119:77 Tanrı sevecen merhametiniher gösterdiğinde, sanki yük altında ezilen kutsala bir yaşam nakli yapılıyor gibidir. Tanrı’nın sözünden zevk alanlar, O’nun sıkıntı içindeyken kendilerine yardım edeceğine güvenebilirler.
119:78 Gelineau, 78’inci ayeti şöyle yorumlar: “Yalanlarıyla bana zarar veren gururluları utandır, ben bu arada senin öğütlerini düşünüyor olacağım.” Tanrı günahın sonucuna izin verir ve mezmur yazarı Tanrı’ya, yalnızca yapacağını söylediği şeyleri yapması için dua eder.
119:79 Tanrı’yı tanıyan ve sözünü seven kişilerle paydaşlık içinde olmayı istemek, ruhsal bir içgüdüdür. Rab’be, kendisinden korkanları yolumuza çıkarması için ne sıklıkta dua ediyoruz?
119:80 Rab’bin kurallarına kusursuz olarak uymayı arzulamamızın pek çok nedeni vardır. Mezmur yazarının burada üzerinde durduğu, günaha düşmenin vermiş olduğu yüreği dağlayan utançtan sakınabilmektir.
119:81 İmanlı, her yönden sıkıştırılmış olabilir, ama ezilmiş değildir; şaşırmıştır, ama çaresiz değildir; kovalanıyordur, ama terk edilmiş değildir; yere yıkılmıştır, ama yok olmuş değildir (2Ko.4:8, 9). Burada, Tanrı’nın kurtarışını özlemektedir, ama umudu hâlâ diridir.
