Şİİr niteliĞİndeki Kİtaplara giRİŞ

30. Mezmur: Bir Şifa Ezgisi
Çoğumuz, ciddi bir hastalıktan kurtulmanın sevincini tatmışızdır. Ameliyat­lara, anesteziye, yoğun bakıma, damardan beslenmelere, enjeksiyonlara ve ilaçların bitmek bilmez geçit törenine veda etmişizdir! İyileşmemizin ilaca bağlı olduğunu düşünmek çok kolaydır. Ama aslında bize gerçek şifayı Veren’e bir hamt ilahisi söylemeyi unuturuz.

Ama Davut bunu unutmadı. Evini adama zamanı geldiğinde, önemli bir hastalıktan yeni kurtulmuş olması olasıdır. İçinde bulunduğu durum ne olursa olsun, şifa veren Rab için bu ilahiyi söyleme nedeni, adanmışlığıydı.

30:1-4 Bu mezmur bize her şeyden önce, sağlığımızı tekrar geri verdiği için Rab’bi şükranla yüceltmeyi öğretir. Davut’un yaşam belirtileri zayıflamıştı. Düşmanları onun yaklaşan ölümüyle övünmekteydiler. Bu büyük sıkıntısı nede­niyle Rab’be feryat etti. Rab de onu uçurumun kıyısından döndürerek yanıtladı. Mezara girmekten, ölüler diyarına inmekten kıl payı kurtulmuştu.

30. Mezmur bize, Rab’be yalnızca kendimiz için teşekkür etmememizi öğ­retir. Diğer kutsalları övgümüze katılmaya çağırarak coşkumuzu onlarla pay­laşmalıyız. Solo övgüler, koro övgülere dönüşmelidir! İsrail’in ezgicisi, Tanrı-nın bütün halkını, O’na övgü ilahileri söylemeye ve kutsal adına şük­retmeye çağırdı.

30:5 Sonra bu övgünün nedenini, sıra dışı güzellikteki iki zıtlıkla sunar. Knox’un bu ayetle ilgili yorumuna paha biçilmez:
Öfkesi bir an sürer,

Sevgisi ömür boyu;

Üzüntü bir gecelik konuktur,

Sabah ise sevinç gelir.

Kişisel bir öyküyle konuya biraz ara verelim. MacDonald ailesinin derin üzüntü yaşadığı bir dönemdi. Arkadaşları başsağlığı dileğinde bulunuyorlardı, ama üzüntülerini hiçbir şey hafifleteceğe benzemiyordu. Teselli sözcükleri ye­tersiz kalıyordu. Sonra Dr. H. A. İronside, Mezmur 30:5’ten alıntı yaptığı kısa bir not yolladı: