Siffeyn müharibəsinin səBƏBLƏri imam (ə)-in müaviyəYƏ QƏti söZÜ

ŞƏHADƏTLƏ IFTIXAR ETMƏK

Şəhadət iftixarı və Allahla görüşə eşq müqəddəs hədəf uğrunda döyüşən imanlı və axirətə etiqadı olan insanlarda bir amaldır və bu, başqa xalqlar arasında mövcud deyildir. Şəhadətə olan eşq-məhəbbət cihadın ən böyük amilidir. Şəhid bu əqidə ilə müvəqqəti dünya həyatını əbədi həyatla dəyişir və bu yolda canından keçir.

Siffeyn müharibəsində bir gün Bəni-Əsəd qəbiləsindən olan güclü bir pəhləvan Şam qoşunu tərəfdən meydana girib mübariz istədi. Iraqlılar bu pəhləvanı görüb geri çəkildilər. Lakin gözlənilmədən Müqəttə Amiri adlı qoca bir kişi ayağa qalxıb döyüşə getmək istədi. Imam (ə) onu meydana getməyə qoymadı. O pəhləvanın "Bir kişi varmı qabağa çıxsın?!" - deyə çəkdiyi nərə qulaqları cingildədir, hər dəfə də şəhadət aşiqi olan o qoca kişi onunla döyüşmək üçün ayağa qalxırdı. Imam (ə) da onun getməsinə mane olurdu. Axırda qoca kişi dedi:–"Ey Imam, icazə verin, bu döyüşdə iştirak edim, ya şəhid olub cənnətə yola düşüm, ya da onu öldürüb şərini sizdən uzaq edim."

Bu dəfə Imam (ə) icazə verdi və onun barəsində dua etdi. Bu qocanın aşiqanə və rəşadətli hücumları şamlı pəhləvanın canına elə vəlvələ saldı ki, qaçmağa başladı, meydandan uzaqlaşaraq Müaviyənin xeyməsinə çatdı. Qoca kişi də onu ora qədər qovdu, amma ələ keçirə bilmədiyi üçün əvvəlki yerinə qayıtdı.

Əli (ə) şəhadətə çatandan sonra camaat Müaviyə ilə beyət etdi. Bu zaman Müaviyə Müqəttə Amirini çağırtdırdı. O, qocalıq dövrünü yaşadığı halda, Müaviyənin yanına gəldi. Müaviyə ona dedi:–Qardaş, əgər bu vəziyyətdə bura gəlməsəydin, əlimdən qurtarmazdın.

Amiri:–Səni and verirəm Allaha, məni öldür və bu zillətli yaşayışdan qurtar!

Müaviyə:–Səni heç vaxt öldürmərəm, çünki mənə lazımsan.

Amiri:–Istəyin nədir?

Müaviyə:–Səninlə qardaş olmaq istəyirəm.

Amiri:–Mən keçmişdə Allah xatirinə səndən ayrılmışdım. Allah qiyamət günü bizi bir yerə yığıb səninlə mənim aramda qəzavət edənə qədər elə o fikirdə də qalacağam.

Müaviyə:–Qızını mənə ver.

Amiri:–Sənin bundan asan xahişini rədd etdimsə, bu xahişini sözsüz rədd edərəm.

Müaviyə:–Məndən bir hədiyyə qəbul et.

Amiri:–Sənin hədiyyənə ehtiyacım yoxdur.¹⁶⁰