləklə günəş bir-birinə qarışmışdı. Heç kimin mənimlə işi yox idi. Küləkdən çadırların önünə sığınmış döyüşçülərə yaxınlaşdım: «Bağışlayın, məni kəşfiyyat bölüyünə göndərmişlər, indi nə etməliyəm?» 503 – Qardaş Təmkininin yanına get. 503 Bu dəfə də soruşa-soruşa qardaş Təmkinini tapdım: «Bağışlayın, mən...» Təqdimatım bitməmiş adımı-soyadımı soruşub yazdı. 503 – Neçə dəfə cəbhədə olmusan? Neçə əməliyyatda iştirak etmisən?.. 503 Sualları bitəndən sonra dedi: «Bayırda gözlə, hansı çadıra gedəcəyini deyəcəyəm». 503 Bir çadırın önündə üç nəfər üzügünəşə oturmuşdu. Onların da kəşfiyyat bölüyündən olduqlarını, gec-tez tanış olacağımı düşünüb yaxınlaşdım. Başlamağa sözüm yox idi. Yaxınlaşanda isə onlardan biri mənə çox tanış gəldi. Gözüm onda idi və adını xatırlamağa çalışırdım. Birdən dedi: «Haralısan?» 503 – Təbrizdən. 503 – Hansı məhəllədən? 504 – Müfəttihdən. 504 – Şəkilli məscidini tanıyırsan? 504 – Bəli. 504 – Onda oranın müdiri Rəhim Sarimini də tanıyarsan. 504
– Necə adamdır? 504 Bunu Rəhim Sarimi soruşdu. Mən də gözlətməyib dərhal cavab verdim: «Çox səfeh adamdır!» 504 Onun gülər üzü ciddiləşdi və dostlarının qəhqəhəsi ucaldı. Ürəyim soyudu. Yenidən gəzişməyə başladım. Yer qum idi, gəzdikcə xoşuma gəlirdi. Bəzi bərk torpaq hissələrindən bir neçə gün öncəki yağışı təxmin etmək olurdu. Sərin külək üzümə dəyib saçımı qarışdırırdı. 504 Çadırlardan uzaqda təxminən həmyaşıdım olan bir nəfəri gördüm. İşinə diqqətlə baxanda çox xoşum gəldi. Orada siçan çox idi. O, bir kalaşnikov avtomatı ilə siçan yuvasının dəliyini nişan almışdı. Arabir atəş açırdı və gülüş səsindən bilirdim ki, siçan ovlayıb. Bu dəfə özüm qabağa düşdüm. Kəşfiyyat bölüyündə öz yaşıdımı görmək maraqlı idi və məni ruhlandırdı. Deyəsən, o da mənim kimi düşünürdü. Çox tez dostlaşdıq. Adı Cəlal Məcidi idi. 504 Günəş soyumaqda ikən komandir səngərinin önündə bir motosiklet dayandı. İki nəfər mənə maraqlı gələn xüsusi jestlə motosikletdən enib çadıra girdi. Onlar kəşfiyyat bölüyündən Əbdi və Həmidnejad adlı döyüşçülər idilər. Güman ki səngərdə mənim təqdimatımı qardaş Əbdiyə göstərib yeni döyüşçü olduğumu demişdilər. Qardaş Həmidnejad da demişdi ki, onu mənə verin. 504 Diviziyanın kəşfiyyat bölüyünün ozamankı komandiri idi və Vəlfəcr-1 əməliyyatında şəhadət məqamına nail oldu. 504 Beləliklə, komanda başçımız qardaş Həmidnejadın arxasınca çadıra girdim. Çadırda məndən başqa da yeni gələnlər vardı. Bizdən öncə çadırda olan və sona qədər orada qalan yeganə adam isə Fərəc Fəllah idi. O, ağıllı və aktiv idi, işlərində dəqiq olduğu bilinirdi və bu, onu digərlərindən çox sevməyimə kifayət edirdi. 504 III 504 Kəşfiyyat bölüyündəki ikinci günümdə qardaş Əbdi hamını toplayıb dedi: «Siz kəşfiyyat bölüyünə yeni gəlmisiniz, gərək təlim keçəsiniz». 