Sigorta acenteleri

BÖLÜM 6: TEMEL REASÜRANS BİLGİSİ

6.1. Reasürans

Reasürans, en yalın tanımıyla; sigorta edilmiş riskin belli bir kısmının veya tamamının yeniden sigorta edilmesidir. Diğer bir ifadeyle, reasürans sigortacının üstlendiği sorumluluğun bir kısmını veya tamamını diğer bir sigortacıya devretmesi olarak tanımlanabilir. Ülkemizde 2007 yılında yazılan 10.9 milyar TL primin 3.1 milyar TL’sinin reasürans şirketlerine devredilmiş olduğu görülmektedir (TSRŞB 2007 Faaliyet Raporu).

Bir reasürans anlaşmasının iki tarafı vardır: Reasürör ve sigortacı. Sigortacı, risk devri yaptığı için genellikle devreden (sedan) taraf olarak bilinir.

6.2. Reasürans Türleri

Reasürans temel olarak ihtiyari reasürans ve zorunlu reasürans olmak üzere ikiye ayrılır.

6.2.1. İhtiyari Reasürans

İhtiyari reasürans uygulanmakta olan en eski reasürans yöntemidir. Genellikle bireysel risklerin reasüre edilmesinde kullanılır. Ne sedan şirketin herhangi bir riziko üzerinden reasürans devri yapma ne de reasürörün devredilen işi kabul zorunluluğu vardır. Sedan şirket hangi riskleri devredeceğini, aynı şekilde reasürans şirketi de bunlardan hangisini kabul ya da reddetmek istiyorsa serbestçe belirler. Azami iyi niyet ilkesi bu reasürans yönteminde tam bir uygulama alanı bulur. Reasürans portföyünün dilenildiği şekilde yönlendirebilmesi bu yöntem sayesinde mümkündür.

İhtiyari reasürans uygulamasında sedanın iş kabul politikasını öğrenebilmek mümkündür. Masraf ve iş gücü kaybı ve zaman kaybı daha az olduğu gibi alınan komisyon da daha düşüktür.

6.2.2. Zorunlu Reasürans

Zorunlu reasürans uygulamada genellikle trete reasüransı olarak adlandırılır. Bu uygulamada, sedan şirket reasürör ile imzaladığı bir anlaşma uyarınca tanımlanmış riskleri anlaşmada belirlenen şartlar çerçevesinde reasüröre devretmek ve reasürör de bunları kabul etmek zorundadır.

6.3. Reasürans Türlerinin Uygulanması

Reasürans uygulamaları riskin paylaşılma yöntemine göre bölüşmeli ve bölüşmesiz reasürans olarak ikiye ayrılmaktadır.

6.3.1. Bölüşmeli Reasürans

Bölüşmeli reasürans anlaşmalarında, sigorta primi ve hasarlar belli bir oranda sigorta şirketi ile reasürör arasında paylaşılır. Sigortacının ve reasürörün devredilen risklerden elde edeceği kâr veya zararda bu oran etkili olacaktır.

Başlıca türleri belirli paylı reasürans (kotpar) ve aşkın bedel reasüranstır (eksedan).

6.3.1.1. Belirli paylı reasürans (kotpar)

Sigorta şirketi, ürettiği her poliçede reasüröre önceden kararlaştırılmış bir oranda prim devreder. Buna karşılık, reasürör, bu poliçelere ait tüm hasarlara aynı oranda katkı sağlar. Belirli paylı anlaşmalarda sigortacı ve reasürörün kâr/zarar durumu birbirine paralel gider.

Bu reasürans çeşidindeki avantajlar basit ve masrafsız oluşu; reasürörün dengeli portföye sahip olması, sedanın daha yüksek bir komisyon alması olarak sayılabilir. Dezavantajları ise, sedana risklerin devri için esneklik sağlamaması, sedanın konservasyon portföyünün homojen olmaması, konservasyon/hasar oranı düşürme şansı bulunmaması ve kümül hasarlara karşı sedanın korunmasız kalması olarak sayılabilir.

