41. Mezmur: Bir Hasta Odasından Dua
Davut hastaydı ve düşmanları bu hastalığının önemsiz olmadığını umuyorlardı. Hatta hastalığının ölümle sonuçlanacağından kuşkuları yoktu. Davut’u üzen nedenlerden biri de, kendisini ele verenlerden birisinin bir zamanlar yakın arkadaşı oluşuydu.
41:1-3 Ancak hasta şimdi avutulmaktadır. Önce, Rab’bin yoksulu düşüneni kutsadığını hatırlar. Yoksul sözcüğüyle büyük olasılıkla parasal yönden yoksul olanlar değil, sağlığını yitirmiş olanlar ifade edilir. Davut kendisini, sıkıntıda olanlara Rab’bi örnek alarak davrandığı düşüncesiyle avutur; yardım etmiş, avutmuş ve hastalık kıskacında olanları desteklemiştir. Şimdi Rab’bin de kendisini sıkıntı zamanında kurtaracağı vaadini hatırlatır. Rab onun yaşamını koruyarak hastalandığında sağlığına kavuşturacaktır. Çünkü Davut hasta ve sı-
kıntıda olanları düşünmekle ün salmıştır. Tanrı’nın kendisini düşmanlarının eline terk etmeyeceğine güvenir. Tanrı, Davut’a hastalığında gereksinim duyduğu lütfu sağlayacak, ona tekrar şifa ve güç verecektir.
41:4 Ama mezmur yazarı yalnızca geçmişte hasta ve güçsüz olanları düşündüğünü ifade etmekle yetinmez. Bilgece davranarak hastalığını duayla Rab’bin önüne götürür; günahını itiraf eder ve şifayı, hak etmediği bir şeymiş gibi diler. Bir imanlının yaşamındaki her hastalık, her zaman günahın doğrudan bir sonucu değildir. Örneğin, yaşlıların rahatsızlıklarının çoğu, yaşlılığın olağan sonucudur. Ancak yine de bazen günah ve hastalık arasında doğrudan bir ilişki bulunur. Böyle bir duruma ilişkin en küçük bir olasılık halinde bile, imanlı yürekten itiraflarla Rab’bin huzuruna koşmalıdır. Bu tür durumların hepsinde, Büyük Doktor’un bağışlaması, yerel doktorun çözümlerinden önce gelmelidir.
Dostları ilə paylaş: |
