89:11-13 Gökler ve yeryüzü, O yarattığı için O’nundur; yeryüzü ve üzerindeki her şey O’na aittir, çünkü temelini O atmıştır. Kuzey ve güney, varlıklarını O’na borçludurlar. Tavor ve Hermon dağları, O’nu Yaratıcıları olarak tanıdıkça sevinçlerini başlarını kaldırarak dile getirirler. Kolu müthiş güçlü, sağ eli yüce ve kudretlidir.
89:14 Ahlâksal yetkinliklerine gelince; tahtı doğruluk ve adalet ilkeleri üzerine kuruludur. Sevgi ve sadakat önünsıra gider.
89:15-18 Antlaşma yapmış Tanrı’nın büyüklüğünü saydıktan sonra, Eytan şimdi halkının bereketlerini tanımlar: “Ne mutlu sevinç çığlıkları atmasını bilen halka!” Dindar Yahudi için sevinç çığlığının anlamı, dinsel takvimin önemli kutsal günlerinde Yeruşalim’e yürürken halkın yükselttiği sevinç çığlıklarıydı. Bizim açımızdan bu sevinç çığlıkları daima Müjde’nin sevinçli sesi olacaktır. Bu mutlu insanlar çeşitli şekillerde tasvir edilir. Yüzünün ışığında yürürler; bu, O’nun iyiliğinin tadılması ve Ruhu tarafından yönlendirilmeleri anlamına gelir. O’nu sevinçlerinin kaynağı olarak görür ve O’nun doğruluğuna sahip oldukları için daima sevinirler. Kendi güçleriyle övünmez, ancak O’nun gücüyle övünürler. Güçlerinin çoğaltılması O’nun bir lütfudur. Başka bir deyişle, güçlendirilirler. Çünkü kalkanımız Rab’be, kralımız İsrail’in Kutsalı’na aittir.
