Gözyaşları içinde ekenler, sevinç çığlıklarıyla biçecek; ağlayarak tohum çuvalını taşıyıp dolaşan, sevinç çığlıkları atarak demetlerle dönecek.
Böylece karar verilir ve tohumu ekerler. Olgun ürün demetlerini depolarına taşırken duyacakları sevinç, şimdi çektikleri acının bedelini kat kat ödeyecektir.
Bu ilke elbette aynı zamanda ruhsal alanda da geçerlidir. Müjde’nin yayılması için fedakarlık ederek yaşayanlar, şimdiki yokluğa dayanabilirler. Ama
canların kurtulduğunu ve sonsuza kadar gökyüzünde Tanrı Kuzusu’na tapındıklarını gördüklerinde duyacakları sevinç hiçbir şeyle kıyaslanamaz.
Bu ilke aynı zamanda insanları Rab’be kazanma konusunda da geçerlidir. Biri, bilgece, “Can kazananlar, canlar için ilk ağlayanlardır” demiştir. Bu nedenle duamız şöyle olmalıdır:
Kalabalıklara kurtarıcımın baktığı gibi bakayım,
Yaşlı gözlerimin feri sönene kadar.
Kaybolmuş koyunlara merhametle bakıp
Onları O’nun sevgisiyle seveyim.
– Yazarı bilinmiyor
Dostları ilə paylaş: |