Şİİr niteliĞİndeki Kİtaplara giRİŞ

125:2 Mezmur yazarı, Yeruşalim’in topografisinde bir başka ruhsal gerçek görür. Kentin ordusu, kentin çevresindeki dağlar sayesinde, kente yaklaşan her düşmana karşı nöbet tutabilecek konumdadır. Böylelikle Rab, çocuklarını “şimdiden sonsuza dek” korumak üzere kuşatmıştır. Bu koruma, Eyüp’e yak­laşan Şeytan’ın söz ettiği çittir.
O’nu, ev halkını, sahip olduğu her şeyi, sen çitle çevirip korumadın mı? (Eyü.1:10).
Elbette bunun anlamı, Tanrı’ya güvenen kutsala, Tanrı’nın izni olmaksızın hiçbir kötülüğün yaklaşamayacağıdır.

125:3 3’üncü ayetteki bir başka büyük iddia ise şudur:
Kalmayacak kötülerin asası, doğruların payına düşen toprakta, yoksa doğrular haksızlığa el uzatabilir.
Bazı kişiler, İsrail ülkesinin sık sık kuşatılması ve kötüler tarafından fethe­dilmesi gerçeğine işaret ederek bu ayetin birinci bölümünü istisna olarak düşü­nebilirler. Bu, gerçektir. Ancak, ayet bulunduğu koşullar içinde yorumlanmalı­dır. Mezmur Rab’be güvenen kişilerden söz eder; vaatleri yalnızca bu kişilere yöneliktir. İsrail yalnızca Rab’den uzaklaştığında sınırlarına hücum edilir, du­varlarında gedik açılır. Rab’be itaat ettikleri ve güvendikleri sürece kötülük asası, yani kötü uluslar onların yanına yaklaşamayacaktır; Rab buna izin ver­meyecektir.

Halk Tanrı’yla birlikte yürüdüğü zamanlarda Tanrı’nın İsrail’in gözdağı ve­ren düşmanlarını uzak tutma nedeni ilginç bir biçimde açıklanır. Tanrı, İsrail’in düşmanlarını uzaklaştıracaktır, çünkü doğru İsrailliler, haksızlığa el uzatmak için ayartılabilirler. Tanrı bizi yalnızca dış düşmanlardan değil, içimizdeki düş­manlardan da korur. İçimizdeki düşman ifadesiyle anlatılmak istenen, bize hak­sızlık edildiğinde günah işlemeye olan eğilimimizdir.

125:4 Aynı şekilde 4’üncü ayet de, o günkü koşullar içinde yorumlanmalı­dır: “İyilik et, ya RAB, iyilere, yüreği temiz olanlara.” Burada sözü edilen iyiler, iman aracılığıyla kurtarılmış olan ve Rab’bin sözüne itaat ederek yürü­yenlerdir. Kurtuluşlarının kaynağı iyilikleri olmayıp güven ve itaatlerinin ürü­nüdür.

125:5 Ağızlarıyla Tanrı halkının üyeleri olduklarını duyuran, ancak eğri yollara sapanlar da vardır. Rab onları sürgüne gönderecek, kötü uluslarla birlikte dağıtarak kovacaktır.