73:17 Sonra harika bir şey oldu. Bir gün Tanrı’nın tapınağına gittim – Yeruşalim’deki binaya değil, göksel tapınağa. Tapınağa imanla girdim. Kötülerin bu yaşamdaki refahları hakkında Rab’be yakınırken, aniden şu soru aklıma geldi: “Ölümden sonra ne olacak?” Sonsuz yargıları hakkında düşündükçe, sonlarının ne olacağını anladım.
73:18-20 Rab’be şöyle seslendim: Rab, şimdi anlıyorum ki, refah içinde görünmelerine rağmen kötülerin yaşamı tehlike içindedir. Engin bir uçurumun kaygan ucunda yürürler; er ya da geç yıkıma uğrayacaklardır. Bir anda yok olacaklar, dehşet içinde silinivereceklerdir. Uyanan biri için rüya nasılsa, onlar da benim için bir rüya gibiler, hayalden başka bir şey değiller.
73:21,22 Şimdi benim arzuladığım şeylerin gelip geçici şeyler olduğunu anlıyorum. Kalbimin kırılması ve içimin acı dolması akılsızlıktı. Senin adaletini sorgularken bir insandan çok bir hayvan gibi hareket ettim. Bu davranışımdan ötürü beni bağışla.
73:23,24 Yine de bilgisizce davranışıma rağmen, beni terk etmedin. Sürekli seninleyim, beni bir babanın çocuğunun elini tuttuğu gibi, sağ elimden tutarsın. Bütün yaşamım boyunca öğütlerinle yol gösterirsin ve sonunda beni yüceliğine kabul edersin.
