12. Mezmur: İnsanların ve Tanrı’nın Sözleri 12:1 İnsanlar arasındaki sadakatsizlik, özellikle de konuşmalarındaki kötüye gidiş, birinci ayetin içeriğini belirler:
Rab, beni kurtar; dindarlık öldü; güvenilir insanlar yok oldu (Knox).
12:2 Sonra vefasız kuşağa karşı üç suçlama yöneltilir:
Yalanlar – suçları yalnızca klasik aldatmacadan ibaret değildir. Beyaz yalanlar söyler, abartılı sözler söyler ve sözlerini tutmazlar.
Dalkavukluk – içten olmayan iltifatlarda bulunurlar. Övgü ve dalkavukluk farklıdır; bir kişinin sahip olmadığını bildiğimiz değerleri o kişiye atfedersek, bu dalkavukluk olur. Dalkavukluğun genellikle kötü ve bencil bir yapısı vardır.
İkiyüzlülük – Düşünceleriyle söyledikleri oldukça farklıdır. Düzenbaz ve hilekârdırlar.
12:3,4 Tanrı’nın gerçek kutsalları, yıllardır Rab’bin, tanrıtanımaz dalkavukları susturmasını beklerler. Tanrı kendi ilkeleriyle övünen kişileri susturacaktır. Başkalarının ne düşündüğüne aldırmaksızın istedikleri her şeyi söyleme konusundaki özgürlükleri sona erecektir.
