Müharibənin şamlılara göstərdiyi təzyiq meydanı onlar üçün dar etmişdi. Müharibə odunu qızışdıranlar başqalarına təskinlik vermək üçün özləri də şəxsən meydana girməyə məcbur oldular ki, bu yolla müxalifləri susdura bilsinlər. Əmr Asın Haris ibni Nəsr adlı bir düşməni var idi. Hər ikisinin eyni bir məramın ardınca getməsinə baxmayaraq bir-birinin bədxahlarından sayılırdılar. Haris bir şer qoşaraq Əmr Ası Əli (ə) ilə müharibəyə getməyib yalnız başqalarını meydana göndərməsinə görə tənqid etdi. Onun şeri Şam qoşunu arasında yayıldı və Əmr As heç olmazsa, bir dəfə Imam (ə)-la döyüşmək məcburiyyətində qaldı. Lakin siyasət meydanının tülküsü döyüş meydanında da hiyləgər idi. Imam (ə)-la qarşılaşanda o həzrət möhlət vermədən nizəsi ilə onu vurub yerə sərdi. Imam (ə)-ın alicənablığından agah olan Əmr As dərhal yerdə soyunub övrətini açdı. Imam (ə) onu təqib etmək fikrindən dönüb gözlərini yumdu və geri qayıtdı.186
