Sevgi Naminə

Külək sadəcə bir dəfə soyuq hava üfürdü və insanlar dərhal pencəyə büründülər. Qəribədir...İnsanları idarə edən fəsillər...

Sevdiyim fəsli sənsiz yaşamaq. Ən çox bu yandırır məni. Hava soyuqlaşan kimi sənə sığına bilməmək. Boşluqda hara gedəcəyini bilmədən ortalıqda qalmaq. Çarəsizliyin sümüyünü gəmirməsi. Payız və sənsizlik...

Onlar məni anlamır. Hər kəs öz beyninə görə mühakimə edir. Onları qınamıram. Onlar bilmirlər nə olan şeydir Sevgi! Onlar heç vaxt görməyiblər Sevgini! Atama görə Sevgi ibadətdir. Anama görə Sevgi pul və gücdür. Bacıma görə qadının hər bir ehtiyacını qarşılayan xoşxasiyyətli ər. Mənə görə...Mənə görə Sevgi sənsən. yaxşılarınla, səhvlərinlə, doğrularınla sənsən! olduğun kimi. Hərdən düşünürəm niyə məhz sən? cavab tapa bilmirəm. yaraşıqlı olduğuna görə? Yox! Məncə, səndən yaraşıqlı olanlar

çoxdur. Ağıllı olduğuna görə? Yox! Mədəni olduğuna görə? Yox! Bəs nəyə görə? Lənətə gəlsin, axı nəyə görə sən? məhz Sən! başqa hem kim, məhz sən! cavab çox sadədir: Çünki Sən! heç bir səbəb axtarmadan Sən!”
-Səni bu qədər zəif bilməzdim. –Aytəkin rəfiqəsinin yorğun simasına baxıb, köks ötürdü. –Axı kişi kimdir ki, mən ondan ötrü ağlamalıyam, depressiyaya düşməliyəm və ya yuxuma haram qatmalıyam? Kişilər sadəcə əyləncə üçün lazımdır. Sadəcə ehtirası söndürmək üçün. Kişilər qadınlardan necə istifadə edirlərsə, qadınlar da kişilərdən elə istifadə etməlidir.

Aytəkin: 26 yaşı var. Evli deyil və heç evlənmək barədə düşünmür də. Çinarə bunun səbəbini yaxşı bilirdi: Aytəkinin “ailə” “ nikah” məfhumuna nifrət etməsinin səsbəbi –atasının onları tərk etməsi idi. Bir çox ailələrdə baş verən hadisə: Evin kişisi rus bir qadına vurulur və ailəsini ataraq Rusiyaya gedir. Böyük travma yaşayan qadın aldadılmaq və xəyanət olunmaq əzabını yaşamaqla yanaşı, maddi qayğılar, çarəsizlik...

Və anasının hər göz yaşına şahid olanda Aytəkin kişilərə daha çox nifrət edirdi. Əslində Çinarə rəfiqəsinin bu fikirlərini anlayırdı. Başa düşürdü ki, əgər o da Aytəkinin həyatını yaşasaydı, bəlkə o da belə düşünərdi. Insanlar müxtəlif düşünürlər, çünki müxtəlif həyat yaşayırlar. Aytəkin üçün nikah, evlənmək elə də vacib deyildi. Çünki o, həyatında nikahın tənha qalmamağa və tərk edilməməyə zəmanət olmadığına şahid olmuşdu. O, görmüşdü ki, nikahlı, namuslu qadınlar çox asanlıqla tərk edilir, xəyanət olunur və əzab çəkir. Indi onun şəxsi biznesi və sevgilisi vardı. Və sevgilisi ona sadəcə yaxşı vaxt keçirmək və yataqda lazım olurdu.

-Aytəkin, sevgiyə inam barəsində səninlə mübahisə etməyəcəm. yaşadıqlarını bilirəm və səni başa düşürəm. bu , sənin düşüncən və sənin həyat tərzindir.

-Kişilər zibildir! Kişilər alçaqdır! –Aytəkin hirslə əlindəki boş plastik kofe stəkanını sıxdı: -Kişilər xəyənatkardır. Kişilər yalançıdır. Kişilər satqındır. Kişiləri ancaq bir şey maraqlandırır: Seks! Əgər onlarla 1 gün yatmasan, səni silib, üstündən tapdayıb, gedib, fahişə ilə yatacaqlar. Onlar üçün fərqi yoxdur, təki onların heyvani hissləri təmin olunsun.

Çinarə susurdu. Ama içində dua edirdi:

“Allahım, hər şey sənin əlindədir. Inşallah bir gün Aytəkin də əsl sevgiyə rast gələr və o da Sevgini görər. Ən azından içindəki illərdir yığılıb toplanan qəzəb və nifrət məhv olar. Hər şey sənin əlindədir,Allahım. Ona kömək et! Ona rəhm et! Qoy o, səni və Sevgini kəşf etsin.Amin”

-Aytəkin, sən...

-Çinarə, mən haqlıyam. Çünki mən reallığı danışıram. Sən həmişə belə idin: səfeh romantik. Hələ o vaxtdan bizim qızlar yüzü ilə gəzib fırlananda, vaxtını xoş keçirəndə, sən sadəlövhcəsinə deyirdin ki, mən ancaq və ancaq gələcək həyat yoldaşımı sevəcəm. hələ onu tanımamışdan onu sevirdin. Deyirdin, mənim sevgim tək və əbədi olacaq. Səfehsən, sən Çinarə! Sən o vaxt tanımadığın həyat yoldaşını arzulayıb, səfeh kimi ulduzlara baxanda, sənin o gələcək həyat yoldaşın hansısa fahişə ilə orqazm keçirirdi. Və sən heç onun yadına da düşmürdün!

“Allahım, ona rəhm elə. İçindəki nifrəti, qəzəbi məhv elə. Onu başa düşürəm. ona kömək ol, Allahım. Izn ver, qoy o da Sevgini görsün.”

-Ayıl, Çinarə! Əl çək bu səfeh xəyallardan! Əbədi Sevgi deyilən bir şey yoxdur! Kişilər sadiq deyillər! Onlar üçün fərqi yoxdur, sən namuslusan ya yox. Əsas odur ki, vaxtını xoş keçir. Kişilər köçəri quşdurlar. Əgər uçmaq istəyirlərsə uçacaqlar. Mənim atam kimi. Sənin Nurlanın kimi!

-Nurlan haqqında belə danışma!

-Bəsdir, sən Allah! Nurlanı bu qədər ideallaşdırma! O da minlərlə kişi kimidir. Biri mənim atam! Atam niyə görə atdı bizi? Ona görə ki, rus qadın xoş xasiyyətli və mülayim idi? Əlbəttə ki, yox! Bəlkə də bu şəhərdə mənim anamdan üzüyola, namuslu, mülayim qadın yoxdur. Ona görə ki, rus qadın atamın azğınlaşmış seks fantaziyalarını sözsüz yerinə yetirirdi. Deməli, secgi və namus yoxdur. Seks var! Ehtiras var!

Çinarə susurdu. Ona görə yox ki, o, Aytəkinin dedikləri ilə razılaşırdı. Ona görə ki, o, istəyirdi ki,Aytəkin içindəki nifrəti qusub, rahatlaşsın. Onsuz da heç nə və heç kim Çinaərnin düşüncələrini və Nurlana olan Sevgisini dəyişdirə bilməzdi. Çünki Çinarə Sevgini görmüşdü...

Insanlar necə də cahil və səbrsizdirlər. Onlar dərhal mühakimə etməyi xoşlayır və həyata öz dar prizmalarından baxmağı xoşlayırlar. Onlar möcüzə gözləyirlər, ama möcüzələrə inanmırlar. Onlar Sevgi yaşamaq istəyirlər ama Sevgiyə inanmırlar. Qəribədir...

-Kişilər ancaq yataqda lazımdır!

Elə bu an Aytəkinin mobil telefonu zəng çaldı. Zəng vuran sevgilisi idi. Aytəkin əsəbi halda telefonunun ekranını düz Çinarəyə tutdu.

-Bax, o, zəng vurur. Ama mən indi əsəbiyəm və onun səsini belə, eşitmək istəmirəm.-deyib, Çinarənin gözləri qarşısında telefonun “NO” düyməsinə basdı.

-Ama o, yenə zəng vuracaq. Çünki ona mən lazımam! Yataqda! Mənə isə nə vaxt seks lazım olsa, o vaxt da zənglərinə cavab verəcəm. Əgər bu münasibət xoşuma gəlməsə, başqa bir münasibətə başlayacam. Və heç vaxt tərk edilə tərəf mən olmayacam! Heç vaxt heç kim məni tərk edə bilməz! Heç vaxt heç bir kişi məni ağlada bilməz!

Çinarə Aytəkinə baxırdı. Bir həkim kimi...Beynində onun hərəkətlərinin səbəbini analiz edirdi: O, qürurlu və güclü görünməyə çalışırdı. Ama daxildə o qədər əzab çəkirdi ki...Heç vaxt kimisə sevə bilməyəcəyini anlamağın əzabı! Hər seksdən sonra axıdılan göz yaşlarının əzabı! Heç vaxt Sevginin nə demək olduğunu bilməyəcəyinin əzabı! Və bu əzablara görə Aytəkin qəlbində atasını minlərcə dəfə lənətləyirdi. Çinarə Aytəkini başa düşməyə çalışırdı və susrdu. Bir anlıq Nurlanla olan söhbəti xatırladı:

Çinarə bərk əsəbiləşmişdi. Və evdə hirsindən ora-bura vurnuxurdu.

-Axı o, düz fikirləşmir. Ona səhv olduğunu demək lazımdır.

Nurlan Çinarəyə yaxınlaşdı və Çinarənin üzünü əllərinin arasına aldı:

-Çinarə, hamı sənin kimi düşünə bilməz! insanlar müxtəlifdir, beyinlər müxtəlifdir.

-Axı...

-Çinarə, mübahisə cahil insanların işidir. Başqalarının fikirlərini qəbul etməyən insan cahil insandır. Həmişə qırmızı şüşədən səmaya baxan insan elə biləcək ki, səma qırmızı

rəngdədir. Sən nə qədər “ səma mavi rəngdədir” desən də, o, səni başa düşməyəcək. Onunla mübahisə etməkdənsə, ona səmanın əsl rəngini göstər, onu inandır. Yox, əgər , bundan sonra da o inanmayacaqsa, onda ediləcək heç bir şey yoxdur. Onu başa düşməyə çalış. Hər beyin həqiqəti dərk etməyə bilər.

-Nurlan, sən çox humanistsən. ama elə insanlar var ki, sənin humanistliyindən sui-istifadə edirlər. Sən susduqca, onlar özlərinin haqlı olduğunu zənn edirlər.

-Hər şey dərketmə ilə əlaqədardır. Əgər beyin dərketməyə, dəyişməyə, həqiqəti öyrənməyə meylli deyilsə, sən nə etsən belə, onlar dəyişməyəcək. Ona görə də, mübahisə etmə.
Çinarənin qəlbindən qəfil sızıltı keçdi. Bütün ruhunu sarsıdan sızıltı...

“Nurlan...Nuraln...Sən fərqli idin...Sən çox fərqli idin..Sən hamı kimi düşünmürdün..