Bütün çıxış yolları bağlandıqdan sonra məcburiyyət qarşısında qalan Imam (ə) ikrah üzündən həkəmiyyəti qəbul etdi. Çünki əgər müqavimət göstərsəydi, daxili müxaliflər Müaviyənin ordusu ilə əlbir olub Imam (ə)-la müharibəyə qalxacaqdı. Bunun da nəticəsi o həzrətin özünün və onun sadiq dostlarının qətlə yetirilməsindən başqa bir şey olmayacaqdı. Buna görə də həkəmiyyət sona çatandan sonra Imam (ə) məsələnin həll olunması üçün Kufəyə qayıtdı ki, nümayəndələr və bir nəzarətçi heyət göndərsin. O, hərəkətə başlayanda Peyğəmbər (s)-dən də nəql olunan bu duanı oxuyurdu:
