55:9b-11 Yesse’nin oğlu, seçtiği ve fethettiği Yeruşalim kentinebakarken, kentin şiddet ve çekişmeyle dolu olduğunu görür. Bu iki kötülük, gece ve gündüz kentin surları üzerinde dolaşmaktadır. Esenlik kenti şimdi bir harabe ve sıkıntı kentine dönmüştür. Hasar büyüktür. Baskı ve kötü düzen, adalet ve eşitlik olması gereken kentten asla ayrılmamaktadır.
55:12-15 Davut’un yakınmalarının merkezi hiç kuşkusuz kendisinin ele verilmesidir. Eğer sanık her zamanki düşmanlarından biri olsaydı, o zaman acısı daha katlanılabilir olacaktı. Eğer sataşma ve hakaretler kendisine bütünüyle düşman birinden gelseydi, o zaman mezmur yazarı düşmanından gizlenebilirdi. Ama küstahlık eden kişi ona yoldaş olan sevdiği güvendiği bir dostuydu ve yakın arkadaşı tarafından sırtından bıçaklanmıştı. Mezmur yazarı bir zamanlar düşmanıyla tatlı tatlı yarenlik eder, toplulukla Tanrı’nın evine giderdi. Bu adamın sadakatsizliği ve izleyicilerinin hainliği, ani bir ölümle cezalandırılmalıydı. Ölüler diyarına ansızın gitmeliydiler, “çünkü kötülük onların evlerini ve yüreklerinin derinliklerini doldurmuştu” (Gelineau).
