69:5 5’inci ayeti, İsa Mesih’in kendi isteğiyle üzerine aldığı günahlarımızı belirten ayet olarak anlamalıyız. O asla günah işlememişti. Ama, “Bizim günahlarımızı ve acılarımızı yüklendi ve onları kendisininmiş gibi sahiplendi.” Bizim günahlarımızdan kendi günahlarıymışçasına söz etmesi ve bizimle böylesine özdeşleşmesi, lütfun büyüklüğünü göstermektedir.
69:6 Sonra bir korku kutsal zihnini gölgeler. Bazı içten imanlıların, Tanrı’nın dualarını yanıtlamadığı gerçeğiyle sendelemelerinden korkar. Bunun olmaması için dua eder; Tanrı’ya umut bağlayanların, O’nun başına gelenlerden utanmaması ve İsrail’in Tanrısı’nı arayanlardan hiçbirinin, kendisinin alçaltılması ve terk edilmesi nedeniyle utanç duymaması için dua eder.
69:7,8 Çünkü bu suçları yüklenmesinin nedeni, Babası’nın isteğine itaat etmesidir. Tanrı’yı hoşnut etmekten zevk aldığı için insanların O’na hakaret edip tükürmelerine ve bundan dolayı yüzünün utançla kaplanmasına izin verdi. İtaatin bedelinin bir bölümü, annesinin öz oğullarından uzak kalma üzüntüsüne katlanmaktı: Annesinin öz oğulları, O’nun aklını kaçırmış olduğunu düşünüyorlardı.
