Müaviyənin qoşun sərkərdələrindən olan Əbrəhə öz qoşun bölməsindən öldürülənlərin çoxluğundan çox narahat idi. O öz gözləri ilə şamlıların Müaviyə adlı bir nəfərin həvayi-nəfsinə qurban olduqlarını, Müaviyənin də özünün qəsbi hökumətini qoruyub saxlamaq üçün belə bir dəhşətli müharibəyə əl atdığını görürdü. Buna görə də Şamda sakin olan yəmənlilərin arasında uca səslə dedi:–"Vay olsun sizə, ey Yəmən əhli! Siz fani olmaq istəyirsiniz! Bu iki nəfəri (Əli və Müaviyəni) boşlayın, qoyun bir-biri ilə vuruşsunlar. Hansı qalib gəlsə, biz ona tabe olaq."
Imam (ə) onun sözlərini eşidəndə buyurdu:–Çox gözəl söz dedin! Mən Şama daxil olduğum gündən belə gözəl bir söz eşitməmişdim.
Bu xəbərin yayılması Müaviyəni bərk qorxuya saldı, özünü qoşunun lap axır tərəfinə yetirib ətrafındakılara dedi:–Əbrəhə ağlını itirmişdir!
Amma yəmənlilər bir ağızdan deyirdilər ki, Əbrəhə dindarlıq, şücaət və əql cəhətindən onların ən yaxşısıdır. Belə bir şəraitdə Ürvə Dəməşqi Şam qoşununun abır-heysiyyətini və ruhiyyəsini qoruyub saxlamaq üçün meydana atılıb dedi:–"Əgər Müaviyə Əli ilə mübarizə etməkdən boyun qaçırdısa, ey Əli, mənimlə mübarizəyə hazır ol!"
Onun qarşısını almaq istədilər, lakin Imam (ə) qəbul etmədi və dedi:–"Mənim nəzərimdə Müaviyə ilə Ürvənin heç bir fərqi yoxdur."
Imam (ə) bunu deyib hücum etdi, bir zərbə ilə onu iki yerə böldü: yarısı bir tərəfə, yarısı isə o biri tərəfə düşdü. Hər iki qoşunda olanlar Əli (ə)-ın bu zərbəsindən heyrətə gəldilər. Imam (ə) onun iki yerə bölünmüş cəsədinə belə xitab etdi: "Peyğəmbəri nübüvvətə seçən Allaha and olsun, indi cəhənnəm odunu görüb peşman olmusan!"
Bu vaxt Ürvənin əmioğlusu onun intiqamını almaq üçün Əli (ə)-la döyüşmək istədi, o da Imam (ə)-ın bir qılınc zərbəsi ilə Ürvəyə qovuşdu.189
Dostları ilə paylaş: |