504 Həmin gün qumların üstündə güclə hərəkət edən bir maşınla təxminən 20 kilometr gedəndən sonra diviziyanın Çənanədəki düşərgəsinə çatdıq. Təlim orada olacaqdı. Girişdə, nəzarət-buraxılış məntəqəsinin yanındakı hündür bir raket diqqətimi çəkdi. 505 Maşından enən kimi iki çadır qurmaq əmri verildi. Köməkləşib çadırları hazırladıq. Qardaş Rəhim Surudiyə biz on beş nəfəri toplamaq işi tapşırılmışdı. İlk söhbətlərdən öyrəndim ki, əvvəla, diviziya komandirinin və təbliğat bölüyünün çadırları da orada yerləşir; ikincisi isə bu yaxınlarda həmin mövqeləri üçmetrlik raketlərlə vurmuşlar və iki raket partlamamışdır. Nəzarət-buraxılış məntəqəsinin uşaqları qarnizonun əzəmətini artırmaqdan ötrü raketlərin birini zərərsizləşdirmədən darvazanın yanında dikinə qoymuşlar. 505 Bəxtimizdən təlim yeri komandir otağının yanında idi və biz diviziya komandirimizi tez-tez görürdük. Qardaş Mehdi Bakiri birinci, ikinci və doqquzuncu briqadaların təşkili ilə məşğul idi və qərargahda az olurdu. Biz ən azı, iki gündən bir onu görürdük. 505 Qardaş Surudi təlimə kompası öyrətməklə başladı. Rus kompasları ilə gediş-gəliş yolunun koordinatlarını, nişan nöqtəsini və koordinat saylarını öyrənirdik. Maneələrdən keçid və digər məsələlər də kəşfiyyat qrupuna xas təlimlərdən idi. 505 İlk bir neçə gündə Hüseyni axtarmaqla məşğul idim, amma onu heç kim tanımırdı. 505 – Qəribədir! Bəs o, hansı kəşfiyyat bölüyünə gedib? 505 Cavabım yox idi. Sonralar öyrəndim ki, Hüseyn Qasim batalyonunun kəşfiyyatına getmişdir. Uzun müddət onu görmədim, amma başqa bir Hüseynlə tanış oldum və çox tez dostlaşdıq. Hüseyn Səfaşur bölükdə tapdığım ilk Hüseyn idi. Bir əli hissiyyatsız idi, amma özü bu haqda heç nə demirdi. Təxminən həmişə bir yerdə idik və bu yoldaşlığın nəticəsi top kimi bütün diviziyaya səs salan dəcəlliklər olurdu. Fəthülmübin əməliyyatı bölgəsində güllə, barıt və digər partladıcı maddələri asanlıqla tapmaq olurdu. Hüseynin partladıcı maddələrə xüsusi marağı vardı. Orada sursat qalıqlarını bir yerə toplayıb yandırır, özümüz də gizlənirdik. Tezliklə işimiz elə bir həddə çatdı ki, bu işləri diviziyanın içində də görməyə başladıq. 505 Hüseyn Səfaşur nə orada, nə də başqa bir yerdə müharibənin ilk aylarında Şuş cəbhəsində istiqamət komandiri olduğunu və hissiyyatsız əlinin o günlərdən yadigar qaldığını söylədi. O, bilik və məlumatlarını heç vaxt gözə soxmazdı. Müharibənin son illərinə qədər onun necə böyük şəxsiyyət olduğunu az adam bildi. Hüseyn şəhadət payını 1988-ci ilin yanvarında Mavutun buzlu dağlarında tapdı və Beytülmüqəddəs-2 əməliyyatında Allaha qovuşdu. 505 – Gəl bu barıtları boş top mərmisinin içinə yığaq, üstünə də daş töküb yandıraq, görək nə olur. 505