6.3.1.2. Aşkın bedel reasürans (eksedan)

Eksedan reasüransta sigorta şirketinin konservasyon olarak maktu bir tutar belirlenir. Bu tutara kadar olan hasarlar sedan şirketin kendi sorumluluğunda olup, reasürör ise bu tutarı aşan kısımdan sorumludur. Aşkın bedel anlaşmalarının belirli paylı anlaşmalardan en büyük farkı, reasüröre devredilen prim oranının poliçeden poliçeye değişebilmesidir. Bu tür anlaşmalarda genellikle saklama payının belli bir katıyla ifade edilen bir üst sınır belirlenir. Bu sınırı aşan hasarlar anlaşma kapsamında karşılanmaz.

Bu reasürans anlaşması tipinde sedanın konservasyonunda homojen rizikolar tutmasına izin verilir. Sedan şirket daha çok primi üzerinde tutabilir. Diğer taraftan, bu yöntemin bazı hallerde tercih edilmemesinde, daha çok emek ve zaman gerektirmesi, reasürör açısından nispeten iyi olmayan rizikoların devrinin söz konusu olması rol oynar.

6.3.2. Bölüşmesiz Reasürans

Bu tür anlaşmalarda reasürör, sigortacının zararının belli bir tutarı geçmesi halinde, sadece aşan kısmı ödemekle yükümlüdür. Sigortacıya ödenen hasarla reasüröre devredilen prim arasında oransal bir bağlantı yoktur. Bölüşmesiz anlaşmalar, genellikle bölüşmeli anlaşmalarla birlikte kullanılır. Bu anlaşmaların amacı, bölüşmeli anlaşmaların ardından sigortacının sorumluluğuna kalan saklama payının korunmasıdır. Örneğin, bir deprem felaketinde çok sayıda poliçe kapsamında hasar ödenmesi gerekeceğinden, sigortacı bölüşmeli reasürans anlaşması yapmış olsa bile, çok sayıda saklama payına isabet edecek toplam hasarı ödeyemeyebilecektir. Bu durumda, bölüşmesiz anlaşmalar devreye girerek sigortacının üzerinde kalan sorumluluğu azaltır.

Başlıca bölüşmesiz reasürans uygulamaları, hasar fazlası (excess of loss) ve toplam hasar fazlası (stop loss) reasüranstır.

6.3.2.1. Hasar Fazlası Reasürans (Excess of Loss)

Reasürör, sigortacının yazmış olduğu işlerden elde ettiği primin belli bir kısmı karşılığında, o işlere ilişkin meydana gelen hasarların, önceden saptanmış bir tutarı (sedan şirketin net saklama payı) geçen kısmını karşılamayı taahhüt eder. Bu anlaşmaların maktu bir üst limiti vardır. Ayrıca anlaşmalara belli bir yıl içinde gerçekleşecek olay sayısına ilişkin sınır da konulabilir.

Hasar fazlası reasürans anlaşmalarının bölüşmeli reasürans anlaşmalarından farklı olarak, sadece hasara ilişkin bir anlaşmadır. Primlerin paylaşılması her bir poliçe üzerinden önceden belirlenmiş bir orana göre yapılmaz. Yani reasüröre her bir poliçedeki sorumluluğuna göre tek tek prim yerine sadece verdiği teminat için ücret ödenir.

Bu anlaşmalar, tek bir branş için olabildiği gibi birkaç branşa birlikte de uygulanabilir ve özellikle kümül oluşturan hasarlarda ve katastrofik olaylarda, sigorta şirketinin korunması açısından oldukça etkili anlaşmalardır.

6.3.2.2. Toplam Hasar Fazlası Reasürans (Stop Loss)

Stop-loss reasüransta, olay sayısına bakmadan, bir yıl içinde saklama payına isabet eden hasarın belli bir tutarı geçmesi halinde devreye girer. Bu noktadan sonra meydana gelen hasarların saklama payları, anlaşma limiti doluncaya kadar reasürörün sorumluluğundadır. Stop-loss, genellikle, iklim değişiklikleri nedeniyle yıldan yıla hasar miktarı önemli ölçüde değişen tarım sigortalarında kullanılır.