| 4:2,3 2-5. ayetlerden, Davut’un ricasının o anda ne kadar gerekli olduğu sonucu çıkartılabilir. Bu kişiler tarafından kendisine iftira atılıyor, temelsiz suçlama ve yalanlarla saldırılıyordu.
Davut onlara, kendisine karşı duydukları bu öfkenin daha ne kadar süreceğini sorar. Sonra onlara çabalarının boş olduğunu hatırlatır, çünkü Tanrı ondan yanadır: “Rab sadık kulunu kendine ayırmıştır.” Rab’be güvenenler, “O’nun gözbebeğidirler” (Zek.2:8). Adları Tanrı’nın avuçlarına kazınmıştır (Yşa.49:16). Seslendiklerinde onları duyar ve yardımlarına koşar. Davut, Pavlus’un, Roma-lılar 8:31’deki ifadesine güvenmektedir: “Tanrı bizden yanaysa, kim bize karşı olabilir?”
4:4 Davut’un düşmanları tutkularını dizginlemeliydiler. Eğer öfkelenmeleri gerekiyorsa, bu haklı bir nedene dayanmalıydı. Efesliler 4:26’da, “Öfkelenin, ama günah işlemeyin” cümlesi bu ayetlerden alıntı yapılmıştır. Ama burada hitap edilen imanlılardır. Kendilerine, kendileri için değil, Tanrı’nın davası için öfkelenmenin doğru olduğu hatırlatılır. Mezmur dörtteki bu sözcükler elbette, taşkın öfkelerinin eyleme dönüşmemesi için uyarılan kötülere söylenmiştir. Yataklarında uyanıkken, yüreklerini araştırmalı ve Tanrı’ya karşı savaşmanın ne kadar akılsızca bir davranış olduğunu düşünmelidirler. Bu gibi doğru düşünceler, iftiralarına son vermelerini sağlayacaktır.
Dostları ilə paylaş: |
