Siffeyn müharibəsinin səBƏBLƏri imam (ə)-in müaviyəYƏ QƏti söZÜ

BAŞQA BIR MÜBAHISƏ

Xəvaric barəsində Imam (ə)-ın siyasəti belə idi: Onlar nahaq qan axıtmayınca, qarətçilik və soyğunçuluq etməyincə Kufədə və onun ətrafında azad şəkildə yaşaya bilərlər–hətta gecə-gündüz onların inkar səsləri məscidi doldursaydı və onun əleyhinə şüar versəydilər də belə. Buna görə də Imam (ə) yenidən Ibni Abbası Hərura kəndinə göndərdi. Ibni Abbas onlara dedi:–Nə istəyirsiniz?

Dedilər:–Gərək Siffeyndə olanların və həkəmiyyətə razılıq verənlərin hamısı Kufədən çıxsınlar, hamılıqla Siffeynə gedib üç gecə orada qalaq və öz əməlimizdən tövbə edib sonra Müaviyə ilə müharibə etmək üçün Şama gedək!

Bu sözlərdə inadkarlığın və nadanlığın əlamətləri tamamilə aşkardır, çünki əgər həkəmiyyət məsələsi günah və qanunsuz bir iş olsaydı belə, ona görə tövbənin mütləq günahın baş verdiyi yerdə, özü də orada üç gecə qalmaq şərti ilə, icra olunması lazım deyildi. Tövbə elə bir an qəlbdə peşman olmaqla və istiğfar etməklə gerçəkləşir. Imam (ə) onların cavabında dedi:–Bu sözü nə üçün indi, iki nəfər qazi təyin olunub göndəriləndən və tərəflər əhd-peyman bağladıqdan sonra deyirsiniz?

Dedilər:–O vaxt təzyiq çoxalmışdı, yaralılar da həddindən artıq çox idi. Bizim çoxlu silahımız və atımız tələf olmuşdu. Buna görə də həkəmiyyəti qəbul etdik.

Imam (ə) buyurdu:–Təzyiqin şiddətləndiyi bir gündə qəbul etdinizmi?! Peyğəmbər (s) müşriklərlə bağladığı müqaviləni möhtərəm sayır, amma siz isə mənə deyirsiniz ki, öz əhdimi pozum!

Onlar daxilən xəcalət hissi keçirdilər, lakin öz əqidələrinə olan təəssübə görə bir-bir gəlib "la hukmə illa lillah" şüarını verdilər. Bir gün onlardan biri məscidə daxil oldu və elə həmin şüarı verdi, camaat onun ətrafına yığışdı. O, öz şüarını təkrar etdi. Bu dəfə dedi:–Allahdan başqa heç bir kəs üçün hökm yoxdur, Əbül-Həsən (Əli (ə)) üçün ikrahlı olsa da belə.

Imam (ə) buyurdu:–Mən heç vaxt Allahın hökmünə ikrahla yanaşmıram, lakin sizin barənizdə Allahın hökmünü gözləyirəm.

Camaat Imam (ə)-a dedi:–Nə üçün bunlara bu qədər möhlət və azadlıq verirsən?! Nə üçün onların kökünü kəsmirsən?!

Buyurdu:–Onlar məhv olmayacaqlar; onlardan bir qrupu ataların sülbündə, anaların bətnində qalıb qiyamətə kimi elə bu halda olacaqlar.²⁷²