– Bunu kim elədi? Allah bəndələri, nə üçün belə edirsiniz?! 506 Mehdi Bakiri idi. Elə hirslə danışırdı ki, başımızı qaldırmağa cəsarət etmədik. İşimizi boynumuza almadıq, amma qərara gəldik ki, bundan sonra diviziyanın içində belə işlər görməyək. 506 Bir neçə gündən sonra düşərgənin yanına düşmüş və partlamamış üçmetrlik raket gözümüzü tutdu. Köməkləşib onu yuxarı qaldırdıq, yüz addım atıb geri çəkildik, yüzmetrlik məsafədən kalaşnikovla vurmağı mərc etdik. Əsla fikirləşmirdik ki, raket kiçik bir zərbə ilə partlaya bilər. Xoşbəxtlikdən, güllələr raketə dəymədi, əks-təqdirdə, qəlpələri böyük bir əraziyə yayılar və güclü partlayış baş verərdi. 506 Get-gedə diviziyanın uşaqları arasında məşhurlaşdıq, yavaş-yavaş fikir bildirməyə də cürət etdik. Uşaqlar düşünürdülər ki, Təkağacda olan kəşfiyyat bölməsi bizi istismar edir, kəşfiyyatın bütün imkanları oraya göndərilir və bizə heç nə verilmir. Onlarda motosiklet, maqnitofon, gödəkcə, paltar, çoxlu qida məhsulları və digər əşyalar vardı, bizim iki çadırımızda isə bunların heç biri yox idi. Bir dəfə Hüseyn Səfaşurla bu mövzu ətrafında fikir mübadiləsi apardıq. Dərhal başçımız qardaş Rəhim Surudinin yanına gedib dedik: “Ağa Rəhim, gecə kompasla gedib Təkağacdakı kəşfiyyat çadırlarına baş çəkəkmi?” 506 – Eybi yox, yaxşı olar. 506 Həmin axşam bütün on beş nəfər sıraya düzülüb öncədən xəritə üzərində təyin etdiyimiz mövqeyi kompasla tapıb Təkağaca yola düşdük. Həmişəki yolla deyil, kəsə yolla gedirdik. Yol çox gözəl idi, ağaclar, yaşıl otlar, qum, dərə və təpələr ay işığının altında çox qəşəng görünürdü. Gecə vaxtı dostlarla birgə mövqe təyin etməyə getmək zövqlü bir iş idi və mən bunu ilk dəfə idi təcrübə edirdim. Tək ağacı görəndə dayandıq. Kəşfiyyatın çadırları təpənin aşağısında idi və ətrafda heç bir keşikçi görünmürdü. Dairə şəklində toplandıq. Rəhim əli ilə qumların üstündə təxmini bir xəritə çəkdi: «Bura komandir çadırıdır, bura təchizat anbarıdır. Bizim işimiz bu iki çadırdadır». 506 – Uşaqlar, maqnitofon yaddan çıxmasın. 507 – Yaxşı, maqnitofonu kim götürəcək? 507
Döyüşçülərin əksəriyyəti həmişə dəstəmazlı olurdular. Bildiyim qədərincə, ağa Mehdi də belə idi. 507 – Ağa Mehdi, bunlar gecə vaxtı gəlib iki motosiklet, bir maqnitofon oğurlayıblar, anbarı boşaldıblar... 507
– Ağa Mehdi, oraya kompasla getdik. Bu, bir təlim idi; əşyaları götürdük və geri döndük. 507 Baxışından bilinirdi ki, nəinki hirsli deyil, həm də uşaqların işi ona maraqlı gəlib. Gülüb dedi: «Motosikletlərin biri sizin, o birini isə qaytarın. Maqnitofonu da özlərinə verin. Qalan şeylər isə halal haqqınızdır!» 