Kurtuluş Duası (31:14-18) 31:14-17aÜzüntü ve inilti, imanla dua etmemizi sağlar. İnsanların reddettiği Kişi, Yahve’nin kendi umudu ve yaşamının Tanrısı olduğunu söyler. Yaşamının Babası’nın elindeolduğu gerçeğiyle, sözle anlatılamayan bir avuntu bulur. Bu avuntu, Tanrı’ya güvenen insanlar tarafından hem sevinçli hem de üzüntülüyken söyledikleri ezgiyle paylaşılır:
Hayatım sende, Rab
Kuvvetim sende, Rab
Umudum sende, Rab
Sende ya Rab, sende.
Rab İsa Tanrı’nın, kendisini düşmanlarının pençelerinden kurtarması için dua eder. Babası’nın O’na sevgi göstermesini diler. Ölümden kurtarılması için yalvarır. Bu yalvarış, Rab’bin değişmeyen sevgisini temel almıştır. Tek kurtarıcısı olan Rab’be güvendiği için asla hayal kırıklığına uğratılmamasını ister. Anlatım elbette ki güzel söz söyleme sanatına yer vermiştir; biçim, kurala birebir uymanın önüne geçmiştir. Rab’be duyduğu güven nedeniyle Mesih asla utandırılmayacaktı. Ama, mezmurlarda ateşli duaları ya da lirik şiirleri okuduğumuzda, eğer kurala titizlikle uyma konusunda ısrar edersek, anlatım biçimi değerini yitirir.
