Ey Tanrı, yakarışımı işit, duama kulak ver! Tanrı, Davut’un duasından hoşnuttur. Kulunun bir çocuğunkine benzeyen imanı, sesini anında kendisine duyurmuştur.
61:2 Sana seslenirim yeryüzünün öbür ucundan,
Yüreğime hüzün çökünce. Mezmur yazarı gerçekten yeryüzünün öbür ucunda değildir, ama güvenlik ve kurtuluşun çok uzak göründüğü, yaşamın sona erip ölümün başladığı o aşırı uçtadır. Fiziksel ve duygusal olarak tükenmiştir; ama bilir ki, lütuf tahtı kendisine bir soluk kadar yakındır. Bu nedenle merhamete erişmek ve sıkıntı zamanlarında lütuf bulmak için lütuf tahtına yaklaşır. Bir zamanlar biri şöyle demişti: “Uzaklık anlamsızdır ve yaşamdaki hiçbir şey duaları engelleyemez.”
