Yiyeceğime zehir kattılar,
Sirke içirdiler susadığımda.
Bu önbildiri Matta 27:34, 48’de yerine gelmiştir:
...içmesi için İsa’ya ödle karışık şarap verdiler. İsa bunu tadınca içmek istemedi... İçlerinden biri hemen koşup bir sünger getirdi, ekşi şaraba batırıp bir kamışın ucuna takarak İsa’ya içirdi.
Öd, çok az bir miktarının bile bir yatıştırıcı olarak etkili olduğu, acı ve belki de zehirli bir özdü. Rab bunu içmek istemedi, çünkü bizim için acı çekerken bilincinin yerinde olmasını istiyordu. Ekşi şarap ise, susuzluğu gidermek bir yana, aslında daha da fazla arttıran biri çeşit sirkeydi.
69:22 Mezmurun son bir özelliğini bu ayette görürüz. 22’nci ayet aniden değişir ve sonraki yedi ayet boyunca, ölmekte olan Kurtarıcı’yı, O’nu ölüm cezasıyla yargılayan ulusu cezalandırması için Tanrı’ya seslenirken işitiriz. Bu, önce şaşırtıcı gelebilir; Rab İsa’nın aynı zamanda şu ifadelerle dua ettiğini de hatırlarız: “Baba, onları bağışla. Çünkü ne yaptıklarını bilmiyorlar” (Luk.23:34). Aslında iki dua arasında çelişki yoktur. Eğer tövbe etselerdi, bağışlanırlardı. Yürekleri değişmediği için burada yargıdan başka tanımlanacak bir şey kalma-mıştı.
Bu ayetlerin özellikle İsrail ulusuna söylenmiş olduğunu anlamak önemlidir. Pavlus 22 ve 23’ncü ayetleri Romalılar 11:9, 10’da İsrail için kullanır. Aynı zamanda 25’inci ayetteki, “Issız kalsın konakları, çadırlarında oturan olmasın!” ifadesinin de, Yahudiler’i ima ettiğine kuşku yoktur.
Ayetler, Mesihleri’ni reddeden ve O’nu çarmıha geren insanların soyu üzerine gelecek olan yargılar hakkında önbildiride bulunur.
Önlerindeki sofra onlar için bir tuzak olacaktır. Sofranın anlamı, Tanrı’nın seçilmiş yersel halkı olan İsrail’e bağışlanmış ayrıcalıkların bütünüdür. Bu ayrıcalıklar, bir bereket olmak yerine, yargılarının ölçüsünü kararlaştıracaktır.
Dostları ilə paylaş: |
