Sevgisini kendi arzusuna tercih eden onun tarafından da sevilir; onu özleyen, ondan başkasında gözü olmayan ve ondan korkan ki

FEYZİ EFENDİ

(1851-1926) Son devir Nakşibendiyye şeyhlerinden.

Tekirdağ'da doğdu. Asıl adı Mustafa Feyzi olup babası çiftçilikle uğraşan Em-rullah Ağa'dır. İlk dinî eğitimini memle­ketindeki hocalardan gördükten sonra 1285'te (1868) İstanbul'a gitti. Beyazıt Camii dersiamlarından ağabeyi Mehmed Tâhir Efendi'nin derslerine devam ede­rek 1882'de İcazet aldı. Ertesi yıl yapı­lan ruûs imtihanında başarılı olunca ders vekili sıfatıyla Beyazıt Camiinde göreve başladı. Bu arada 5 Safer 1305'te⁵⁶⁸ ibtidâ-i hâriç rütbesiyle İstan­bul müderrisliği payesini elde etti. 1893'-te öğrencilerine ilk icazetini verdi. 27 Ramazan 1325'te⁵⁶⁹ "mûsıle-i Sahn" rütbesiyle Şehzadebaşı İsmail Paşa Medresesi müderrisliğine getirildi.

Bir süre sonra dördüncü Osmânî ve dördüncü Mecîdî nişanı ile taltif edilen Feyzi Efendi 1910"da huzur dersleri mu-hataplığına tayin edildi. Huzur dersleri­nin sona erdiği 1919 yılına kadar bu va­zifeye devam etti. Ömer Ziyâeddin Da-ğıstânî'nin vefatı üzerine GümüşhânevT Dergâhı şeyhi oldu. Tekke ve zaviyelerin kapatılmasına kadar (1925) bu görevi sürdürdü. Aynı zamanda Beyazıt Camii'n-de dersiâmlık yapan Feyzi Efendi 23 Muharrem 1345'te⁵⁷⁰ Gümüş-hânevî Tekkesi'nde vefat etti. Halifele­rinden Mehmet Zahit Kotku'nun ifade­sine göre ömrünün yirmi dört yılını hal­vette geçiren Feyzi Efendi'nin mezarı Sü-leymaniye Camii naziresinde Kanunî Sul­tan Süleyman Türbesi civarındadır.

Yenicami'de hadis okuttuğu da bili­nen Feyzi Efendi son devrin tanınmış şeyhlerinden Abdülaziz Bekkine, Hâsib Efendi ve Mehmet Zahit (Kotku) efendi­leri yetiştirmiştir.