507 I 508 Düşərgəyə get-gəl çoxalmışdı. Komandir çadırında keçirilən iclaslar əməliyyatın yaxınlaşdığına dair fikirləri təsdiqləyirdi. Bir gün qardaş Əbdi və qardaş Rza Əhmədi komandir çadırından çıxıb bizim çadırımıza gəldilər. Əllərində göydən çəkilmiş bir foto vardı və ona baxıb danışırdılar. Kəşfiyyata yeni gəldiyimizdən bizim bir şey anlamayacağımızı düşünmələri təbii idi. Dedikləri bölgələrin adları mənə tanış idi. Rza Əhmədi əlini şəklin üzərinə qoymuşdu: «Bura Mışdağdır, bura Riqabiyyə düzü, bu yol isə...» 508 Şəklə diqqətlə baxıb Fəthülmübin əməliyyatının keçirildiyi bölgəni təsəvvürümdə canlandıra bildim. Şəkildə görünən bəzi yerlərin adları yadıma düşdü, özümü saxlaya bilməyib dedim: «Qardaş Əhmədi, buraya baxın, bu, kanaldır, bura Xələf-Şəmbəldir, bura da...» 508 – Sən bunları haradan bilirsən? 508 – Biz burada əməliyyatda olmuşuq. 508
Diviziya komandirlərindən Eyvəzi haqda çox eşitmişdim. Ağa Mehdi o zaman 18-19 yaşlı gənc olan Seyid Sadiqə o qədər inanırdı ki, barəsində belə demişdi: “Əgər Seyid Sadiq “əlimdə bir çıraqla düşmən mövqeyinə hücum edib vuruşmaq istəyirəm” desə, icazə verərəm. Çünki onun sözünə və əməlinə tam inamım var”. 508 Bəzi adlar mənə tanış idi, bəzən də eşitdiklərimə təəccüblənirdim. Məsələn, deyirdilər ki, burada ordunun müdafiə xətti var və hər 2 kilometrdən bir tank yerləşdirmişlər. İki tank arasında məsafə çox idi və mən öz-özümə düşünürdüm: «Kimsə düşünməyibmi ki, düşmən gecə vaxtı bu ikikilometrlik məsafədən asanlıqla bir korpus yeridə bilər?! Yoxsa bilirlər və imkan azlığına görə başqa yolları yoxdur?!” 509 Şəhid Behişti adına müşahidə postu 70 metr hündürlüyü olan bir təpənin başında idi. Bölgənin ən hündür yeri 82 metr idi və onun üzərində düşmənin müşahidə postu vardı. Seyid Sadiq Eyvəzi ilə bir neçə dəfə oraya durbinlə baxmağa getdik. İşin həssaslığını bundan da bilmək olurdu. Elə bilirdim ki, üç-dörd nəfərin düşmənin içinə girib bölgəni öyrənməsi hər kəsin işi deyil. 509 Tezliklə mənə də kəşfiyyata getmək əmr olundu. Daxili həyəcanımdan kimsəyə bir söz deməmişdim. Hərəkətdən öncə bölgənin həssaslığını və işin əhəmiyyətini izah etdilər və oraya dair bizdə ümumi təsəvvür yarandı: mühüm və hündür təpələr hansılardır, haradadır və s. Təhlükəsizlik məsələlərini də xatırlatdılar ki, əsir düşsəm, məsələ necə olacaq və nə etməliyəm. 509 Hərəkətə Riqabiyya düzündə «Beyt Raşid» və «Beyt Bis» neft quyularını birləşdirən və Çənanənin önündən keçən yoldan başladıq. Qumluqda 6 km. piyada gedəndən sonra Dərbədiyyə bölgəsinə çatmalıydıq. Dərbədiyyə Abbas düzünü Xələf-Şəmbəl düzünə birləşdirən yeganə yol idi. Oradan keçəndən sonra kəşfiyyat bölgəsinə yaxınlaşacaqdıq. Orada qaçaqçıların müharibədən öncə istifadə etdiyi bir keçid vardı. Fəthülmübin əməliyyatından sonra bizimkilər Dərbədiyyə çalasının hər iki tərəfindəki təpələrin üstündə ara-sıra səngər düzəldib pusqu qurmuşdular. Lakin onların qüvvə və imkanları az idi. Ondan o tərəf haqda məlumat toplamaqdan ötrü isə hələ tanımadığımız yerlərə keçməli idik. 509 Yüklə 9,35 Mb. Dostları ilə paylaş:
|