63. Mezmur: Yaşamdan Daha İyi
Tahttan indirilen Davut, Yahuda Çölü’nde güçlükle ilerleyerek zorla gönderildiği Ürdün’ün doğusundaki sürgüne gitmektedir (2Sa15:23-28; 16:2; 17:16). Kralın politik şansı çok düşük olmasına rağmen, ruhsal canlılığı yüksektir.
63:1 Davut’un, Tanrı’nın kendi Tanrısı olduğunu ileri sürerek konuşması etkileyicidir: “Ey Tanrı, sensin benim Tanrım.” Sözcükler tek başına basit ve çocuksu görünseler de, anlamları çok derindir. Tanrım sözcüğü içten kişisel bir
ilişki, sahip olduğum her şeyi kaybetsem de kalıcı olan tek hazinem, karşılaşılan her bunalımda destek kaynağı anlamlarına gelir.
Özellikle ne kadar donuk ve çekingen olduğumuzu gördüğümüzde, Mezmur yazarının Tanrı’ya duyduğu tutkuyu fark etmek alçaltıcıdır. Rab’bi erken bir zamanda aramıştır: Gençliğinde ve sabahın erken saatlerinde... O’nu inkâr edilemeyecek bir gayretle aramıştır. Canı Tanrı’ya susamış ve bütün varlığıyla O’nu aramaktadır. Bütün varlığı Sonsuz Olan’la paydaşlık için haykırmaktadır. Özlemi kurak yorucu ve susuz bir diyardaki yolcunun susuzluğu kadar büyüktür. Bu diyar, çorak bir toprağa benzeyen dünyanın güzel bir tanımıdır.
Dostları ilə paylaş: |
