84. Mezmur: Göklerdeki Yuvayı Özlemek!
84. Mezmur’un ilk yorumuyla ilgili düşünceler ortaktır. Sürgündeki Yahudiler’in, Yeruşalim’deki tapınağa tekrar geri dönmek için duydukları derin özlem solmaktadır.
Bu yorum, aynı zamanda yerel paydaşlık toplantılarına katılması şu ya da bu şekilde engellenen bir imanlı için de geçerlidir. Rab’be tapınmak için Tanrı’nın halkıyla tekrar bir araya gelsin diye içi içini yer.
Ama benim en çok hoşlandığım yorum, göksel yuvasını çok özlemiş bir Tanrı yolcusu diye adlandırılan yorumdur. Şimdi mezmuru bu bakış açısından inceleyelim.
84:1,2 Tanrı’nın konutu kadar güzel bir yer olabilir mi? Güzelliği hiçbir yerin güzelliğine benzemez, görkemi eşsiz ve yüceliği sözle anlatılamazdır. Ancak gelin bu noktayı açıklığa kavuşturalım. “Yer” sözcüğü, “bir şeyi belirli bir özelliğiyle isimlendirme” olarak bilinen bir konuşma mecazıyla orada yaşayan Kişi için kullanılmıştır. Böylece mezmur yazarı, “Canım senin avlularını özlüyor, içim çekiyor” dediğinde, Rab’le olmayı arzulamaktadır. Diğer cümlede bu özlemi dile getirmeyi sürdürür: “Yüreğim, bütün varlığım, sana, yaşayan Tanrı’ya sevinçle haykırıyor.”
Dostları ilə paylaş: |
