37:25 Davut, ömrü boyunca –bu satırları yazdığında yaşlanmıştı– doğru insanın terk edildiğini ya da soyunun ekmek dilendiğini asla görmemişti. Eğer biri, böyle şeylerin olduğunu gördüğünü söyleyerek itiraz ederse, iki yorumda bulunacağız. Birincisi; Davut doğru kişinin bir süre için terk edildiğini söylüyor olabilir. Ya da ikincisi; istisna olasılıklarını dahil etmeyerek genel bir ilke bildiriyor olabilir. Kutsal Yazılar’da bunu sık sık görürüz. Ruhsal yasaların olağan işleyişini tanımlayan genel ifadeler buluruz. Ama istisnalar, kuralları bozmaz.
37:26 Çocuklarının ekmek dilenmesi bir yana, doğru kişi cömertçe bağışta bulunur ve sık sık ödünç verir. Tanrı’nın sözünü izlediği için çalışkandır, verimlidir ve korunur. Sıkı çalışarak, özenli alışveriş yaparak, çarçur etmeyerek ve lüksten kaçınarak, birikimlerini artırır ve böylelikle ihtiyaç içinde olanlara yardım eder. Soyu da bereketlenecektir, çünkü doğru kişi bu dersleri evinde iyi öğrenmiştir ve onlara yaşamı boyunca uyar.
37:27 Bu ayet, iyi işler aracılığıyla kurtuluşu öğretiyor gibi gözüken ayetlerden biridir. Ama Efesliler 2:8-10 ve Titus 3:5 gibi ayetlere baktığımızda bunun doğru olmadığını görürüz. Bu ayetten çıkaracağımız sonuç, eğer bir kişi imanla kurtarıldıysa, iyi işler üretecek ve böyle sadık kutsallar sonsuza kadar yaşayacaklardır.
