100. Mezmur: Eski Yüzüncü (Mezmur)
Cenevre Mezmurlar Kitabı’ndaki (1551) müziğiyle “eski yüzüncü” olarak çok sevilen bu mezmur, bütün yeryüzüne RAB’be tapınması için yapılan bir çağrıdır. Çağrıları, İsrail dağlarının sınırlarından çıkarak bütün uluslardan insanlara yönelir. Barnes bu konuda şunları yazar:
Buradaki düşünce, övgünün yalnızca tek bir ulusla ilgili olmayışıdır; övgü yalnızca bir insan için uygun değildir. İbrani halkıyla sınırlanmamalıdır; ama herkes için uygun bir övgü zemini bulunmaktadır. Bütün uluslar, diller ve koşullar birleşip Tanrı’yı övebilir. Bu düşüncenin temelinde bütün insanların tek bir Yaradan’a sahip oldukları gerçeği yatar (3. ayet).67
Bu beş kısa ayetten, tapınmanın çok da zor olmadığını öğreniriz. Üslubu ne anlaşılmaz, ne de süslüdür. Bu ayetlerden, yaşamın gerçek anlamının Tanrı’ya tapınmak olduğunu öğreniriz. Sözcükler harika anlamlar taşırlar. Buradaki sade gerçekler kurgudan daha anlamlıdır.
Mezmurun ana hatları aşağıda belirtildiği gibidir:
Tapınmaya çağrı (1, 2. ayetler).
Tanrı’ya neden tapmalı (3. ayet).
Tapınmaya çağrı (4. ayet).
Tanrı’ya neden tapmalı (5. ayet).
Tapınmayla ilgili yedi ilke verilir:
Sevinç çığlıkları atın (1. ayet).
Dostları ilə paylaş: |
