23. Mezmur: Büyük Çoban 23. Mezmur, belki de bütün mezmurlar içinde en çok sevilenidir. Kalıcı bir çekiciliğe ve ölümsüz bir mesaja sahiptir. Bir din adamı bir zamanlar şöyle söylemişti: “23. Mezmur’un yazıldığı gün kutsansın!”
J. R. Littleproud’un söylediklerine eklenecek fazla bir şey olamaz:
Mutlu bir yaşamın sırrı – bütün ihtiyaçlar karşılanmıştır.
Rab çobanımdır, eksiğim olmaz. Mutlu bir ölümün sırrı – bütün korkular uzaklaştırılmıştır.
Karanlık ölüm vadisinden geçsem bile, kötülükten korkmam.
Çünkü sen benimlesin. Mutlu bir sonsuzluğun sırrı – bütün arzular yerine getirilmiştir.
Ömrüm boyunca yalnız iyilik ve sevgi izleyecek beni,
Hep RAB’bin evinde oturacağım.21 23:1 Bu mezmur bütün dünyanın beğenisini kazanmasına rağmen, herkese uygun değildir. Yalnızca, “RAB çobanımdır” diyebilenlere uygulanır. İyi Çoban’ın herkes için öldüğü gerçektir, ama yalnızca O’na iman edenler için geçerlidir. Kurtarma işi herkes için yeterlidir, ama yalnızca ona gerçekten iman edenler üzerinde etkilidir. Bu nedenle her şey, kişisel zamir olarak kullanılan “benim” sözcüğüne dayanır. O benim Çobanım değilse, o zaman bu mezmur benimle ilgili değildir. Öte yandan, eğer O gerçekten benimse ve ben gerçekten O’nunsam, o zaman O’nda her şeye sahibimdir.
23:2 Canımın ve bedenimin yiyeceği eksik olmayacaktır, çünkü O beni yemyeşil çayırlarda yatırır.
